Oostenrijk – Familie Auswander

Weissbachschlucht Waidring

Een mooie familievriendelijke tour in het Tiroler Pillerseetal.

Landwirtschaftschule

Er viel deze week een bijzondere brief in de bus met heuglijk nieuws, dochter Auswander is aangenomen op de Landwirtschaftschule Bruck! Hier hadden we eigenlijk totaal geen rekening meer mee gehouden, er zijn maar 66 plekken per jaar op de school. Meestal krijgen de ”boerenkinderen” voorrang en je moet een zeer goed ”Zeugnis” (rapport) van school afgeven. Voor de zekerheid had ze zich ook ingeschreven voor een andere school, met een totaal andere richting. Weliswaar een 2e keus, maar je moet toch wat. De enige reden waarom het misschien nog niet doorgaat is als ze ineens een compleet ander Zeugnis eind van dit schooljaar inlevert, met alleen onvoldoendes. Maar daar maken we ons in het geheel geen zorgen om. De komende week gaat ze ”Schnuppern ”, dat wil zeggen stage lopen en wel bij een Kleintierpraxis , een dierenartspraktijk. We zijn benieuwd hoe dat zal gaan.

Pillerseetal

We rijden weer richting het Pillerseetal in Tirol. Hier weten we zeker dat we kunnen wandelen, een boel gebieden zijn nog erg vochtig van de sneeuwsmelt Daarbij hebben we wel zin in een wandeltocht maar geen zware route en we zoeken vooral rust. Ik zelf ben een week flink verkouden geweest en het is voor mij de 1e keer dat ik weer op pad ben. Er zijn 2 mogelijkheden om te parkeren, 1 bij de ingang van de schlucht zelf en de andere is een plekje in het dorp zoeken. Wij zetten de auto in het dorp tegenover de kerk, waardoor onze wandeling iets langer wordt. Een tip: voer niet alleen maar Weissbachschlucht in je navigatie, maar ook de plaats Waidring, anders heb je de kans dat je bij de verkeerde eindigt. Vlak over de grens met Duitsland is namelijk ook een schlucht met dezelfde naam!

Een schlucht is een kloof met steile zijhellingen en is meestal ontstaan door een rivier. Als de kloof heel smal is noemen ze het een klamm. Als een klamm wordt onderhouden middels bruggen , of zoals ze hier zeggen Stegen, moet je er vaak entree voor betalen. Wat ik ook vrij logisch vindt. De hele wandeling worden we begeleid door de rivier, hoe kan het ook anders, de Weissbach. Het pad is eenvoudig te belopen, gaat heel geleidelijk omhoog en tot aan het Kneipp bad ook zeer goed met een buggy te doen. In de berm zien we volop paarse Leverbloempjes en ook witte Kerstrozen, wat een mooi gezicht!

Het is werkelijk heerlijk rustig, alhoewel we een paar auto’s op de parkeerplaats zagen komen we slechts een enkele wandelaar tegen onderweg . We genieten van de natuur en het geruis van het water. Bij een Kneipp bad naast de rivier met rustbankjes houden we even pauze. Op een warme zomerdag zou dit een heerlijke plek zijn om even bij te verkoelen.

Na een fijne pauze steken we een bruggetje over en komen aan de andere kant van de rivier, langzaam klimmen we omhoog en kijken uiteindelijk van boven over de schlucht uit. Steeds verder komen we van de rivier af en uiteindelijk sterft het geluid van het water weg. Opeens lijkt het of we in de verte een Rotwild zien staan met een groot gewei op zijn hoofd. Huh, dat is bijzonder zeg! Maar als we goed kijken zien we dat het beestje stilstaat en het uiteindelijk nep blijkt te zijn. We komen langs een boogschietplaats en het hert is een schietschijf, maar het leek echt superecht. Later ontdekken we op dezelfde manier nog een wild zwijn.

Rodelbahn

Als we het bos uitkomen zien we het Alpengasthaus Waidring met restaurant en vakantie appartementen, wat een ontzettend mooie en bovenal rustige locatie. Bij winterdag is er vanaf hier een rodelbahn die naar beneden gesleed kan worden, van ruim 2 km lengte, en ook hier kun je rodels huren. Dit moeten we goed onthouden voor aankomend winter want we hebben veel genoten van onze gecombineerde wandel/rodeltochten. De rodelbahn is nu een mooie maar deels, steile wandelweg naar beneden geworden. We kunnen ons er nu geen voorstelling meer van maken dat hier de afgelopen winter volop gerodeld werd.

Beneden aangekomen nemen we nog even een laatste pauze bij de rivier op een bankje, de zon is nog iets meer door de wolken gekomen en we pikken nog even de behaaglijke warmte mee terwijl we naar de rivier luisteren. Op de terugweg nemen we nog een kijkje bij een mooie watermolen ( Hackenschmiede) en dan staan we alweer naast onze auto.

Voldaan rijden we richting huis. Een lieve groet van de ”Auswanders ” en we kijken altijd uit naar een leuke reactie van jullie.

Pfiat di

Plaats een reactie Reactie annuleren

samenvatting:

parkeren bij de Schlucht, tegenover het sportparkje, of in het dorp Waidring zelf.
8 km vanuit het dorp, 6 als je direct bij de Weissbachschlucht start
200 hoogtemeters
familievriendelijk en met buggy mogelijk tot aan de Kneippstelle
https://www.youtube.com/watch?v=sKqoGtB9ncM&t=79s
kijk mee naar de beelden van de wandeling, like &follow

Via de Teufelsteg langs het wilde water van de Saalach.

Slechts 6 km en 60 hoogtemeters, maar toch een fantastisch mooie tocht, Over de Teufelsteg loop je langs de rivier de Saalach. Start en eindpunt is het dorp Lofer. Op en top genieten!

Sneeuwdump!

Deze week kwam er een enorme sneeuwdump over Oostenrijk, te danken hadden we dit aan een ”Italientief”. Het begon met veel regen, ging over in natte sneeuw, werd droge sneeuw en bleef daarna doorsneeuwen , met dikke witte vlokken tot in de nacht. Wij zijn er goed afgekomen, maar passen zoals de Brenner stonden finaal vast, hele dorpen kwamen zonder stroom te zitten en bomen begaven het onder hun zware sneeuwlast. Meneer Auswander had gelukkig zijn vracht nog op tijd weg kunnen brengen al was het een erg drukke dag voor hem.

Krokusvakantie

De Toerismebranche was er natuurlijk superblij mee, de pistes waren tot witte linten over de verder groene berg geworden, inclusief grote bruine vlekken. Zo konden de toeristen die nu Krokusvakantie vierden, lees, hoofdzakelijk Nederlanders, toch nog even fijn op de lange latten. Ja het was echt merkbaar aan de vele gele nummerborden bij de weg.

Het gekke was de volgende dag was het al weer warm, de sneeuw gleed in enorme bulten van ons dak af, onze kater Pascha schrok zich een ongeluk als hij net lekker lag te zonnebaden op de veranda. Je hoorde het smeltwater overal vandaan stromen, de zonkracht was gelijk enorm sterk. We zaten dan ook al vrij snel weer op onze veranda in de zon. Maar waar konden we nu gaan wandelen? De sneeuw iets hoger was nog niet direct weg en overal was het nat en drassig. Maar met dit werkelijk zonovergoten weer en ook wat voorspeld stond voor de volgende dag gingen we ons toch even beraadslagen over de wandelplek. Hoe noordelijker, hoe minder sneeuwval, dus we besloten de kant van Lofer op te gaan.

Lofer

We beginnen onze autorit in een witte wereld en hoe noordelijker we komen hoe groener het weer wordt. In Lofer is er van de sneeuw dan ook bijna niks meer te zien. Lofer is een klein, maar lieflijk dorp in het Pinzgauer Saalachtal en ons start en eindpunt van de wandeling. We maken de wandeling langs de Saalach en door de Teufelsschlucht over de Triftsteg, houten bruggen die je een mooie inkijk op de rivier geven vol grote rotsblokken en draaikolken. Met een beetje geluk kun je de capriolen van kajakkers zien, deze rivier is een toplocatie voor watersport.

Wist je dit?

Vroeger was het hout in de rivier laten meedrijven de enige manier om hout over lange afstanden te vervoeren. Voor dit gevaarlijke werk was echter een begaanbaar pad nodig. Zo is de Triftsteg ontstaan. Soms kwam er echter een houten stam vast te zitten en om ze te verwijderen, moesten dappere mannen met touwen in de diepte worden neergelaten. Tegenwoordig is de Triftsteg een mooie wandelroute.

de Trifsteg

We parkeren de auto in Lofer en lopen richting de Saalach, hier zien we de bekende gele wandelbordjes. Wij zelf vinden het een onnodige actie, vermelden op het bord dat je niet met hoge hakken of nette schoenen de route moet lopen, maar je zou ze de kost geven die het wel doen. Hoe vaak wij al niet iemand op slippers door een Klamm zagen gaan of op nette zondagse schoenen de berg omhoog, zo gevaarlijk!

Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken deze wandeling! — Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken lopen !

Het water kolkt wild door de rivier, een machtig gezicht en al gauw zien we een 1e Kajak voorbij komen. Respect hoor, ik doe ze het niet na. We verbazen ons over de hoeveelheid Leverbloempjes die langs de kant groeien, een bloemetje uit de Ranonkel familie. Vorige week zagen we al wat 1e exemplaren in bloei staan, vandaag kleurt de hele rand mooi paars en steekt mooi af tegen de bruine bladeren die op de bodem liggen. Ze is een echte voorjaarsbloeier en bloeit in maart en april op de bosbodem. Ook een 1e Bosanemoon en een Sleutelbloem zien we. De lente komt er aan, heerlijk!

volop Leverbloempjes stonden te stralen in de zon

Als we even een korte stop maken om van het overweldigende landschap te genieten zien we weer een nieuwe groep Kajakkers aankomen. Als ware water acrobaten peddelen ze tussen de rotsen door , een prachtig gezicht. De natuur is overweldigend, je moet soms gewoon even stoppen om achterom te kijken, dan zie die mooie witte toppen boven alles uitsteken. Af en toe passeren we een kleine waterval en er zijn bankjes genoeg om even te zitten en gewoon met je ogen dicht te genieten van het watergeruis, het gezang van vogels en de warme zon op onze wangen.

Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruizen van het water en de warmte van de zon — Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruisen van het water en de warmte van de zon

Op een gegeven moment wordt het watergeruis minder, we lopen langs een stuk met minder hoogteverschil en minder rotsblokken. We naderen een brug die we oversteken en zien dan ook dat de Kajakkers hier uit het water gaan. Na het oversteken van de brug duiken we het bos in, het pad gaat even stijl omhoog en komt in een bijna sprookjesachtig bos uit. Mos in overvloed en tussen de bomen liggen wat rotsblokken, de zon wordt gefilterd doorgelaten en het geeft een heel mysterieus schijnsel. Ik verwacht bijna ieder moment dat een rotsblok zich uitrolt tot een trol!

Aan de bosrand tegen een houten kapschuurtje staat een bankje, hier gaan we zitten om even wat te eten en te drinken. Vanaf die plek hebben we een werkelijk fantastisch zicht op de tegenoverliggende bergen. We hebben nog maar net tegen elkaar gezegd hoe wonderlijk het is dat we met deze temperaturen nog geen vlinder hebben gezien of de 1e vliegt al voorbij. Deze Citroenvlinder is zo mooi fel geel gekleurd en vliegt af en toe even voorbij om ons te groeten, maar blijft jammer genoeg niet zitten om zich te laten fotograferen. Het andere exemplaar vloog te snel om even te kunnen determineren, maar we worden helemaal vrolijk, zo een mooie dag en dan ook nog weer eens vlinders zien. Ongelooflijk dat we 2 dagen terug een echte winterdag hadden.

In het mooie bos gedeelte. Zien jullie ook een trol?

We maken ons op voor het laatste deel. Na het open stuk volgt nog weer een bos, opnieuw weer sprookjesachtig mysterieus. We komen nog langs een Pestzuil en dan dalen we langzaam af naar de rivier. Als we de lange brug oversteken staan we exact op ons startpunt van de wandeling. Wat een geweldige leuke rondwandeling, slechts 6 km maar zoveel moois om te zien onderweg. Wij kunnen hem niks anders dan aanraden.

lekker Hollands Snacken

En als je dan toch in Lofer bent dan ga je ook nog even lekker naar Sanne’s Snackbar. Soms kun je toch wel even een lekker bakje patat oorlog missen, een frikandel speciaal , kroket of kaassouflé. Sanne is 10 jaren geleden met haar ouders ook vanuit Nederland naar Oostenrijk geëmigreerd waar haar ouders een goedlopende appartementenverhuur runnen en zij dus een Nederlandse Snackbar. Boffen wij even! Met een goed gevulde buik, rozige wangen van de zon en geheel ontspannen rijden we weer richting huis.

samenvatting:

parkeren in Lofer 47°35’12.3″N 12°41’43.5″E , maar ook met het openbaar vervoer bereikbaar. Vanaf Zell am see buslijn 260, Vanaf Kitzbühel/St. Johann lijn 4012.
bijna 6 km lopen en slechts 60 hoogtemeters
familievriendelijk, maar niet geschikt om met een buggy te wandelen.

Bedankt weer voor jullie lieve reacties, daar genieten we altijd van.

We zeggen tot een andere keer en

Pfiat di

de Auswanders

ps: Volgen jullie ons YouTube kanaal al? Het nieuwste filmpje staat online

Plaats een reactie Reactie annuleren

Rondje Pillersee

Een eenvoudige maar mooie wandeling rond ” Das smaragdgrüne Herz des Pillertals”. Zowel voor de zomer als de winter een aanrader.

Das smaragdgrüne Herz des Pillertals

We zijn van min 15 naar plus 15 gegaan in korte tijd. Nadat er even wat regen is gevallen is het ook weer stralend weer geworden, waardoor het nu op onze veranda achter het huis en uit de wind oploopt naar zomerse waarden van om en nabij de 30 graden. Jullie begrijpen denk ik wel dat meneer Auswander hier dus in zijn korte broek al op de veranda zit te genieten. Persoonlijk heb ik het nog niet toe aan een korte broek, maar als het even kon zou hij er het hele jaar in rondlopen!

De ski pistes zijn weer tot lange witte linten van de verder groene bergen geworden. Alleen op grote hoogte en aan de schaduwzijde zie je nog sneeuw liggen, voor de rest is hier de sneeuw ook in onze tuin, letterlijk en figuurlijk, als sneeuw voor de zon weggesmolten. Wat ons betreft mag het nu lente worden en het lijkt ook eigenlijk in de verste verte niet erop dat er nog sneeuw van betekenis gaat vallen. We zagen al een 1e vlinder vliegen en de bijtjes worden ook al weer actief. Gewekt door de warmte van de zon zijn ze zoekende naar nectar om op krachten te komen, maar er bloeit eigenlijk nog niks. Zo sneu……

De ”Winterwanderwege ”zijn er niet mooier op zijn geworden. Regen in combinatie met het smelten door de zon en in de nacht weer licht opvriezen levert overdag echte ijsbanen op, zeker als het pad ook nog wat klimt. Maar we wilden toch graag alle 3 even fijn aan de wandel, maar op een goed beloopbaar pad en niet al te zwaar na het flinke ziek zijn van onze dochter.

Pillersee

We kozen voor een ronde om de Pillersee. Afgelopen zomer liepen we er al een deel van met mijn ouders toen ze hun vakantie bij ons doorbrachten en zochten we heerlijk verkoeling bij het water.

Alleen al de rit er naar toe is een lust voor het oog, ja we wonen hier nu bijna een jaar maar ik kijk me nog elke dag de ogen uit! We parkeren de auto in st Ulrich am Pillersee en gaan op pad. We besluiten de route tegen de richting in te lopen dan hebben we de hele route het grootste profijt van de zon. We begeven ons op de ”Panormaweg st. Adolari” , net even verder van de weg af en iets hoger waardoor we de intens blauw groene kleur van de see nog mooier kunnen zien. We dragen alle 3 al dunnere jassen, maar na een poosje gaan de jassen al open of zelfs uit. Dan ineens zien we onze 1 vlinder van dit jaar vliegen. Die arme Atalanta is al gewekt door de zon en zoekt naarstig naar wat nectar, maar er bloeit nog maar amper wat. Hopelijk is er uit de Sneeuwheide in de buurt toch wat te vinden voor het arme insect!

Dan horen we het geklater van water wat steeds luider wordt en even later staan we vanaf een houten bruggetje te genieten van een mooie waterval. Iets hoger meer in de schaduw zitten zelfs nog wat ijspegels in de rivier. Zeker weten dat zo een 14 dagen terug dit hier één grote ijswaterval is geweest.

Sankt Adolari

Na de waterval komt de Filial- und Wallfahrtskirche st. Adolari in beeld. In het jaar 1073 werd hier voor het eerst een kerk gevestigd en de Gotisch bouw stamt uit het jaar 1407, een erg oud gebouw dus. Achter de kerk gaat een pad omhoog richting de ADOLARI KLETTERSTEIG. Een korte, maar mooie Klettersteig, je hebt beslist een klimuitrusting en helm nodig. Misschien moeten we hier nog eens terugkomen dus? Onderstaande fotos komen van : https://www.bergsteigen.com/touren/klettersteig/adolari-klettersteig/

Na de kerk gaan we de weg oversteken (voorzichtig!) en komen op Parkplatz Teufelsklamm uit. Ook hier vandaan kun je de wandeling dus starten, maar ook richting de Teufelsklamm wandelen of de Bienen lehrweg lopen.

We zijn nu aan de andere kant van het meer beland en af en toe moeten we wat gladde stukken weg belopen. Maar doordat er nauwelijks hoogteverschil in het pad zit is dit, door er wat ”schaatsend” over te lopen , prima te doen. De Forellenranch komt in het zicht, hier werden we vorig zomer door mijn ouders getrakteerd op een heerlijke forel schotel. De parkeerplaats staat vol en er wordt volop gerookt zien en ruiken we. Heerlijk, een absolute aanrader dit adresje. We komen hier zeker nog eens terug!

Op dit moment zijn we naast het meer beland. Hier en daar in de wat minder zon beschenen plekken ligt nog een dun laagje ijs op het water, de zon schittert er prachtig over heen. We snappen dat ze dit meer ook wel ”Das smaragdgrüne Herz des Pillertals” noemen. Wat wonen we toch in een prachtig land verzuchten we. Ja we komen ook vele nadelen tegen hoor, eerlijk is eerlijk, maar een dag als vandaag maakt alles weer goed.

De Pillersee is ontstaan door een aardverschuiving vele duizenden jaren terug, is werkelijk waar kristalhelder en je mag er in zwemmen. Ook zijn er zomers bootjes te huur en SUPs ( stand up paddeling, voor wie dit niet wist) en is het gewoon een mooi wandelgebied voor als je het een keer niet al te zwaar wilt hebben.

Langzaam aan zien we de zon richting de bergkwam gaan, het zal niet zo lang meer duren voor ze achter de berg verdwijnt. We besluiten nog even lekker op een bankje te genieten van haar warmte, nemen een Schnapsje en turen over het water. De zon laat de kleuren blauw en groen magisch mooi uitkomen. En dan ineens zegt die mooie Koperen Ploert gedag en is het of de kachel naar beneden wordt gedraaid. Dan merk je echt dat het nog maar begin februari is. De jassen gaan dicht, de rugzak weer op en we maken ons op voor het laatste deel van de route.

We komen langs de steiger waar we vorig zomer zo lekker hebben gezeten en waar dochter Auswander als een echte bikkel vanuit de warmte van de zon in het bergwater dook. Dan komen we nog langs een Kneipp bad. Deze vorm van koud water baden zijn vernoemd naar Sebastian Anton Kneipp een Beierse Katholieke priester en een van de grondleggers van de Natuurgeneeskunde.

Het water dat de Schepper aan de mensheid heeft geschonken en de uit het plantenrijk geselecteerde kruiden vormen de essentie van het genezen van ziekten en het gezond maken van het lichaam.

” citaat van Sebastian Kneipp

Iets dichter bij ons huis vind je ook Kneippbaden in Bad Fusch https://familieauswander.blogspot.com/2023/05/bad-fusch-een-bezoek-aan-een-historisch.html en ook bij de Klammsee https://familieauswander.blogspot.com/2023/03/de-bevroren-wereld-van-de-sigmund-thun.html. In de zomer kun je hier fijn gebruik van maken en ik weet uit eigen ervaring hoe fijn dat voelt.

de zon is net achter de bergkam verdwenen

Na ruim 8 km lopen zijn we weer terug bij de auto. De bergschoenen worden weer verruild voor de gewone stappers en alles gaat weer in de auto. We zijn maar een paar medewandelaars tegen gekomen, vooral toen we over de Panoramaweg liepen kwamen we welgeteld 1 persoon tegen. Met gloeiende wangen van de voorjaarszon rijden we rustig aan terug naar huis. Het was een relatief simpele wandeling, maar landschappelijk erg mooi en voor de tijd van het jaar ideaal. De hoogtewandelingen komen wel weer.

de Pillersee is 1,6 km lang en 300 meter breed
is op zijn diepst 7 meter
is één van de koudere bergmeren om in te zwemmen, in de zomer 17-20 graden
er is botenverhuur bij de kiosk, snacks te koop, een kinderspeeltuin en toilet
in de zomer is er ”liggeld” te betalen, 2 euro

samenvatting wandeling

start: st Ulrich im Pillertal (gebührenpflichtig 3 euro)
47°31’48.3″N 12°34’27.3″E Dorfstraße 6, 6393 St. Ulrich am Pillersee
de rondwandeling in zijn geheel is 8,5 km
alternatief is er te starten vanaf Parkplatz Teufelsklamm
hiervandaan start de Teufelsklamm en Bienenlehrweg , deze kun je natuurlijk combineren met de rondweg.
Bij zomerdag : zwemkleding en handdoek mee!
eetgelegenheden genoeg onderweg. De https://www.forellenranch.at/de/ kunnen wij persoonlijk erg aanraden. (En nee, we hebben geen aandelen hier)

Kortom een makkelijke maar mooie wandeling.

Voor nu eerst Pfiat di en Liebe Grüsse van de Auswanders. Bedankt voor jullie likes en reacties en vergeet je vooral niet te abonneren op ons YouTube kanaal.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Oud en Nieuw & Rodelpret bij Hochfilzen

Inmiddels wonen we al weer meer dan 9 maanden in Oostenrijk en ook zijn we het nieuwe jaar 2024 al weer ingegaan. Het klinkt cliché, maar die maanden zijn werkelijk voorbij gevlogen! Ook hebben we onze 1e winter ervaringen opgedaan en vele kilo’s sneeuw weg geschept. Het is al weer aardig groen aan het worden op onze hoogte en de mooie Langlaufloipe achter ons huis is bijna verleden tijd. Alhoewel we dan vanmorgen wel weer wakker werden met een klein vers laagje sneeuw. Boven in de bergen is het nog goed winter en daar hebben we leuke wandelingen gemaakt om na gedane wandel arbeid weer vrolijk naar beneden te rodelen.

Ski les

Dochter Asuwander heeft Kerstvakantie en heeft zich op de lange latten gewaagd. We gingen vaak naar Oostenrijk , of een ander Alpenland op vakantie, maar nooit in de wintertijd. Erg duur en ondanks dat, vreselijk druk! Nu ook, Pinzgau is werkelijk overlopen van de wintersportfanaten en nu de tunnel van Zell am see ook nog eens is gesloten vanwege ernstige problemen, is het werkelijk een ”crime” om hier te rijden. Ik denk dat ik nog sneller kan lopen. Maar goed, als je dochter dan graag wil leren ”skifahren” dan doe je haar toch maar een beginnerscursus kado en waag je je in de drukte.

Propvolle parkeerplaatsen, auto’s op de gekste plekken geparkeerd en overal mensen met een grappig loopje vanwege de skischoenen en een stel latten over de schouders. Nee niet mijn ding, ik kijk weer uit naar de lente, zomer en prachtig najaar waar we weer heerlijk aan de wandel in de rust kunnen zijn. Maar ik snap onze jongste best.

Toen ik haar aan het eind van de dag ophaalde kon ze nauwelijks meer lopen op die logge zware skischoenen en was ze blij ze uit te kunnen trekken thuis. Ook de volgende dag had ze natuurlijk napret door de spierpijn. Ja je bent zo geconcentreerd bezig en gebruikt toch weer andere spieren dan normaal. Dag 2 ging het al een stuk makkelijker en zag je dat ze de smaak te pakken kreeg. Ik doe het haar niet na hoe ze na zo een korte tijd lessen al mooi zelfstandig naar beneden geskied kwam!

Oud en Nieuw

De jaarwisseling is super rustig verlopen, gewoonweg vreemd. Waar je in Nederland al dagen van te voren de harde knallen hoort hoorden we ze hier pas, heel in de verte, in de oudjaarsavond. Zelfs onze Pascha wilde nog wel naar buiten, al hebben we dat nog maar even niet gedaan voor de zekerheid.

Vanmorgen lag er dus weer een klein laagje verse sneeuw. Op de 1e dag van 2024 waren de bomen weer ”angezuckerd” en ging er zelf weer af en toe iemand over de loipe. We maakten nog een ommetje om even de benen te strekken en een frisse neus te halen. De bergen waren niet te zien, er hangt nevel in de dalen, maar het was fijn om even buiten te zijn. De wegen waren schoon, geen rommel te vinden, wat een verschil met Nederland. Ook horen we op de radio hoe het toegegaan is met hulpverleners, het is gewoon een schande dat mensen die hulp komen bieden bekogeld worden met vuurwerk! Laat ons dan maar in het rustige Oostenrijk wonen.

Hoamatzlhütte

Zaterdag maakten we een leuke wandeling en Rodeltocht naar de Hoametzlhütte die we jullie niet willen onthouden. Lees mee en geniet.

De rit alleen al is om van te genieten, witte bergtoppen steken af tegen de knalblauwe lucht. Het is een dag als uit een reclame spotje voor een wintersportvakantie, betoverend mooi. Al genietend rijden we richting het Pillersee gebied, hier maakten we in juli al een hele mooie, en warme wandeling met mijn ouders toen ze hier op vakantie waren. Via de Griessenpass zijn we vanuit het Salzburgerland Tirol binnen gereden. Hochfilzen valt onder het Bezirk Kitzbühel en telt 1296 inwoners. Normalerwijs dan natuurlijk, want aan de buitenlandse auto’s te zien die hier bij de vakantiehuizen en appartementen staan zal het aantal inwoners nu wel verdubbelt zijn!

We vinden een parkeerplekje vlak bij de kerk in het centrum van Hochfilzen , direct naast het bordje Winterwanderweg. De jassen en wandelschoenen gaan aan, de slee uit de auto en we gaan op pad. We kijken ons de ogen uit, zo een groot Langlauf Loipen gebied hebben we nog nooit gezien en van jong tot oud, gaat met een vaartje voorbij.

Dan zien we op een bordje de route naar de Hoametzlhütte aangegeven en dus het begin van de Rodelbaan. Oei , dit is een steil pad omhoog, al gauw trek ik mijn jas los en mijn sjaal af, met de inspanning en de zon op ons , breekt het zweet je gauw uit. Af en toe nemen we een ”verschnaufpause” en genieten we van de skiërs die naar beneden komen van de naastgelegen Piste.

De slee weet niet wat hem overkomt, sinds we hier winter hebben is hij al op meerdere wandel en rodeltochten meegegaan. in Nederland hing hij vaak jarenlang in de schuur , werkeloos , rond te hangen. Onze beide dochters hebben er als kinderen veel plezier op beleefd, en nu beleefd de slee hier zijn 2e jeugd!

Wanneer komt die hut nou eens in zicht vragen we ons af? De route wordt steeds steiler en wij worden steeds warmer. Tijd voor een pauze dus. Het sleetje dienst als bankje en vader Auswander settelt zich op een achtergebleven stuk gereedschap aan de bosrand. Uit mijn rugzak haal ik een Tupperware doos met Landjäger worst , Glocknerkönig kaas en snoepkomkommertjes. Dit gaat er smakelijk in natuurlijk en geeft genoeg energie om de laatste etappe te lopen.

Bij de hut aangekomen zien we het terras vol met mensen, de heerlijkste geuren komen in onze neus en de serveersters lopen vol dampende borden eten rond. Mensen genieten tijdens hun ski dag van hun welverdiende maaltijd in de zon. Er staat geen wind, dus het voelt bijna als een zweem van de lente aan. We nemen even de tijd om te genieten van het mooie uitzicht en uit te blazen van de tocht. Dan betalen we 3 euro per rodel en zoeken ons er 2 mooie exemplaren uit, zodat we alle 3 zo meteen naar beneden kunnen suizen. Ik kies er 1 exemplaar met een rem uit, want als ik zo die spekgladde en brede ijzers onder deze exemplaren zie, denk ik die wel nodig te hebben.

Met een rotgang suizen we dan van de berg af. Zo steil hebben we nog niet gerodeld hier, maar wat een lol kun je dan hebben. Ik sla nog een keer om met mijn rodel, omdat ik even de handigheid moet krijgen in het remmen en sturen en er dan net om de bocht een stel wandelaars omhoog komt. Gierend van de lach klop ik de sneeuw van mijn kleding , zet mijn slee omhoog en zet de achtervolging in. Een stuk sneller dan we omhoog gingen zijn we natuurlijk beneden.

Voor de ”fun” lopen we nog even een stukje omhoog om nog even het gevoel vast te houden , dit herhalen we een paar keer en dan zetten we de gehuurde rodels bij de anderen onder aan de baan. Het was een leuke , spannende bezigheid. We lopen rustig terug naar de auto en aanvaarden de terugrit. Terwijl we in de auto genieten van de mooie auto rit voelen we onze wangen gloeien van de zon . Zo is de winter echt geen straf!

de rodels staan in de sneeuw — Rodeltocht Hochfilzen

Samenvatting

De Rodelbahn is 1,5 km lang en heeft een hoogteverschil van 215 meter

Rodels zijn te huren bij de Hoametzlhütte voor 3 euro per stuk.

Je wandelt in een klein uurtje, vanuit het dorp bij de rodelbaan omhoog, volg dan eerst de rode bordjes Winterwanderweg.

s’avonds is de Rodelbahn verlicht, je zou een Skidoo kunnen reserveren om je naar boven te vervoeren. (Tel. +43.664.6064415)

Vanuit het mooie Oostenrijk weer Pfiat di

Veel liefs van de Auswanders

en bedankt voor jullie lieve reacties en likes!

Plaats een reactie Reactie annuleren

Sneeuw overlast & Sneeuw pret

Sneeuw, een wonderlijk goedje!

Wat een bijzonder ”goedje” toch dat sneeuw. Waterdruppels in de wolken, veranderen doordat de temperatuur onder het vriespunt daalt, tot hele fijne ijsnaaldjes of ijskristallen. Op hun weg naar beneden nemen ze op hun weg allemaal stofdeeltjes mee, zoals as en zand en op deze manier groeien de ijskristallen tot sneeuwkristallen uit. Ze kunnen allerlei vormen hebben, maar zijn altijd zespuntig , een beetje stervormig. Als het dan waait plakken de sneeuwkristallen aan elkaar en vormen een vlok. Een vlok bestaat uit ijs, met een heleboel lucht tussen de ijsnaaldjes, vergelijkbaar met een kussen vol dons en lucht.

En zo zagen wij dus , als uit een sprookje, die mooie sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Het zag er betoverend uit, maar de volgende dag was het minder voor ons. We zaten bijna letterlijk en figuurlijk ingesneeuwd. We wonen aan het eind van een doodlopende straat en er lag nu dus bijna een halve meter sneeuw. Waar laat je het?

In plaats dus van even lekker uitslapen en rustig aan doen was het dus sneeuwruimen geblazen. Als eenmaal de grote shovel er is om de boel te ruimen moest je zorgen dat je alle sneeuw had weggeruimd van je pad en in ons geval ook van de werk bus. Het is een verplichting dat daken van bussen en vrachtauto’s ijs en sneeuwvrij moeten zijn , dit kan anders tot hele gevaarlijke situaties leiden op de weg. De trap en de ragebol moesten er dus aan te pas komen, een zware klus. En dan nog eens de vrachtauto op maandagochtend! Aan het eind van de ochtend lagen er op onze parkeerplaats 2 enorme bergen met sneeuw en in de rest van de wijk was op elke vrije hoek ook een berg heen geschoven. We keken ons de ogen uit. Op de radio hoorden we van veel chaos op de weg, ”schneekettenpflicht” op veel wegen en omgevallen bomen door de sneeuwlast. Even overviel ons een gevoel van : Oh jee, zo zijn de winters dus in Oostenrijk, Hellup!

Gelukkig heeft sneeuw ook een andere kant. Je kan er ook enorm veel plezier aan beleven. Zo maakten we een hele mooie wandeling en ”rodeltocht” in het Raurisertal, die we jullie niet willen onthouden.

Rodelen in Rauris

We hebben hier in Oostenrijk zo een 7 extra Feiertage en op ”Maria Empfangnis” besloten wij richting het mooie Rauriser tal te vertrekken. Ik had gelezen dat de tolstraat die naar Kolm Saigurn leid in de winter gesloten is, maar dat je er wel heel mooi kunt wandelen en dat er door de bossen ook mooie Schneeshuhwanderwege waren aangelegd. Dus hup de slee in de auto, de bergschoenen en de rugzak gevuld met een thermos warme Chocomel.

Alleen de rit ernaar toe is een genot, we reden door een waar Winterwonderland. De wegen waren mooi schoon, alleen het laatste deel was niet sneeuwvrij, maar met winterbanden prima te berijden. Het is een prachtig dal zo maakten we dit voorjaar in deze omgeving ook al eens een mooie korte winterwandeling compleet met sneeuwpop https://familieauswander.blogspot.com/2023/04/het-raurisertal.html .

De auto parkeren we vlak voor het begin van de Mautstrasse (tol) bij Alpengasthof Bodenhaus, dit kost je voor een dagkaart 4 euro, maar goed de parkeerplaats is dan ook van sneeuw geruimd. Dit is tevens de startplaats van vele wandelingen, zo maakten wij er in de nazomer nog een mooie tocht naar de Rauriser Urquell, ik heb deze wandeling echter nog nooit uitgeschreven en zal dat binnenkort alsnog proberen te doen, want het is een echte aanrader. In ieder geval gaan we deze ochtend lopend de Mautstrasse richting Kolm Saigurn op, een grappig gevoel als wandelaar heb je nu dit mooie pasje even voor jezelf. We zien ook de bordjes van de winterwandeling, maar daar is voor ons de sneeuw echt te diep om te lopen, daar moet je echt Sneeuwschoenen dragen of van die ”Tennisrackets” zoals ik altijd gekscherend zeg.

We volgen de Mautstrasse en gaan geleidelijk een beetje stijgen. Het is heel stil, nog stiller dan normaal. Is je ooit wel opgevallen hoeveel sneeuw eigenlijk het geluid dempt? Soms horen we even het water in het riviertje maar dat is ook alles. De naaldbomen hangen zwaar van de sneeuw en de natuur is overweldigend. Ik voel me een beetje alsof ik loop in de wereld van Narnia.

Dochter Auswander wil wel eens even proberen of de slee een beetje goed glijd. Ze stapt op de slee en daar suist ze al heen. Maar hoe stuur je met zo een slee, er zit immers geen stuur op. Gelukkig kan ze de slee iets naar de kant sturen en komt ze tot stilstand, waarop haar vader ook even op de slee stapt en laat zien hoe ze met gebruik van haar voeten de slee wat kan bijsturen. We klimmen daarna rustig door en ondanks dat het onder 0 is is het helemaal niet koud. Zeker met die klim, en er staat geen zuchtje wind. Af en toe staan we even stil want het zicht over het hele dal wordt alleen maar mooier. Ook breekt de bewolking wat open en komt er wat blauwe lucht tevoorschijn.

Af en toe suist er ons een skiër voorbij of een andere rodelaar op een slee, maar voor de rest genieten we van de stilte en het uitzicht onderweg. We drinken de warme Chocomel op en een Snelle Jelle koekreep en dan willen we toch echt graag aan het Rodel avontuur beginnen. We besluiten de terugweg in etappes terug te nemen, zodat we elk een mogelijkheid hebben om hier van te genieten. Je zou in één keer naar beneden kunnen suizen , maar dan heeft een ander geen kans. een 2e slee was nu toch wel ideaal geweest. Dit komt op de bucketlist voor volgend winter!

Jullie snappen dat we enorm veel pret hebben gehad, vooral als de slee in een bocht bijna omkiepte. We voelden ons even allemaal kinderen, zorgeloos en vrij. De rit naar beneden ging dus een stuk sneller dan de wandeling omhoog, we hadden nog wel uren door willen rodelen. Maar ja , we hadden geen zin om de hele klim nog eens weer te maken en daarbij werden we het laatste stukje toch ook wel een beetje koud. We kunnen niet anders dan terugkijken op een leuke tijd als gezin. We weten niet hoe de winter verder verloopt, misschien kunnen we het deze winter nog eens doen en anders volgend winter, maar dan met een extra slee erbij!

Pfiat di en de groetjes van de Auswanders.

Een reactie of like vinden we altijd fijn.

Winter en Klammsee

Vanaf dat we terug zijn in Oostenrijk hebben we al meer sneeuw gehad dan in één winter in Nederland en dan denk ik even niet aan de winters uit onze jeugd, maar die van de laatste jaren. Er is een echte ”Schneewalze” over Oostenrijk getrokken en we zijn voor ons gevoel van de nazomer, die maar niet leek te eindigen, in de winter terecht gekomen! Vanmorgen zag het er sprookjesachtig mooi uit vanuit ons raam, de wit besneeuwde Kitstein en Imbachhorn staken prachtig af tegen de blauwe lucht. Toch is het ook wel een beetje spannend. Onze 1e winter hier in de Alpen, wat gaat ze ons brengen?

uitzicht uit ons kamerraam, de tuin bedekt met sneeuw — winter in onze tuin

Als ik nu zie wat een grote bergen sneeuw overal bij elkaar geschoven liggen, dan vraag ik me af hoe dat wel niet moet voor de rest van de winter. De winter is eigenlijk nog niet eens echt begonnen, we zitten nog in november. De werkbus waarmee meneer Auswander naar zijn LKW rijd staat al op een andere plek en onze buurman vertelde dat die hele kant van de parkeerplaatsen wel eens compleet vol lag met sneeuw tot 2 meter hoogte.

Dochter Auswander gaat tegenwoordig , nu het kouder is met de trein naar school en vroeg zich af of de treinen wel zouden rijden nu er zo veel sneeuw lag, in Nederland was het immers vrijwel direct code Oranje en lag alles op ”z’n kont”. Best benieuwd hoe de rest van de winter hier verloopt. Van Einheimischen begrepen we dat als de sneeuw vaak erg vroeg kwam , zoals nu, tegen de tijd dat het echt nodig was, het juist niet kwam, en dan zat je tijdens de kerstvakantie met hoge plus temperaturen. We zullen zien.

krampus

De winkels liggen vol met allerlei december lekkernijen, maar hele andere dan in Nederland, hier vind je geen chocolade letters, speculaas, pepernoten en marsepein. Dat laatste vindt dochter Auswander wat minder, want ze was altijd gek op de Marsepeinen varkentjes, fruit of aardappeltjes. Chocoladefiguren zijn hier wel, maar dan een beetje anders, naast st. Nicolaus zijn hier ook Krampus figuren. Hier in Oostenrijk komt de ”Goed heilig man ” niet mijn zijn zwarte Pieten, maar met de Krampus. Een stel engerds die zo uit een onderwereld weggekropen lijkten te zijn. Het principe is het zelfde, lieve kinderen worden beloond, stoute kinderen worden gestraft door de Krampus.

Als je niet wist dat er onder het houten duivels masker een mens zat, zou je werkelijk doodsbang zijn. Het masker heeft ook nog eens hoorns, vaak van een echt dier. Ze dragen dierenvellen, meesttijds van een geit of schaap, een koeienbel, kettingen, soms ook een zweep of tenenwilg en een zak om de stoute kinderen in te stoppen . Persoonlijk vind ik het een best eng uitziend verschijnsel, en ik lees ook af en toe weer dat er echt mensen gewond raken als de Krampus zo in zijn rol opgaat dat hij mensen bezeerd met zijn zware ijzeren ketting. Jullie snappen dat ik me zodra het donker wordt niet meer op straat begeef. Hier is de Nederlandse Zwarte Piet of Roetveegpiet, zoals ze tegenwoordig liever willen, een lieverdje bij vergeleken.

Wist je dit?

De Krampus is een beestachtige demon uit de folklore van de Alpenregio’s. Het woord komt van het Oud Hoogduitse woord voor klauw: Krampen. De Krampus is in de Alpenregio de metgezel van Sinterklaas. Hij komt voor in onder andere Beieren, Oostenrijk, Hongarije, Slovenië, Kroatië, Italië en Tjechië .
https://nl.wikipedia.org/wiki/Krampus

Klammsee Kaprun

Wij maakten een rondje Klammsee toen het opgehouden had met sneeuwen, even een ”frisse neus” halen en genieten van het Winter Wonder Land . De parkeerplaats was gelukkig ook geschoven dus was er ruimte om de auto te parkeren en om goed uit de auto te stappen. De Klammsee is onderhand een bekend stuk terrein van ons. Makkelijk te bereiken en echt iets voor een leuk kort rondje om.

de houten bruggetjes van de Sigmund Thun klamm bedekt met een laag sneeuw

Hier is ook de start van de Sigmund Thun Klamm een mooie diepe kloof die via houten bruggetjes te wandelen is, maar nu voorlopig winterstop heeft. Via het normale pad dat licht stijgend is bereiken we de brug die over de klamm loopt. In de diepte zien we de rivier en langs de rotsen beginnen de 1e ijspregels zich te vormen. Wat een geweldig gezicht! Afgelopen februari liepen we deze route voor het eerst terwijl we ons even een korte break van de verhuisperikelen gunden en zagen we enorme wanden vol ijspegels. Het begin is er nu weer en zal over de komende maanden waarschijnlijk weer een mooi kunstwerk gaan vormen. Zie voor een uitgebreid verslag op : https://familieauswander.blogspot.com/2023/03/de-bevroren-wereld-van-de-sigmund-thun.html

Via het normale wandelpad bereiken we de uitgang van de kloof, hier steken we via de houten bruggetjes over naar de andere kant . De treden zijn met de verse sneeuw nog goed te belopen en niet zoals in februari één grote glijbaan. Wat hadden we toen een lol toen we probeerden daar ook om hoog te lopen, maar we even hard terug gleden. Boven bij de dam kijken we over de prachtige glasheldere en smaragdgroene Klammsee heen. We zien meer voetstappen in de sneeuw, maar het is heel rustig deze dag.

Toch zien we ineens 2 mannen die zich aan het uitkleden zijn. Zouden ze gaan ijszwemmen? Alleen al bij de gedachte krijgen we alle 3 acuut kippenvel. En ja hoor, daar gaan ze, zonder gil of kreet zo het ijskoude water in. Wat een ”Die hards”, vol verwondering staan we toe te kijken al willen we niet op een stel gluurders lijken. Lang zitten ze niet in het water, dan komen ze eruit, springen nog wat in de rondte om zich warm te krijgen en drogen zich af. Het schijnt heel gezond te zijn maar ik doe het ze niet na!

Klammseehttps://familieauswander.files.wordpress.com/2023/11/winter-3.jpg — Klammsee Kaprun

Op een gegeven moment kom je weer bij een hoge rotspartij, ook hier beginnen zich de ijspregels al mooi te vormen. In de loop van de winter, mits koud genoeg natuurlijk, zal het weer aangroeien tot een ijskoud kunstwerk. En zo zijn we geleidelijk aan weer rond de Klammsee gelopen. We kunnen niet anders dan deze wandeling aan te raden, zeker in combinatie met de Sigmund Thun Klamm als die straks weer open is. Voor nu was de wandeling lang genoeg, de gedachte aan de warme houtkachel en een Chocomel lokt ons richting de auto.

Vanuit een winters Zell am see zeggen we Pfiat di en Groetjes van de Auswanders

ps: Verheugen jullie je in Nederland ook op wat sneeuw? En zijn er nog wintersporters onder jullie? We lezen graag een reactie of krijgen een duimpje.

samenvatting:

parkeren bij de ingang van de Sigmund Thun Klamm in Kaprun Kesselfallstrasse of het pasje richting de Mooserboden Stausee volgen en daar direct naast de Klammsee parkeren.

Korte Familievriendelijke rondwandeling. Er is ook een klein speeltuintje, een Jausenstation (alleen zomers geopend)en een Kneippanlage en veel zitbankjes.

3 km, 112 hoogtemeters

Vanaf hier is zomers ook mogelijkheid om verder te wandelen richting de Schneckenreithalm, die van mei t/m september”bewirtschafted” is en lokale producten aanbied, of via een steile klim naar de Glocknerblick . (wegnummers, 17, 17a en 29)

klararogaar

29 november 2023

Wat een mooie winterwonderland bij jullie. Toen ik vanmorgen naar de auto liep zag het er een beetje winters uit op de ramen maar het kleine beetje natte sneeuw viel er zoweer af Maar even afwachten wat we morgen nog krijgen. Nou hoeft het ook niet als je de weg op moet maar als je vrij bent en een dik pak sneeuw ziet er toch wel heel mooi uit zoals bij jullie en wat een mooi uitzicht in de achtertuin.

Die Krampus vindt ik er ook wel eng uitzien idd Dat is weer heel anders dan hier met de pieten . Dat zal wel even wennen zijn!

Groetjes fam KR

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden
1. Priscilla familieauswander
  
  29 november 2023
  
  Ja op het moment is het in NL ook een beetje winters zien we wel . We hoorden al iets op de radio van schaatskoorts. Jaja we blijven nog wel een beetje op de hoogte. Bedankt voor jullie reactie en lieve Grusse van de Auswanders
  
  LikeLike
  
  Beantwoorden
ciskad80f83de3c

29 november 2023

Jee wat een eng verhaal van die krampus… Lekker binnen blijven..
Maar weer mooie winter wonderland plaatjes..
Groetjes van ons😘

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden
1. Priscilla familieauswander
  
  30 november 2023
  
  dankjewel Cis. En hoe is het in NL, ook al wat sneeuw gevallen? Hahaha ik blijf lekker binnen nadat het donker wordt. Pfiat di en LG van ons
  
  LikeLike
  
  Beantwoorden
  1. ciskad80f83de3c
    
    30 november 2023
    
    Hier nu ook best koud hoor,
    Af en toe wat sneeuw maar blijft niet liggen nog…
    Verder alles goed hier😘
    
    LikeGeliked door 1 persoon
2. erikdrent24f44b7416
  
  17 januari 2024
  
  Prachtig mooi🥳. Hier vriest het eindelijk een beetje en er ligt zowaar een laagje sneeuw. Het schijnt dat komende week de herfst weer begint dus blij aub die geweldige sneeuwfoto’s posten of de socials 👌🏼
  
  LikeGeliked door 1 persoon
  
  Beantwoorden
  1. Priscilla familieauswander
    
    17 januari 2024
    
    Dankjewel Erik, en ja, komt goed, dat zullen we zeker doen!
    
    LikeLike
Door het Achenwald naar de Krimmler Wasserfälle – Familie Auswander

17 januari 2024

[…] vaste wandelgebied voor een korte maar mooie ronde. Dit kun je ook hier lezen op het oudere blog. https://familieauswander.org/2023/11/29/winter-en-klammsee/ De vorst had boven op de sneeuw wonderlijk mooie figuurtjes gemaakt, haast kleine veertjes die […]

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden

@familieauswander

Herfstvakantie in Nederland & Wildpark Ferleiten

Herfstvakantie

In het verleden was vrijwel iedere Herfstvakantie een week die we doorbrachten met fijne wandelingen in de Alpen of een ander gebergte ergens in Duitsland. Meestal hadden we dan enorm veel geluk met het weer, Goldener Oktober wetter, en genoten we van de rust zo tussen zomer en winterseizoen, gekleurde bladeren en paddenstoelen. Dit jaar was voor het eerst geheel anders. Nu we zelf in Oostenrijk wonen, bezoeken we juist deze week Nederland. Een hele Herfstvakantie week hebben we ons ondergedompeld in gezellig samenzijn met familie en vrienden en konden zelfs , zij het iets vertraagd en vervroegd, de trouwdag van onze ouders meevieren. Fijn ook om onze oudste dochter en schoonzoon weer te knuffelen, zelfs ons jaarlijks Moeder/dochters uitje hebben we nog in de week kunnen stoppen. Dochter Auswander bezocht haar oude school en schoolvrienden en zelfs haar Drum leraar op de Muziekschool. Manlief en ik ons oude werk, even bijkletsen met de oude collega’s. Ik werd er zelfs verwend met echte Groninger Mosterdsoep en een Eierbal. En als je dan toch in Nederland bent geniet je ook weer even van alle heerlijkheden die je hier in Oostenrijk niet echt makkelijk kunt verkrijgen, zoals Tompouce, kroket, oliebol en Kibbeling. Welke dingen zou je zelf het meest missen als je naar het buitenland zou emigreren denk je? De week vloog werkelijk voorbij en was echt fijn, toch waren we ook wel weer blij naar ons eigen Stekkie te gaan, want dat voelt inmiddels echt als ons thuis.

Witte wereld

’s Ochtends trokken we de gordijnen open en zagen een witte wereld. ”Der erste Schneeeinbruch” was dus een feit, tot op 700 meter was de sneeuwgrens gedaald. Een warm, wit welkom geven de alpen ons, al zijn de toppen in nevelen gehuld en dus aan ons zicht onttrokken. Persoonlijk geniet ik erg van de sprookjesachtige vlokken die naar beneden dwarrelen en zo een mooi wit kleedje geven aan de wereld. Hier in Oostenrijk zijn ze er heel erg blij mee, zeker de Toerismebranche. Sneeuw levert toeristen op die komen Skiën of Snowboarden en dat is hier een grote inkomstenbron. De voorlopige winter lijkt echter slechts van korte duur te zijn, de komende dagen stijgt de temperatuur alleen maar weer. Het is immers ook nog maar net begin november. We zullen zien wat onze eerste echte winter hier in de alpen ons gaat brengen!

Wild und Erlebnispark Ferleiten

Vlak voor we vertrokken naar Nederland vierden we met onze dochter nog onze trouwdag. Na school en werk kregen we een persoonlijke rondleiding van onze ”dierverzorger in spe”. Twee weken daarvoor had ze een geweldige stageweek beleefd in het Wild & Erlebnispark Ferleiten en ze had nog steeds heimwee naar de dieren en de tijd die ze er doorgebracht had. Zie hiervoor mijn oude blog: https://familieauswander.blogspot.com/2023/10/schnuppern-zirbenzauber.html

Vol passie verteld ze ons over de dieren en de zorg die ze krijgen, van kleine Cavia’s tot grote Wolven en Beren. Geweldig om je kind zo blij te zien. Ik wens me dan ook dat het haar gaat lukken in deze richting een ”Ausbildung” te maken. Het was een geweldige middag, met een lekker herfstzonnetje die we afsloten met een heerlijk etentje.

Familie uitje

Een echt Familie uitje is een bezoek aan het Wild & Erlebnispark Ferleiten aan de voet van de Grossglockner Hochalpenstrasse. In 1874 al was op deze plek een Gastronomiebedrijf ”Lukashansl” van de voorouders van de huidige eigenaar, op dit moment was de Grossglocknerpass nog niet eens gebouwd. Vanaf 1979 zijn ze gestart met de Dam en Rotwild en tegenwoordig wonen hier iets meer dan 40 soorten dieren, zo een 200 stuks die liefdevol worden verzorgd. Sinds 2011 is er een samenwerking met het Nationalpark Hohe Tauern en staat er het gemeenschappelijke Paviljoen ”Haus der fische”.

Wist je dit

”Onderwijs is het machtigste wapen dat je kan gebruiken om de wereld te veranderen”

Origineel:Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.
Nelson Mandela

Dit bovenstaande leidraad volgt het wildpark Ferleiten op. Het wildpark als centrum voor educatie, natuur- en soortenbescherming dat alles in het werk stelt om het welzijn van zijn dieren te waarborgen.

Als je bent uitgekeken bij de dieren en heerlijk hebt verwijld in het park is er ook nog de mogelijkheid om het Belevenis gedeelte te bezoeken met 40 verschillende attracties. En van al die frisse berglucht en avonturen krijg je trek en dan is er nog de mogelijkheid om in het restaurant of op het Panorama terras nog heerlijk wat te eten. Vanaf het terras en trouwens het hele park heb je een schitterend uitzicht op de Wasserfall van Ferleiten. Hier langs loopt een zeer mooie wandeling waarover ik al schreef op mijn oude blog : https://familieauswander.blogspot.com/2023/06/wasserfallweg-ferleiten-achter-een.html

Wij kunnen als gezin dit uitje echt aanraden. Zeker als dagje tussen het wandelen door, even wat anders!

Samenvatting

navigatie: N 47.16882° E 12.81398° / N 47° 10‘ 7.8‘‘ E 12° 48‘ 50.3‘‘

ook met de bus bereikbaar

parkeren is gratis, vlak voor de tolhuisjes van de Grossglockner straat zijn meer dan voldoende parkeerplekken.

geopend van mei tot en met oktober

volwassenen betalen 10 euro, kids 5,50 ( stand 2023)

Kennen jullie het park misschien? Wat vonden jullie ervan?

Plaats een reactie Reactie annuleren

Wandeling naar de Einsiedelei Palfen

Beide onverwachts een vrije middag en ook nog eens ”herliches goldener oktober wetter” Tja wat doe je dan? We pakken de bergschoenen en een klein rugzakje , schrijven dochterlief een appje en gaan op pad. Het wordt een relatief korte maar prachtige tour naar de Einsiedelei. Ik had al eens over deze wandeling gelezen maar voor een dagtocht vond ik het te kort, voor nu vond ik het perfect.

De bladeren van de bomen komen door het zonlicht nog mooier uit, goudgeel, oranje, rood en dan de Lariksen die hun naalden ook zo mooi laten kleuren, het lijkt sprookjesachtig. Nu de nachten wat kouder zijn geworden en we zelfs al wat nachtvorst hebben gehad gaat de verkleuring een stuk sneller. Het pad loopt matig steil door het bos omhoog, maar is niet moeilijk te begaan. Als er een open stuk komt staan we even te genieten van die heerlijke herfst zonnestralen en snuiven de berglucht op. Langzamerhand komt Schloss Lichtenberg in zicht, maar jammer genoeg valt die niet te bezichtigen. Het nageslacht van de laatste ridder die het verkreeg en het van de ondergang redde, woont er nu nog steeds en houd het in privé bezit.

Kluizenaar

We klimmen langzaam aan verder omhoog, nog steeds door het mooie herfstbos. Dan komt er een mooie rotswand in zicht, hier wordt het pad ook iets spannender en wordt het hier en daar gezekerd met touwen. Vanmorgen was het na de nachtvorst nog koud en waren we warm aangekleed, nu worden we toch wel erg warm en meneer Auswander vraagt zich zelfs af waarom hij toch zijn korte broek niet heeft aangedaan! In ieder geval gaan de jassen uit en we klimmen langzaam door. Dan komt ook de Einsiedelei voor het eerst in zicht. Tegen de rotsen geklemd staat hier één van de laatste bewoonde Hermitages van Europa die nog echt bewoond wordt door een Kluizenaar of Heremiet in de maanden april tot november. Het afgelegen gebouw is afgesloten van water en stroom en staat onder Denkmalschutz.

Wist je dit?

Een heremiet (synoniemen: eremiet, kluizenaar, anachoreet) is een religieuze man of vrouw die in afzondering leeft in een kluizenarij of hermitage, buiten de bewoonde wereld.
De aanduiding komt van het Griekse woord ἔρημος, dat “eenzaam, onbewoond, verlaten” betekent.

Tegenwoordig zoekt de gemeente Saalfelden steeds weer iemand die er voor 1 of meerdere seizoenen wil verblijven. Het is dus wel een andere situatie als vroeger, maar toch. Je hebt geen stroom of water en je bent afhankelijk van ”giften” dus wat mensen je eventueel meenemen naar boven. Maar je hebt een overweldigend uitzicht.

De Einsiedelei staat op 1006 meter hoogte en we genieten vanaf hier van het mooie uitzicht. Vanmiddag voelt echt even als een ”kadootje”, wat eerder vrij, mooi weer en dan zo een mooi Herfst wandeling met dit Goldener Oktoberwetter. Op de wandelbordjes zien we dat er ook nog een mogelijkheid is om door te wandelen naar de Steinalm. De route loopt dan over een steil pad met touwen waarbij ze een waarschuwingsbordje hebben geplaatst: Tittsicherheit und Schwindelfreiheit erfordelich. Spannend dus! Maar voor deze middag wordt de route te lang en we zijn er niet op voorbereid qua eten en drinken. We houden deze wandeling zeker in gedachten. Je kunt er een complete lange dag wandeling van maken door vanaf de Steinalm door te lopen naar de Peter Wiechentaler hutte en vanaf door af te dalen in de Stoisengraben. (zie op mijn oudere blogspot : https://familieauswander.blogspot.com/search/label/Stoissengraben)

We maken er nu ook een rondwandeling van en dalen via de andere kant naar beneden. Er staat geen zuchtje wind, het is heerlijk rustig en we genieten volop. Af en toe zien we een Hagedis zonnen op een stuk hout of steen en we aanschouwen de bloemen die nog in bloei staan. Verder zien we inktzwammen en zo geleidelijk aan zijn we ook al weer aangekomen bij de parkeerplaats.

Alhoewel we, nu we hier wonen , ook wel eens de andere kant van Oostenrijk zien, is dit toch zeker een groot voordeel. De deur uitstappen en een heerlijke wandeling in de Alpen maken. Niet hoeven wachten tot we weer vakantie hebben.

Houden jullie ook zo van de natuur en wandelen? Kennen jullie Oostenrijk? Deze korte, maar leuke, uitzichtrijke wandeling kunnen we jullie zeker aanraden.

Voor nu,

Pfiat di

en groetjes van de Auswanders!

Samenvatting van de wandeling

-parkeren op Parkplatz Einsiedelei /Bürgerau (gratis) of met de bus Bushaltestelle “Saalfelden Höhere Internatsschule” nemen , dan is het startpunt goed te belopen.

-235 hoogtemeters

-rondwandeling van 4,8 km

-Geschikt voor de hele familie, mits een beetje goed ter been. Hier en daar hoge stappen te nemen en paden met veel boomwortels. Niet voor Buggy of kinderwagen geschikt.

-Uit te breiden naar de Steinalm en Peter Wiechentaler hutte, maar dan komt er een flinke klim in en wordt het een echte dagwandeling.

Over ons.

Wij zijn de familie ”Auswander” bestaande uit vader, moeder en tienerdochter en hebben het noorden van Nederland verruild voor de Majestueuze bergen van Oostenrijk.

Maar waarom?

”Waarom ga je emigreren, je kan er toch ook fijn vakantie houden ?”, was een vraag die we vaak te horen kregen. Tja, dat klopt inderdaad. Maar zodra de 1e toppen van de alpen in zicht kwamen heerste er grote vreugde in de auto, het gevoel van thuiskomen was er direct weer. Nederland zou met gemak 2 keer in Oostenrijk passen, maar heeft iets minder dan de helft aan inwoners. Hier konden we dus nog echte rust vinden, echte ”Kraftplatze” om onze accu weer op te laden. Om op je vrije dag zo even aan de wandel in de bergen te kunnen gaan, heerlijk te verwijlen bij dat mooie bergmeertje of een picknick te houden bij de rivier, dat trok ons toch wel heel erg aan. Verder hebben ze in Oostenrijk echt nog respect voor b.v. politie en hulpverleners. Iets wat in Nederland jammer genoeg ver te zoeken is.

moedeloos en onzeker.

Bijna 30 jaar terug begon onze liefde voor dit mooie land, maar nooit kwam het tot de echte stap. Zoveel vragen……

Hoe ga je te werk? In welke volgorde? Waar vind ik alle informatie? Zijn er complete checklist te vinden?

Je gaat zoeken, navragen, bellen, maar niemand kan je de echte informatie geven. Nu is het tegenwoordig allemaal wat makkelijker omdat je via internet ook veel kunt vinden, maar dan toch ontdek je, dat geen enkele site je de ECHTE praktische informatie geeft die je nodig hebt.

Verder heb je natuurlijk werk nodig. We zijn geen zelfstandigen met een Home office beroep. Hoe kom je aan werk? Hoe vind je woonruimte? Hoe met ons pensioen? Hoe zit het met de gezondheidszorg en scholing? Door onzekerheid overmand en doordat er in die tijd nog zo weinig via internet was te vinden, bleef het dus bij een mooie droom.

Emigreren kun je leren

Inmiddels wonen we nu al weer 7 maanden in het mooie Salzburgerland. We hebben de stap gewaagd. Soms voelde het als een sprong in het diepe. Maar we voelden aan alles: Dit is het moment! Na de Covid crisis was er ineens volop werk te vinden in Oostenrijk en de huizenmarkt in Nederland was ook nog redelijk goed. Een grote kans op een goede verkoop. Daarbij worden we er niet jonger op. Onze dochter wilde ook heel graag emigreren. Dus we hebben alles bij elkaar opgeteld en gingen er voor.

We hebben dus leren emigreren door het gewoon te doen. Ook de gedachte van: We kunnen altijd nog teruggaan als het toch niet blijkt te lukken, hielp ons over de spreekwoordelijke streep. Inmiddels zijn we, zoals je nu zou kunnen zeggen, ervaringsdeskundigen. Werkelijk niemand kan je de echte ”to do list” geven, iedere situatie is anders. Ben je al met pensioen? Kun je je werk in Nederland behouden? Heb je schoolgaande kinderen? En willen die eigenlijk wel emigreren? Als ik soms de beelden zie op de televisie zoals in ”Ik vertrek” en ”het roer om” dan krab ik me even achter de oren. De ouders willen graag emigreren maar de kinderen zien het niet zitten. Dan kun je wachten op problemen. Mensen proberen altijd alles vooruit te plannen, maar bij emigreren is het advies: verwacht het onverwachte. Het gaat toch net even anders dan je denkt.

Blog

In deze blog willen we jullie advies geven bij een eventuele emigratie, maar ook een inkijkje geven in ons nieuwe leven hier. Ook de mooiste tips over uitjes , bezienswaardigheden en vooral veel geweldige wandelingen zullen voorbij komen. Voel je vrij om ons te volgen, dan krijg je bij ieder nieuw blog een update.

Voor nu, tot ziens

oftewel