Rauris

Winterwandelen in Rauris

Opnieuw maken we een geweldige Winterwandeling in Rauris. We lopen via de Mautstrasse, dat nu een perfect geprepareerde wandelweg is omhoog naar Kolm Saigurn en gaan al rodelend terug.

De bergen worden weer zichtbaar, de wolken trekken omhoog en af en toe schijnt een heerlijk verwarmend zonnetje tussen de wolken door. Na een nacht vol regen doet het weer een stuk aangenamer aan. Het voelde echt alsof het ”warm water” regende, een paar dagen geleden was het nog – 15 en ineens zitten we behoorlijk in de plus cijfers. Ik zie dan ook geen langlaufers meer over de Loipes gaan achter ons huis, maar zie grote plassen water tevoorschijn komen. Wat een wereld van verschil!

ziek

Nadat ik zelf 2 weken terug in de lappenmand zat, is nu dochterlief aan de beurt. Als een zielig vogeltje hangt ze wat op de bank of op bed, ze heeft nauwelijks stem, en moet veel hoesten. Om haar weer te mogen afmelden van school moet je dus een ”krankenbestätigung” van de Herr Doktor. Samen togen we dus naar de huisarts en alhoewel we een afspraak hadden moesten we nog bijna driekwartier wachten alvorens we aan de beurt waren. De wachtruimte zat propvol, zieke , hoestende en proestende mensen. Als je nog niet ziek was dan werd je het ter plekke wel!

Ik vind het nog altijd een gek iets, dat je een bevestiging van je arts moet hebben om je ziek te mogen melden van school of werk. Doe je dit niet dan kost het je vakantiedagen. Er zit natuurlijk als voordeel voor de werkgevers in dat als je je ziek meld, je ook echt ziek bent.

We hadden vorige week al op de weerberichten gehoord dat het voorlopig warmer zou worden. Afgelopen zondag hebben we dus nog maar even de slee in de auto gezet en richting Rauris gereden voor een mooie gecombineerde wandel/rodeltocht. De omstandigheden waren er nu super gunstig voor en de ”scenery” ideaal met zijn besneeuwde bomen. Het is immers maar afwachten of het er nog eens van zou komen deze winter? Ja, ok, ik begrijp de winter is hier echt nog niet over, dat zou ijdele hoop zijn, maar de omstandigheden moeten op je vrije dag ook maar net goed zijn.

Ik denk ook nog even terug aan vorig jaar. Rond deze tijd vonden we ons huis waar we nu wonen, en met half februari zaten we, in shirt, tijdens het uitpakken van de verhuisdozen, al onze pauze te nemen op de veranda in de zon. Een Nederlands gezegde zegt:” Als de dagen gaan lengen, gaan de winters strengen”, maar geld dit ook voor Oostenrijk? Vorig jaar in ieder geval niet, toen was het een heel vroeg voorjaar. We zullen zien of de winter dit jaar hetzelfde verloop heeft.

Afgelopen zondag. Opnieuw gaan we richting Rauris. We weten hier immers een mooie ”winterwanderweg” die start vanaf Parkplatz Bodenhaus, daarbij is de omgeving hier geweldig, heerst er veel rust en willen we nu de wandeling omhoog maken tot aan Parkplatz Lenzanger.

We zien onderweg dat in het laatste deel van het dal aan de rechterzijde nu een prachtige Langlauf loipe is aangelegd. Zo leuk om vanuit de auto de mensen , ieder op zijn eigen wijze, te zien voortbewegen. De één heel rustig en beheerst, de ander met grote wijdbeense passen alsof ze achterna worden gezeten.

Het is dan ook geen verrassing dat de parkeerplaats dit keer dus behoorlijk vol staat met auto’s, in tegenstelling tot een aantal weken terug toen we hier op de nationale Feiertag Mariä empfängnis waren, alweer 6 weken terug. Zie hiervoor het blog: Sneeuw overlast & Sneeuw pret. We parkeren de auto, trekken de wandelschoenen aan en met een gevulde rugzak gaan we op pad.

De wandelbordjes zijn bijna verdwenen in de sneeuw!

We zien dat de sneeuw in de loop der weken echt nog hoger is geworden hier. De geprepareerde weg ligt er weer prachtig bij. Als die niet was aangelegd viel er hier echt niet te wandelen en waren dochter en ik verdwenen in de sneeuw. Af en toe komen we een wandelbordje tegen die nog net boven de sneeuw uitsteekt, een komisch gezicht!

Sprookjesachtige beelden tijdens onze wandeling omhoog richting Kolm Saigurn

De meeste mensen zijn inderdaad aan het Langlaufen, op de Winterwanderweg komen we slechts enkele medewandelaars tegen, af en toe suist ons een rodelaar of skiër voorbij, voor de rest is het één en al rust. Boven aangekomen drinken we een bakkie Koffie uit de thermos en een verwarmend Schnapsje en daarna maken we ons op voor de terugweg. Met veel lol gaan we om en om een deel van de route met onze slee naar beneden rodelen. Al was er hier wel een mogelijkheid om bij de berghut nog een rodel te huren trouwens.

In het Hoogseizoen gaat het hier wel anders toe. De mooie geprepareerde winterwandelroute is dan weer een Mautstrasse (tolweg 9 euro) en er komen vele toeristen om hier te wandelen of te gaan Goudwassen. Vooral voor kinderen is dit een spannende bezigheid en bovendien heerlijk in de vrije natuur.

Wist je dit?

-Het dal van Rauris word afgesloten door het gebied Kolm Saigurn, wat ontstaan is tijdens de intensieve mijnbouw. De naam is dan ook hier van afgeleid, waarbij Kolm hammer of hammerwerk betekend.

-Daarnaast is Kolm Saigurn thuisbasis van de Sonnblickgruppe en daarmee het hoogst gelegen observatorium van Oostenrijk. Gebouwd op de piek van de berg Hohe Sonnblick.

-Goud speelde al vanaf het begin een belangrijke rol in de geschiedenis van het Raurisertal. Vanaf 1354 was het Raurisertal een centrum van de zoektocht naar goud.

Heerlijk voldaan van een mooie wandeling komen we weer terug bij de parkeerplaats. Het laatste stukje werden we wel een beetje kouder, de zon zakt vrij snel achter de bergen weg en van het rodelen wordt je ook wel wat frisser dan van een wandeling omhoog. De bergschoenen worden vervangen door de normale schoenen , de slee gaat in de auto en we rijden rustig weer richting huis. Het was een geslaagde dag, en of jullie onze neue Heimat, nu in de zomer of winter bezoeken, we kunnen het Rauriser tal altijd weer aanraden!

samenvatting:

47°05’50.8″N 12°59’32.9″E Alpengasthof Bodenhaus, Kolmstraße 6, 5661 Rauris, Österreich

Parkeren bij Parkplatz bodenhaus ( dagkaart 4 euro) of openbaar vervoer Postbus Linie 640

heen en terug 8 km wandelen/rodelen

Bij zomerdag vele mooie wandelingen mogelijk vanaf dezelfde Parkeerplaats:

-de Rauriser Urquell https://familieauswander.org/2023/12/14/rauriser-urquell/

-Knappenweg Bodenhaus – Kolm Saigurn Nr. 29

-Rundwanderung Bodenhaus – Mitterasteralm – Seealm – Rauriser Urwald – Lenzanger – Bodenhaus

Wij Auswanders zeggen weer Pfiat di en bedanken voor jullie likes en commentaren.

Ook kunnen jullie een kijkje nemen op ons YouTube kanaal voor de heerlijke Winterlandschapsbeelden.

Rauriser Urquell

Korte, maar prachtige, familievriendelijke wandeling naar de Rauriser Urquell

Winterperikelen

Zoals beloofd schrijf ik nog het verslag van de wandel dag naar de Rauriser Urquell, het is zo een mooi plekje aarde, dit wil ik jullie niet onthouden. Terwijl ik naar buiten kijk zie ik nog af en toe een Langlaufer over de loipe voorbij gaan. Na de vele sneeuw heeft zich nu langzaam de dooi ingezet, want het regende ”warm water”. Dit was waar de Einheimischen al bang voor waren, als de sneeuw al vroeg valt, direct vanaf begin november, dan is het vaak gedaan tegen die tijd dat het echt moet komen. Meneer Auswander heeft de sneeuwkettingen al moeten gebruiken, ook die ”vuurdoop” heeft hij in zijn werk weer gehad. Dochter Auswander neemt iedere dag de bus of trein naar school en merkt dat de wintersport fanaten massaal deze kant op zijn gekomen, er is geen plekje meer te vinden en ze staan als haringen in een tonnetje op elkaar. Allemaal gaan ze richting Schmittenhöhe of de Kitzsteinhorn

De Langlaufloipe en de ”winterwanderweg” achter ons huis over de golfbaan zijn volop gebruikt en zullen het nog wel even volhouden verwacht ik.. Het is een prachtig gezicht om vanuit onze huiskamer de Langlaufers voorbij te zien suizen. Zelf maakten we de afgelopen weken ook fijn gebruik van de geprepareerde route om even een ”frisse” neus te halen en de benen te strekken. Heerlijk zo een achtertuin, of niet soms?

Wat me trouwens opviel is dat er zo weinig kinderen hier in de sneeuw spelen. Zodra er in Nederland sneeuw viel zag je hordes kinderen naar buiten komen om sleetje te rijden, sneeuwpoppen te bouwen en sneeuwbal gevechten te houden. In iedere straat zag je vrolijke sneeuwpoppen staan, met een wortelneus, muts en sjaal. Als de sneeuw in de avond viel, zag je de spelende kinderen in het donker nog wel, want je wist immers niet hoe lang de sneeuw nog bleef liggen? Ik vermoed dat de kinderen hier de sneeuw niet zo speciaal vinden omdat er toch eigenlijk altijd wel sneeuw valt in Oostenrijk in de winter. Wat denken jullie?

Rauriser Urquell

In het geweldige zomerse najaar dat maar niet leek te eindigen, maakten wij met zijn tweetjes de mooie korte wandeling naar de Rauriser Urquell. Dochter Auswander vergezelde ons dit keer niet. De volgende dag zou ze starten met haar Schnupperwoche (stageweek) bij Wildpark Ferleiten en ze wilde nog graag wat voorbereidingen treffen. Zondag 1 oktober was het, een dag als uit een plaatjesboek, met bijna zomerse temperaturen. Ik had jullie beloofd deze wandeling nog uit te schrijven, het was er simpelweg nog niet van gekomen, want ja, ook hier vliegen de dagen voorbij en zijn goed gevuld.

We rijden goed geluimd het mooie Rauriser dal binnen, tijdens de rit al genietende van het geweldige landschap wat aan ons voorbijtrekt. De kleuring van de bladeren begint al te komen en geeft de bergen een prachtige warme gloed. Tijdens de rit zien we dat het water hier heel hoog heeft gestaan deze zomer. Alhoewel we een fantastisch lange en warme zomer hadden, was er precies één week met veel neerslag. De smalle rivier die door het Rauriser tal stroomt kon het vele water wat in een korte tijd viel toen niet aan en overstroomde. Het rivierzand wat nu opgedroogd op de weides ligt is er een overblijfsel van. De week voor we besloten om deze wandeling te maken belde ik nog even met het plaatselijke Tourismus bureau om zeker te weten dat we de geplande tour wel konden maken. In de ”nachrichten ” had ik destijds namelijk gehoord dat de Goldwashplatz achter in het dal was vernield en ook de brug daar was weggeslagen, maar de wandeling was prima te maken zei de meneer, maar met een kleine omweg.

de mooie boom wegwijzer in Rauris — de mooie boom wegwijzer

Kraftplatz Urquell

Aangekomen bij de parkeerplaats gaan de wandelschoenen aan en de gevulde rugzak op. Alhoewel het een relatieve korte tocht is willen we er ook gewoon een fijne dag van maken en het rustig aan doen. De boom wegwijzer van de Urquell wandeling is overduidelijk en wijst de richting aan. Dan zien we inderdaad dat de brug die over de rivier zou leiden is weggevaagd door het hoog water. Gelukkig wijst ons een tijdelijk bordje de omweg en zo kunnen we via een andere route alsnog aan de andere kant van de rivier komen.

genieten van het uitzicht en het heerlijke nazomerweer

Via de almen gaat met een licht stijging het pad omhoog en met de zon op ons te schijnen, beginnen we het al gauw warm te krijgen. Het voelt bijna hoogzomers warm aan. Maar als we dan de bosrand bereiken en onder het bladerdak verdwijnen voelen we toch al snel dat we in oktober zitten want hier is het een stuk frisser. Het pad door het bos is erg mooi, bemoste bomen, de beginnende herfstkleuren en de kleine hartjes hier en daar op een steen of boom die ons de weg wijzen.

Voor we het weten staan we voor een enorme wegwijzer die gemaakt is van een boom. Hier moeten we eerst weer een stuk afdalen en dan ineens horen we het zachte geklater van water, we moeten dus in de buurt zijn. En dan wordt het langzaam zichtbaar, de Rauriser Urquell. Er zijn meer dan 300 natuurlijke water ”Quellen”, watervallen en bergbeekjes te vinden in het Rauriser tal. Vele imposant door hun grote of het bulderen van het water, maar dit plekje doet het hem vooral in zijn lieflijkheid. Het is een echte Kraftplatz zoals ze dat zo mooi hier zeggen, een plek om op te laden en bij te komen. Het heldere water ”sprudelt” hier uit de aarde, en je hoort ook verder niks als het water en de vogels. Hier en daar zijn wat bankjes en daar kun je heerlijk in de zon genieten van deze natuurgeluiden.

Waldgeheimnis

Alhoewel het zeer verlokkend is om hier neer te strijken en ons onder te dompelen in dit geweldige natuur oplaad plekje, besluiten we nu eerst nog een stuk door te wandelen en op zoek te gaan naar het Waldgeheimnis. De naam klinkt heel geheimzinnig, wat zou het zijn? Via een kleine rondweg rond de Quell gaan we geleidelijk weer omhoog. We komen langs mooie kleine ”Tumpen”, poeltjes met glashelder water en zien ook hier en daar een Forel zwemmen. Boven bij het pad aangekomen is het nog maar een kort stukje naar het waldgeheimnis, een lieflijk bergmeertje midden in het bos dat even geheimenisvol verschijnt als weer verdwijnt in bepaalde periodes van het jaar. Het zonlicht wordt gefilterd door de licht kleurende herfstbladeren en geven het water een nog mooiere gloed. We nemen even plaats op een bankje en genieten van dit schouwspel, als je geloofde in sprookjes zou je ieder moment de elfjes over het water zien dansen.

Pauze met Jause

Na al dit moois gaan we ons bedenken of we doorlopen richting de Mitterastenalm of heerlijk gaan genieten van onze Jause bij de Urquell. We besluiten voor het laatste. Een Jause betekend letterlijk, kleine tussenmaaltijd, of pauze maaltijd. We strijken neer op een bankje bij de Urquell en proeven eerst een slok van dit water. We hebben altijd een beker in onze rugzak, want alle water, tenminste wat goed stroomt is in principe drinkwater hier in de Alpen. Het water is heerlijk, puurder en natuurlijker kun je het niet krijgen! Dan beginnen we aan onze Jause. We genieten van onze verse broodjes die we op de heenweg nog kochten, onze worst, snoeppaprika en tomaatjes. En natuurlijk hoort daar ook een lekkere Schnaps bij. Het voelt als een 5 sterren maaltijd, het hele decor, de frisse lucht, de rust ,het verfrissende water en ons simpel maar kostelijk maaltje. Hier kan toch niks tegen op?

We nemen alle tijd om te genieten en op te laden. Ja want zelfs als je in zo een mooi land leeft, heb je het druk en kun je zorgen en stress hebben, het is immers geen vakantie meer maar ons dagelijks leven nu. Terwijl de warme najaarszon op ons schijnt komen we helemaal bij en worden gewoon wat ”rozig”, pure ontspanning. Uiteindelijk moeten we toch de rugzakken weer inpakken en ons klaar maken voor de afdaling, maar dit mooie plekje gaan we zeker nog eens een keer weer bezoeken en kunnen we jullie niks anders dan aanraden.

Voor nu eerst Piat di en tot ziens, allen bedankt voor jullie likes en reacties, vinden we erg fijn!

Samenvatting:

Familievriendelijke, korte wandeling met veel natuurschoon.

parkeren (gebuhrenpflichtig, 4 euro voor een dag) Parkplatz Bodenhaus Kolmstrasse, vlak voor het tolpoortje naar Kolm Saigurn

148 hoogtemeters, bijna 2 km tot aan het Waldgeheimnis, maar te verlengen tot aan de Mitterastenalm. Dan worden het 530 hoogtemeters.

niet geschikt voor een kinderwagen/buggy.

tip: na de wandeling nog met de kids naar de ”Goldwaschplatz”, hier kun je een kleine cursus Goud wassen doen en materiaal lenen voor 9 euro p.p. https://www.raurisertal.at/de/sommer/aktiv-im-sommer/goldwaschen/ In de bloeitijd van het Goud zoeken kwam 10 procent van het goud wereldwijd, uit Rauris en het naast gelegen Gasteiner dal.

zie voor nog meer wandelingen in het mooie Rauris https://familieauswander.blogspot.com/2023/04/het-raurisertal.html https://familieauswander.org/2023/12/10/sneeuw-overlast-sneeuw-pret/

Sneeuw overlast & Sneeuw pret

Sneeuw, een wonderlijk goedje!

Wat een bijzonder ”goedje” toch dat sneeuw. Waterdruppels in de wolken, veranderen doordat de temperatuur onder het vriespunt daalt, tot hele fijne ijsnaaldjes of ijskristallen. Op hun weg naar beneden nemen ze op hun weg allemaal stofdeeltjes mee, zoals as en zand en op deze manier groeien de ijskristallen tot sneeuwkristallen uit. Ze kunnen allerlei vormen hebben, maar zijn altijd zespuntig , een beetje stervormig. Als het dan waait plakken de sneeuwkristallen aan elkaar en vormen een vlok. Een vlok bestaat uit ijs, met een heleboel lucht tussen de ijsnaaldjes, vergelijkbaar met een kussen vol dons en lucht.

En zo zagen wij dus , als uit een sprookje, die mooie sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Het zag er betoverend uit, maar de volgende dag was het minder voor ons. We zaten bijna letterlijk en figuurlijk ingesneeuwd. We wonen aan het eind van een doodlopende straat en er lag nu dus bijna een halve meter sneeuw. Waar laat je het?

In plaats dus van even lekker uitslapen en rustig aan doen was het dus sneeuwruimen geblazen. Als eenmaal de grote shovel er is om de boel te ruimen moest je zorgen dat je alle sneeuw had weggeruimd van je pad en in ons geval ook van de werk bus. Het is een verplichting dat daken van bussen en vrachtauto’s ijs en sneeuwvrij moeten zijn , dit kan anders tot hele gevaarlijke situaties leiden op de weg. De trap en de ragebol moesten er dus aan te pas komen, een zware klus. En dan nog eens de vrachtauto op maandagochtend! Aan het eind van de ochtend lagen er op onze parkeerplaats 2 enorme bergen met sneeuw en in de rest van de wijk was op elke vrije hoek ook een berg heen geschoven. We keken ons de ogen uit. Op de radio hoorden we van veel chaos op de weg, ”schneekettenpflicht” op veel wegen en omgevallen bomen door de sneeuwlast. Even overviel ons een gevoel van : Oh jee, zo zijn de winters dus in Oostenrijk, Hellup!

Gelukkig heeft sneeuw ook een andere kant. Je kan er ook enorm veel plezier aan beleven. Zo maakten we een hele mooie wandeling en ”rodeltocht” in het Raurisertal, die we jullie niet willen onthouden.

Rodelen in Rauris

We hebben hier in Oostenrijk zo een 7 extra Feiertage en op ”Maria Empfangnis” besloten wij richting het mooie Rauriser tal te vertrekken. Ik had gelezen dat de tolstraat die naar Kolm Saigurn leid in de winter gesloten is, maar dat je er wel heel mooi kunt wandelen en dat er door de bossen ook mooie Schneeshuhwanderwege waren aangelegd. Dus hup de slee in de auto, de bergschoenen en de rugzak gevuld met een thermos warme Chocomel.

Alleen de rit ernaar toe is een genot, we reden door een waar Winterwonderland. De wegen waren mooi schoon, alleen het laatste deel was niet sneeuwvrij, maar met winterbanden prima te berijden. Het is een prachtig dal zo maakten we dit voorjaar in deze omgeving ook al eens een mooie korte winterwandeling compleet met sneeuwpop https://familieauswander.blogspot.com/2023/04/het-raurisertal.html .

De auto parkeren we vlak voor het begin van de Mautstrasse (tol) bij Alpengasthof Bodenhaus, dit kost je voor een dagkaart 4 euro, maar goed de parkeerplaats is dan ook van sneeuw geruimd. Dit is tevens de startplaats van vele wandelingen, zo maakten wij er in de nazomer nog een mooie tocht naar de Rauriser Urquell, ik heb deze wandeling echter nog nooit uitgeschreven en zal dat binnenkort alsnog proberen te doen, want het is een echte aanrader. In ieder geval gaan we deze ochtend lopend de Mautstrasse richting Kolm Saigurn op, een grappig gevoel als wandelaar heb je nu dit mooie pasje even voor jezelf. We zien ook de bordjes van de winterwandeling, maar daar is voor ons de sneeuw echt te diep om te lopen, daar moet je echt Sneeuwschoenen dragen of van die ”Tennisrackets” zoals ik altijd gekscherend zeg.

We volgen de Mautstrasse en gaan geleidelijk een beetje stijgen. Het is heel stil, nog stiller dan normaal. Is je ooit wel opgevallen hoeveel sneeuw eigenlijk het geluid dempt? Soms horen we even het water in het riviertje maar dat is ook alles. De naaldbomen hangen zwaar van de sneeuw en de natuur is overweldigend. Ik voel me een beetje alsof ik loop in de wereld van Narnia.

Dochter Auswander wil wel eens even proberen of de slee een beetje goed glijd. Ze stapt op de slee en daar suist ze al heen. Maar hoe stuur je met zo een slee, er zit immers geen stuur op. Gelukkig kan ze de slee iets naar de kant sturen en komt ze tot stilstand, waarop haar vader ook even op de slee stapt en laat zien hoe ze met gebruik van haar voeten de slee wat kan bijsturen. We klimmen daarna rustig door en ondanks dat het onder 0 is is het helemaal niet koud. Zeker met die klim, en er staat geen zuchtje wind. Af en toe staan we even stil want het zicht over het hele dal wordt alleen maar mooier. Ook breekt de bewolking wat open en komt er wat blauwe lucht tevoorschijn.

Af en toe suist er ons een skiër voorbij of een andere rodelaar op een slee, maar voor de rest genieten we van de stilte en het uitzicht onderweg. We drinken de warme Chocomel op en een Snelle Jelle koekreep en dan willen we toch echt graag aan het Rodel avontuur beginnen. We besluiten de terugweg in etappes terug te nemen, zodat we elk een mogelijkheid hebben om hier van te genieten. Je zou in één keer naar beneden kunnen suizen , maar dan heeft een ander geen kans. een 2e slee was nu toch wel ideaal geweest. Dit komt op de bucketlist voor volgend winter!

Jullie snappen dat we enorm veel pret hebben gehad, vooral als de slee in een bocht bijna omkiepte. We voelden ons even allemaal kinderen, zorgeloos en vrij. De rit naar beneden ging dus een stuk sneller dan de wandeling omhoog, we hadden nog wel uren door willen rodelen. Maar ja , we hadden geen zin om de hele klim nog eens weer te maken en daarbij werden we het laatste stukje toch ook wel een beetje koud. We kunnen niet anders dan terugkijken op een leuke tijd als gezin. We weten niet hoe de winter verder verloopt, misschien kunnen we het deze winter nog eens doen en anders volgend winter, maar dan met een extra slee erbij!

Pfiat di en de groetjes van de Auswanders.

Een reactie of like vinden we altijd fijn.