februari 2024 – Familie Auswander

Via de Teufelsteg langs het wilde water van de Saalach.

Slechts 6 km en 60 hoogtemeters, maar toch een fantastisch mooie tocht, Over de Teufelsteg loop je langs de rivier de Saalach. Start en eindpunt is het dorp Lofer. Op en top genieten!

Sneeuwdump!

Deze week kwam er een enorme sneeuwdump over Oostenrijk, te danken hadden we dit aan een ”Italientief”. Het begon met veel regen, ging over in natte sneeuw, werd droge sneeuw en bleef daarna doorsneeuwen , met dikke witte vlokken tot in de nacht. Wij zijn er goed afgekomen, maar passen zoals de Brenner stonden finaal vast, hele dorpen kwamen zonder stroom te zitten en bomen begaven het onder hun zware sneeuwlast. Meneer Auswander had gelukkig zijn vracht nog op tijd weg kunnen brengen al was het een erg drukke dag voor hem.

Krokusvakantie

De Toerismebranche was er natuurlijk superblij mee, de pistes waren tot witte linten over de verder groene berg geworden, inclusief grote bruine vlekken. Zo konden de toeristen die nu Krokusvakantie vierden, lees, hoofdzakelijk Nederlanders, toch nog even fijn op de lange latten. Ja het was echt merkbaar aan de vele gele nummerborden bij de weg.

Het gekke was de volgende dag was het al weer warm, de sneeuw gleed in enorme bulten van ons dak af, onze kater Pascha schrok zich een ongeluk als hij net lekker lag te zonnebaden op de veranda. Je hoorde het smeltwater overal vandaan stromen, de zonkracht was gelijk enorm sterk. We zaten dan ook al vrij snel weer op onze veranda in de zon. Maar waar konden we nu gaan wandelen? De sneeuw iets hoger was nog niet direct weg en overal was het nat en drassig. Maar met dit werkelijk zonovergoten weer en ook wat voorspeld stond voor de volgende dag gingen we ons toch even beraadslagen over de wandelplek. Hoe noordelijker, hoe minder sneeuwval, dus we besloten de kant van Lofer op te gaan.

Lofer

We beginnen onze autorit in een witte wereld en hoe noordelijker we komen hoe groener het weer wordt. In Lofer is er van de sneeuw dan ook bijna niks meer te zien. Lofer is een klein, maar lieflijk dorp in het Pinzgauer Saalachtal en ons start en eindpunt van de wandeling. We maken de wandeling langs de Saalach en door de Teufelsschlucht over de Triftsteg, houten bruggen die je een mooie inkijk op de rivier geven vol grote rotsblokken en draaikolken. Met een beetje geluk kun je de capriolen van kajakkers zien, deze rivier is een toplocatie voor watersport.

Wist je dit?

Vroeger was het hout in de rivier laten meedrijven de enige manier om hout over lange afstanden te vervoeren. Voor dit gevaarlijke werk was echter een begaanbaar pad nodig. Zo is de Triftsteg ontstaan. Soms kwam er echter een houten stam vast te zitten en om ze te verwijderen, moesten dappere mannen met touwen in de diepte worden neergelaten. Tegenwoordig is de Triftsteg een mooie wandelroute.

de Trifsteg

We parkeren de auto in Lofer en lopen richting de Saalach, hier zien we de bekende gele wandelbordjes. Wij zelf vinden het een onnodige actie, vermelden op het bord dat je niet met hoge hakken of nette schoenen de route moet lopen, maar je zou ze de kost geven die het wel doen. Hoe vaak wij al niet iemand op slippers door een Klamm zagen gaan of op nette zondagse schoenen de berg omhoog, zo gevaarlijk!

Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken deze wandeling! — Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken lopen !

Het water kolkt wild door de rivier, een machtig gezicht en al gauw zien we een 1e Kajak voorbij komen. Respect hoor, ik doe ze het niet na. We verbazen ons over de hoeveelheid Leverbloempjes die langs de kant groeien, een bloemetje uit de Ranonkel familie. Vorige week zagen we al wat 1e exemplaren in bloei staan, vandaag kleurt de hele rand mooi paars en steekt mooi af tegen de bruine bladeren die op de bodem liggen. Ze is een echte voorjaarsbloeier en bloeit in maart en april op de bosbodem. Ook een 1e Bosanemoon en een Sleutelbloem zien we. De lente komt er aan, heerlijk!

volop Leverbloempjes stonden te stralen in de zon

Als we even een korte stop maken om van het overweldigende landschap te genieten zien we weer een nieuwe groep Kajakkers aankomen. Als ware water acrobaten peddelen ze tussen de rotsen door , een prachtig gezicht. De natuur is overweldigend, je moet soms gewoon even stoppen om achterom te kijken, dan zie die mooie witte toppen boven alles uitsteken. Af en toe passeren we een kleine waterval en er zijn bankjes genoeg om even te zitten en gewoon met je ogen dicht te genieten van het watergeruis, het gezang van vogels en de warme zon op onze wangen.

Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruizen van het water en de warmte van de zon — Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruisen van het water en de warmte van de zon

Op een gegeven moment wordt het watergeruis minder, we lopen langs een stuk met minder hoogteverschil en minder rotsblokken. We naderen een brug die we oversteken en zien dan ook dat de Kajakkers hier uit het water gaan. Na het oversteken van de brug duiken we het bos in, het pad gaat even stijl omhoog en komt in een bijna sprookjesachtig bos uit. Mos in overvloed en tussen de bomen liggen wat rotsblokken, de zon wordt gefilterd doorgelaten en het geeft een heel mysterieus schijnsel. Ik verwacht bijna ieder moment dat een rotsblok zich uitrolt tot een trol!

Aan de bosrand tegen een houten kapschuurtje staat een bankje, hier gaan we zitten om even wat te eten en te drinken. Vanaf die plek hebben we een werkelijk fantastisch zicht op de tegenoverliggende bergen. We hebben nog maar net tegen elkaar gezegd hoe wonderlijk het is dat we met deze temperaturen nog geen vlinder hebben gezien of de 1e vliegt al voorbij. Deze Citroenvlinder is zo mooi fel geel gekleurd en vliegt af en toe even voorbij om ons te groeten, maar blijft jammer genoeg niet zitten om zich te laten fotograferen. Het andere exemplaar vloog te snel om even te kunnen determineren, maar we worden helemaal vrolijk, zo een mooie dag en dan ook nog weer eens vlinders zien. Ongelooflijk dat we 2 dagen terug een echte winterdag hadden.

In het mooie bos gedeelte. Zien jullie ook een trol?

We maken ons op voor het laatste deel. Na het open stuk volgt nog weer een bos, opnieuw weer sprookjesachtig mysterieus. We komen nog langs een Pestzuil en dan dalen we langzaam af naar de rivier. Als we de lange brug oversteken staan we exact op ons startpunt van de wandeling. Wat een geweldige leuke rondwandeling, slechts 6 km maar zoveel moois om te zien onderweg. Wij kunnen hem niks anders dan aanraden.

lekker Hollands Snacken

En als je dan toch in Lofer bent dan ga je ook nog even lekker naar Sanne’s Snackbar. Soms kun je toch wel even een lekker bakje patat oorlog missen, een frikandel speciaal , kroket of kaassouflé. Sanne is 10 jaren geleden met haar ouders ook vanuit Nederland naar Oostenrijk geëmigreerd waar haar ouders een goedlopende appartementenverhuur runnen en zij dus een Nederlandse Snackbar. Boffen wij even! Met een goed gevulde buik, rozige wangen van de zon en geheel ontspannen rijden we weer richting huis.

samenvatting:

parkeren in Lofer 47°35’12.3″N 12°41’43.5″E , maar ook met het openbaar vervoer bereikbaar. Vanaf Zell am see buslijn 260, Vanaf Kitzbühel/St. Johann lijn 4012.
bijna 6 km lopen en slechts 60 hoogtemeters
familievriendelijk, maar niet geschikt om met een buggy te wandelen.

Bedankt weer voor jullie lieve reacties, daar genieten we altijd van.

We zeggen tot een andere keer en

Pfiat di

de Auswanders

ps: Volgen jullie ons YouTube kanaal al? Het nieuwste filmpje staat online

Plaats een reactie Reactie annuleren

Over het Smokkelaarspad naar de Staubfall.

Een korte maar prachtige tour naar de Staubfall.

Een jaar geleden stapten we rond middernacht in een volgepakte auto, met dito volgepakte aanhanger er achter. Er stond een afspraak gepland om bij ons nieuwe huis de sleutels in ontvangst te nemen, een zekere spanning was dus wel bij ons aanwezig. Nu zou het echt gaan gebeuren!

De rit verliep voorspoedig, alhoewel half februari was er van winterse taferelen geen sprake. Een fijne koffie break met wat lekkers bij de grote M onderweg en natuurlijk een plaspauze en nog een keer een stop onderweg en we waren er al. Het bijzondere was dat de afstand steeds kleiner leek te worden nu we al zo vaak heen en weer waren gependeld.

Als we Oostenrijk binnen rijden lijkt het wel voorjaar. Het is werkelijk een komisch gezicht, de ski pistes zijn witte linten over de verder groene bergen. De sneeuw die we de vorige keer hier kregen toen we in het Bluntautal logeerden en de wereld hier in een winterwonderland omtoverde, was nu finaal verdwenen. Als de sneeuwkanonnen hun werk niet hadden gedaan was er helemaal niet veel sneeuw over geweest.

Bij het huis aangekomen maken we eerst een ronde door het huis samen en worden de meterstanden genoteerd. Na de nodige handtekeningen krijgen we de sleutels overhandigd. Daarna moeten we hard aan de slag om de auto en aanhanger leeg te maken voor dat het donker gaat worden.

Het lijkt op kamperen in eigen huis. We slapen met onze nieuwe matrassen op de grond van onze slaapkamer, hebben onze camping klapstoelen meegenomen om op te zitten en opgestapelde bananendozen vormen een tafeltje. Uit het huis in Veendam namen we voor tijdelijk even gordijnen mee om voor ons slaapkamerraam te hangen tot de nieuwe klaargemaakt zijn. Een opgewarmd blik soep en een slaatje vormen voor ons deze 1e avond in ons nieuwe huis onze avondmaaltijd.

Die avond maak ik ons tijdelijk bed op in een verder kale kamer, gordijnen die totaal niet passen, maar voor nu wel even voldoen. Als we bijna 24 uur op zijn valt ons toch echt de moeheid aan en kruipen we onder de wol. Het is aardedonker, ik moet er echt aan wennen, geen straatlantaarn voor de deur en werkelijk doodstil, maar het duurt maar even of we zijn vertrokken. Moe van de lange dag en alle indrukken…..

En dit alles is nu alweer een jaar geleden. Het klinkt cliché maar het jaar is voorbijgevlogen, 11 maanden wonen we alweer in Oostenrijk. Dochter Auswander heeft net haar ”semester zeugnis”ontvangen, vergelijkbaar met een rapport in NL, en hiermee kunnen we haar nu inschrijven bij vervolgopleidingen. We zijn met recht trots op haar, vrijwel allemaal 1 en 2en. Ook dat is hier dus anders, een 1 is het hoogste cijfer, haha , je kijkt er in eerste instantie even gek tegenaan!

Wat is nu de balans? Zijn we blij met de stap om ”Aus zu wandern”of hebben we er toch spijt van? Eerlijk is eerlijk, het was niet altijd even makkelijk. Bureaucratie lijkt hier in Oostenrijk te zijn uitgevonden en alles duurt zo lang voor het geregeld is, dat zijn we als Nederlanders niet gewend. De auto op Oostenrijks kenteken laten zetten was een hele Bureaucratische klus en ook Dochterliefs ”kinderbijslag” duurde 8 maanden alvorens het rond was.

Mijn diploma als Helpende Plus wordt hier niet ”anerkannt”, en terwijl er zo een enorm tekort aan zorgkrachten is kun je er bijna niks mee beginnen hier. Ze weten niet waar ze me onder moeten scharen, daar mijn diploma in hun visie een stukje is van social betreuer, van Pflege hilfe en Heimhilfe. In Nederland ben je dan multi inzetbaar. De ouderenzorg vind ik grotendeels nog erg in de kinderschoenen staan, hopeloos ouderwets. Maar enerzijds ook logisch daar hier in Oostenrijk vaak meerder generaties in een groot huis samenwonen en hulp voor ouders, opa en oma altijd dichtbij is. En dan dat dialect ! Als spreek en versta je vloeiend Duits, dit is wel van een andere orde. Als ze onderling praten heb je echt moeite om het te volgen. In de loop der tijd wordt het wel wat makkelijker maar allesbehalve eenvoudig.

Toch zijn we echt blij met onze stap. De rust en ruimte is werkelijk genieten. Je moet even weg van de Toeristische trekpleisters zoals de ski pistes, maar dan heb je waarlijke ”Kraftplatze” en heb je het gevoel alleen op de wereld te zijn. Als je van rust en natuur houd is dit een geweldig land. Wanneer het ook maar even kan zijn we op pad de natuur in en ontdekken we steeds weer een nieuw stukje van onze Neue Heimat.

Heutal

Zo gingen dit weekend op pad naar het Heutal bij Unken. Het voordeel van veel onderweg zijn met de LKW en werk-bus is dat manlief veel nieuwe wegen en plekjes ontdekt. Zijn laatste ontdekking was dus het Heutal bij Unken. Nu kenden we Unken nog van een prachtige wandeling die we vorig zomer maakten zie hiervoor : https://familieauswander.blogspot.com/search/label/Unken , dus nieuwsgierig gemaakt ging ik kijken of het Heutal ook nog een mooie wandeling herbergde die we in deze tijd van het jaar al konden doen. Alhoewel het in de dalen al heerlijk voorjaarsachtig aandoet, ligt boven natuurlijk nog sneeuw dus vele wandelingen zijn nog niet mogelijk.

Auf 1.000 m Höhe, fernab von Lärm und Trubel liegt das idyllische Heutal im Salzburger Land. Egal ob Sommer oder Winter, hier genießen Sie Ruhe und Natur in ihrem Ursprung.
https://www.heutal.at/de/das-heutal

En dat klopt inderdaad, het idyllische Heutal ligt ver van Lawaai en drukte. We trekken de wandelschoenen aan, doen de rugzak met drinken en wat lekkers op en gaan op pad. Het 1e deel moeten we nog even door wat sneeuw ”baggeren”, nou ja sneeuw, het heeft ook wel wat van Slush puppy, het drankje van ijsdeeltjes en siroop. Jullie kennen dat toch wel?

Al gauw komen we op een pad in het bos, constant begeleid door de rivier de Fischbach, het ruizen van de rivier en het fluiten van de vogels geeft ons direct ontspanning en dan ook nog die zon erbij, het voelt als compleet voorjaar. We zien zelfs de 1e bloemetjes weer bloeien, de kleur komt weer terug in de natuur. Langzaam gaan we afdalen en komen in een soort van brede kloof terecht, dit was het oude smokkelaarspad tussen Duitsland en Oostenrijk, koffie en sigaretten gingen hier stiekem de grens over. Af en toe hebben we een geweldig zicht op de dieper liggende rivier en zien we zo mooi de trapvormige cascaden, ook de Fischbach wasserfall is prachtig om te zien.

Steeds zicht op de Fischbach cascaden — Heutal cascaden

De hoofdattractie van deze wandeling is toch wel ,die geweldige 200 meter hoge, Staubfall , de wandeling loopt namelijk achter de waterval langs en is ook exact de grens tussen Oostenrijk en Duitsland. De naam is echt wel duidelijk, rond de waterval stuift het water verneveld rond en dat is ook nog eens heel gezond, zeker voor mensen met astma en allergie.

We moeten een stuk over een stenen trap omhoog klimmen, maar nergens gevaarlijk en er hangt zelfs een stalen ketting om je eventueel aan vast te houden. Het water gaat steeds harder bulderen naarmate we dichter bij komen, we voelen de waterverneveling en we zuigen onze longen vol met die heerlijke negatieve ionen, want in dit geval is negatief dus positief! Dan hebben we een kort inkijkje achter de waterval, een gordijn van water, wat mooi om te zien! Hoeveel liters water zouden hier wel niet naar beneden komen?

Wandelingen naar watervallen zijn altijd al mooi , maar als je er nog eens achter langs loopt is het nog specialer. Zo staat de wasserfallerlebnisweg Ferleiten me ook nog als zeer mooi in de herinnering. https://familieauswander.blogspot.com/search/label/ferleiten . We besluiten op Beiers grondgebied nog een stuk door te lopen en gaan uiteindelijk op een bankje in de zon heerlijk genieten van het ruizen van het water en de inhoud van onze lunchtrommel.

De wandeling is nog door te lopen tot aan Ruhpolding waar je de tour kunt uitbreiden met een bezichtiging van het Holzknechtmuseum. Holzknecht is een oude informele term voor bosarbeiders, waarvan sommige nog steeds gebruikelijk zijn in Beieren, Bohemen en Oostenrijk. Heen en terug wordt het dan een wandeling van 16,5 km.

Wij houden het heerlijke bankje in de zon als eindpunt en nemen die heerlijke warmte in ons op. Als we in de schaduw van de berg dreigen te raken is dat voor ons het startsein om langzaam aan terug te gaan. Ik ”speel” nog een beetje met mijn fotografie bol bij de waterval en dan lopen we al genietend terug. Een kleine regenboog tekent zich af door de waternevel, maar jammer genoeg niet sterk genoeg om op de foto te kunnen vastleggen.

Het was vanuit ons huis even een klein uurtje rijden, maar zo de moeite waard, alleen al van de autorit naar een wandeling kunnen we enorm genieten. Dat geweldige landschap wat langzaam aan je voorbijtrekt. De bewolking die zich oplost en de bergtoppen tevoorschijn doet komen. In één woord genieten!

samenvatting:

Korte, maar prachtige tour naar de Staubfall

familievriendelijk, maar niet met een buggy en je moet wel goed ter been zijn

parkeren: Parkplatz P4 am Talschluss des Heutals 47°39’41.2″N 12°39’05.0″E

hoogteverschil: 93 meter

van en naar de Staubfall is het totaal 4 km, te verlengen naar Ruhpolding of Winklmoosalm , wordt het 16,5 km. Of in de zomer nog de ronde door het Mäander Hochmoor.

Binnenkort plaats ik op ons YouTube kanaal nog een mooie samenvatting van deze wandeling. Abonneer je daar even om alle beelden te kunnen blijven volgen.

https://youtube.com/@wandelmeemetdefamileauwander?si=6YROlCB3EGHj5fOM

Voor nu zeggen we weer Pfiat di

Bedankt voor jullie lieve reacties en tot een volgende keer!

Plaats een reactie Reactie annuleren

Rondje Pillersee

Een eenvoudige maar mooie wandeling rond ” Das smaragdgrüne Herz des Pillertals”. Zowel voor de zomer als de winter een aanrader.

Das smaragdgrüne Herz des Pillertals

We zijn van min 15 naar plus 15 gegaan in korte tijd. Nadat er even wat regen is gevallen is het ook weer stralend weer geworden, waardoor het nu op onze veranda achter het huis en uit de wind oploopt naar zomerse waarden van om en nabij de 30 graden. Jullie begrijpen denk ik wel dat meneer Auswander hier dus in zijn korte broek al op de veranda zit te genieten. Persoonlijk heb ik het nog niet toe aan een korte broek, maar als het even kon zou hij er het hele jaar in rondlopen!

De ski pistes zijn weer tot lange witte linten van de verder groene bergen geworden. Alleen op grote hoogte en aan de schaduwzijde zie je nog sneeuw liggen, voor de rest is hier de sneeuw ook in onze tuin, letterlijk en figuurlijk, als sneeuw voor de zon weggesmolten. Wat ons betreft mag het nu lente worden en het lijkt ook eigenlijk in de verste verte niet erop dat er nog sneeuw van betekenis gaat vallen. We zagen al een 1e vlinder vliegen en de bijtjes worden ook al weer actief. Gewekt door de warmte van de zon zijn ze zoekende naar nectar om op krachten te komen, maar er bloeit eigenlijk nog niks. Zo sneu……

De ”Winterwanderwege ”zijn er niet mooier op zijn geworden. Regen in combinatie met het smelten door de zon en in de nacht weer licht opvriezen levert overdag echte ijsbanen op, zeker als het pad ook nog wat klimt. Maar we wilden toch graag alle 3 even fijn aan de wandel, maar op een goed beloopbaar pad en niet al te zwaar na het flinke ziek zijn van onze dochter.

Pillersee

We kozen voor een ronde om de Pillersee. Afgelopen zomer liepen we er al een deel van met mijn ouders toen ze hun vakantie bij ons doorbrachten en zochten we heerlijk verkoeling bij het water.

Alleen al de rit er naar toe is een lust voor het oog, ja we wonen hier nu bijna een jaar maar ik kijk me nog elke dag de ogen uit! We parkeren de auto in st Ulrich am Pillersee en gaan op pad. We besluiten de route tegen de richting in te lopen dan hebben we de hele route het grootste profijt van de zon. We begeven ons op de ”Panormaweg st. Adolari” , net even verder van de weg af en iets hoger waardoor we de intens blauw groene kleur van de see nog mooier kunnen zien. We dragen alle 3 al dunnere jassen, maar na een poosje gaan de jassen al open of zelfs uit. Dan ineens zien we onze 1 vlinder van dit jaar vliegen. Die arme Atalanta is al gewekt door de zon en zoekt naarstig naar wat nectar, maar er bloeit nog maar amper wat. Hopelijk is er uit de Sneeuwheide in de buurt toch wat te vinden voor het arme insect!

Dan horen we het geklater van water wat steeds luider wordt en even later staan we vanaf een houten bruggetje te genieten van een mooie waterval. Iets hoger meer in de schaduw zitten zelfs nog wat ijspegels in de rivier. Zeker weten dat zo een 14 dagen terug dit hier één grote ijswaterval is geweest.

Sankt Adolari

Na de waterval komt de Filial- und Wallfahrtskirche st. Adolari in beeld. In het jaar 1073 werd hier voor het eerst een kerk gevestigd en de Gotisch bouw stamt uit het jaar 1407, een erg oud gebouw dus. Achter de kerk gaat een pad omhoog richting de ADOLARI KLETTERSTEIG. Een korte, maar mooie Klettersteig, je hebt beslist een klimuitrusting en helm nodig. Misschien moeten we hier nog eens terugkomen dus? Onderstaande fotos komen van : https://www.bergsteigen.com/touren/klettersteig/adolari-klettersteig/

Na de kerk gaan we de weg oversteken (voorzichtig!) en komen op Parkplatz Teufelsklamm uit. Ook hier vandaan kun je de wandeling dus starten, maar ook richting de Teufelsklamm wandelen of de Bienen lehrweg lopen.

We zijn nu aan de andere kant van het meer beland en af en toe moeten we wat gladde stukken weg belopen. Maar doordat er nauwelijks hoogteverschil in het pad zit is dit, door er wat ”schaatsend” over te lopen , prima te doen. De Forellenranch komt in het zicht, hier werden we vorig zomer door mijn ouders getrakteerd op een heerlijke forel schotel. De parkeerplaats staat vol en er wordt volop gerookt zien en ruiken we. Heerlijk, een absolute aanrader dit adresje. We komen hier zeker nog eens terug!

Op dit moment zijn we naast het meer beland. Hier en daar in de wat minder zon beschenen plekken ligt nog een dun laagje ijs op het water, de zon schittert er prachtig over heen. We snappen dat ze dit meer ook wel ”Das smaragdgrüne Herz des Pillertals” noemen. Wat wonen we toch in een prachtig land verzuchten we. Ja we komen ook vele nadelen tegen hoor, eerlijk is eerlijk, maar een dag als vandaag maakt alles weer goed.

De Pillersee is ontstaan door een aardverschuiving vele duizenden jaren terug, is werkelijk waar kristalhelder en je mag er in zwemmen. Ook zijn er zomers bootjes te huur en SUPs ( stand up paddeling, voor wie dit niet wist) en is het gewoon een mooi wandelgebied voor als je het een keer niet al te zwaar wilt hebben.

Langzaam aan zien we de zon richting de bergkwam gaan, het zal niet zo lang meer duren voor ze achter de berg verdwijnt. We besluiten nog even lekker op een bankje te genieten van haar warmte, nemen een Schnapsje en turen over het water. De zon laat de kleuren blauw en groen magisch mooi uitkomen. En dan ineens zegt die mooie Koperen Ploert gedag en is het of de kachel naar beneden wordt gedraaid. Dan merk je echt dat het nog maar begin februari is. De jassen gaan dicht, de rugzak weer op en we maken ons op voor het laatste deel van de route.

We komen langs de steiger waar we vorig zomer zo lekker hebben gezeten en waar dochter Auswander als een echte bikkel vanuit de warmte van de zon in het bergwater dook. Dan komen we nog langs een Kneipp bad. Deze vorm van koud water baden zijn vernoemd naar Sebastian Anton Kneipp een Beierse Katholieke priester en een van de grondleggers van de Natuurgeneeskunde.

Het water dat de Schepper aan de mensheid heeft geschonken en de uit het plantenrijk geselecteerde kruiden vormen de essentie van het genezen van ziekten en het gezond maken van het lichaam.

” citaat van Sebastian Kneipp

Iets dichter bij ons huis vind je ook Kneippbaden in Bad Fusch https://familieauswander.blogspot.com/2023/05/bad-fusch-een-bezoek-aan-een-historisch.html en ook bij de Klammsee https://familieauswander.blogspot.com/2023/03/de-bevroren-wereld-van-de-sigmund-thun.html. In de zomer kun je hier fijn gebruik van maken en ik weet uit eigen ervaring hoe fijn dat voelt.

de zon is net achter de bergkam verdwenen

Na ruim 8 km lopen zijn we weer terug bij de auto. De bergschoenen worden weer verruild voor de gewone stappers en alles gaat weer in de auto. We zijn maar een paar medewandelaars tegen gekomen, vooral toen we over de Panoramaweg liepen kwamen we welgeteld 1 persoon tegen. Met gloeiende wangen van de voorjaarszon rijden we rustig aan terug naar huis. Het was een relatief simpele wandeling, maar landschappelijk erg mooi en voor de tijd van het jaar ideaal. De hoogtewandelingen komen wel weer.

de Pillersee is 1,6 km lang en 300 meter breed
is op zijn diepst 7 meter
is één van de koudere bergmeren om in te zwemmen, in de zomer 17-20 graden
er is botenverhuur bij de kiosk, snacks te koop, een kinderspeeltuin en toilet
in de zomer is er ”liggeld” te betalen, 2 euro

samenvatting wandeling

start: st Ulrich im Pillertal (gebührenpflichtig 3 euro)
47°31’48.3″N 12°34’27.3″E Dorfstraße 6, 6393 St. Ulrich am Pillersee
de rondwandeling in zijn geheel is 8,5 km
alternatief is er te starten vanaf Parkplatz Teufelsklamm
hiervandaan start de Teufelsklamm en Bienenlehrweg , deze kun je natuurlijk combineren met de rondweg.
Bij zomerdag : zwemkleding en handdoek mee!
eetgelegenheden genoeg onderweg. De https://www.forellenranch.at/de/ kunnen wij persoonlijk erg aanraden. (En nee, we hebben geen aandelen hier)

Kortom een makkelijke maar mooie wandeling.

Voor nu eerst Pfiat di en Liebe Grüsse van de Auswanders. Bedankt voor jullie likes en reacties en vergeet je vooral niet te abonneren op ons YouTube kanaal.