sneeuwpret – Familie Auswander

Winterwandelen in Rauris

Opnieuw maken we een geweldige Winterwandeling in Rauris. We lopen via de Mautstrasse, dat nu een perfect geprepareerde wandelweg is omhoog naar Kolm Saigurn en gaan al rodelend terug.

De bergen worden weer zichtbaar, de wolken trekken omhoog en af en toe schijnt een heerlijk verwarmend zonnetje tussen de wolken door. Na een nacht vol regen doet het weer een stuk aangenamer aan. Het voelde echt alsof het ”warm water” regende, een paar dagen geleden was het nog – 15 en ineens zitten we behoorlijk in de plus cijfers. Ik zie dan ook geen langlaufers meer over de Loipes gaan achter ons huis, maar zie grote plassen water tevoorschijn komen. Wat een wereld van verschil!

ziek

Nadat ik zelf 2 weken terug in de lappenmand zat, is nu dochterlief aan de beurt. Als een zielig vogeltje hangt ze wat op de bank of op bed, ze heeft nauwelijks stem, en moet veel hoesten. Om haar weer te mogen afmelden van school moet je dus een ”krankenbestätigung” van de Herr Doktor. Samen togen we dus naar de huisarts en alhoewel we een afspraak hadden moesten we nog bijna driekwartier wachten alvorens we aan de beurt waren. De wachtruimte zat propvol, zieke , hoestende en proestende mensen. Als je nog niet ziek was dan werd je het ter plekke wel!

Ik vind het nog altijd een gek iets, dat je een bevestiging van je arts moet hebben om je ziek te mogen melden van school of werk. Doe je dit niet dan kost het je vakantiedagen. Er zit natuurlijk als voordeel voor de werkgevers in dat als je je ziek meld, je ook echt ziek bent.

We hadden vorige week al op de weerberichten gehoord dat het voorlopig warmer zou worden. Afgelopen zondag hebben we dus nog maar even de slee in de auto gezet en richting Rauris gereden voor een mooie gecombineerde wandel/rodeltocht. De omstandigheden waren er nu super gunstig voor en de ”scenery” ideaal met zijn besneeuwde bomen. Het is immers maar afwachten of het er nog eens van zou komen deze winter? Ja, ok, ik begrijp de winter is hier echt nog niet over, dat zou ijdele hoop zijn, maar de omstandigheden moeten op je vrije dag ook maar net goed zijn.

Ik denk ook nog even terug aan vorig jaar. Rond deze tijd vonden we ons huis waar we nu wonen, en met half februari zaten we, in shirt, tijdens het uitpakken van de verhuisdozen, al onze pauze te nemen op de veranda in de zon. Een Nederlands gezegde zegt:” Als de dagen gaan lengen, gaan de winters strengen”, maar geld dit ook voor Oostenrijk? Vorig jaar in ieder geval niet, toen was het een heel vroeg voorjaar. We zullen zien of de winter dit jaar hetzelfde verloop heeft.

Rauris

Afgelopen zondag. Opnieuw gaan we richting Rauris. We weten hier immers een mooie ”winterwanderweg” die start vanaf Parkplatz Bodenhaus, daarbij is de omgeving hier geweldig, heerst er veel rust en willen we nu de wandeling omhoog maken tot aan Parkplatz Lenzanger.

We zien onderweg dat in het laatste deel van het dal aan de rechterzijde nu een prachtige Langlauf loipe is aangelegd. Zo leuk om vanuit de auto de mensen , ieder op zijn eigen wijze, te zien voortbewegen. De één heel rustig en beheerst, de ander met grote wijdbeense passen alsof ze achterna worden gezeten.

Het is dan ook geen verrassing dat de parkeerplaats dit keer dus behoorlijk vol staat met auto’s, in tegenstelling tot een aantal weken terug toen we hier op de nationale Feiertag Mariä empfängnis waren, alweer 6 weken terug. Zie hiervoor het blog: Sneeuw overlast & Sneeuw pret. We parkeren de auto, trekken de wandelschoenen aan en met een gevulde rugzak gaan we op pad.

De wandelbordjes zijn bijna verdwenen in de sneeuw!

We zien dat de sneeuw in de loop der weken echt nog hoger is geworden hier. De geprepareerde weg ligt er weer prachtig bij. Als die niet was aangelegd viel er hier echt niet te wandelen en waren dochter en ik verdwenen in de sneeuw. Af en toe komen we een wandelbordje tegen die nog net boven de sneeuw uitsteekt, een komisch gezicht!

Sprookjesachtige beelden tijdens onze wandeling omhoog richting Kolm Saigurn

De meeste mensen zijn inderdaad aan het Langlaufen, op de Winterwanderweg komen we slechts enkele medewandelaars tegen, af en toe suist ons een rodelaar of skiër voorbij, voor de rest is het één en al rust. Boven aangekomen drinken we een bakkie Koffie uit de thermos en een verwarmend Schnapsje en daarna maken we ons op voor de terugweg. Met veel lol gaan we om en om een deel van de route met onze slee naar beneden rodelen. Al was er hier wel een mogelijkheid om bij de berghut nog een rodel te huren trouwens.

In het Hoogseizoen gaat het hier wel anders toe. De mooie geprepareerde winterwandelroute is dan weer een Mautstrasse (tolweg 9 euro) en er komen vele toeristen om hier te wandelen of te gaan Goudwassen. Vooral voor kinderen is dit een spannende bezigheid en bovendien heerlijk in de vrije natuur.

Wist je dit?

-Het dal van Rauris word afgesloten door het gebied Kolm Saigurn, wat ontstaan is tijdens de intensieve mijnbouw. De naam is dan ook hier van afgeleid, waarbij Kolm hammer of hammerwerk betekend.

-Daarnaast is Kolm Saigurn thuisbasis van de Sonnblickgruppe en daarmee het hoogst gelegen observatorium van Oostenrijk. Gebouwd op de piek van de berg Hohe Sonnblick.

-Goud speelde al vanaf het begin een belangrijke rol in de geschiedenis van het Raurisertal. Vanaf 1354 was het Raurisertal een centrum van de zoektocht naar goud.

Heerlijk voldaan van een mooie wandeling komen we weer terug bij de parkeerplaats. Het laatste stukje werden we wel een beetje kouder, de zon zakt vrij snel achter de bergen weg en van het rodelen wordt je ook wel wat frisser dan van een wandeling omhoog. De bergschoenen worden vervangen door de normale schoenen , de slee gaat in de auto en we rijden rustig weer richting huis. Het was een geslaagde dag, en of jullie onze neue Heimat, nu in de zomer of winter bezoeken, we kunnen het Rauriser tal altijd weer aanraden!

samenvatting:

47°05’50.8″N 12°59’32.9″E Alpengasthof Bodenhaus, Kolmstraße 6, 5661 Rauris, Österreich

Parkeren bij Parkplatz bodenhaus ( dagkaart 4 euro) of openbaar vervoer Postbus Linie 640

heen en terug 8 km wandelen/rodelen

Bij zomerdag vele mooie wandelingen mogelijk vanaf dezelfde Parkeerplaats:

-de Rauriser Urquell https://familieauswander.org/2023/12/14/rauriser-urquell/

-Knappenweg Bodenhaus – Kolm Saigurn Nr. 29

-Rundwanderung Bodenhaus – Mitterasteralm – Seealm – Rauriser Urwald – Lenzanger – Bodenhaus

Wij Auswanders zeggen weer Pfiat di en bedanken voor jullie likes en commentaren.

Ook kunnen jullie een kijkje nemen op ons YouTube kanaal voor de heerlijke Winterlandschapsbeelden.

Door het Achenwald naar de Krimmler Wasserfälle

Nadat de sneeuw bijna verdwenen was in alle dalen, kwam er vorig weekend weer een lading ”Neu Schnee”, net op tijd dus. Twee dagen sneeuwde het aaneengesloten en moesten we dus weer aan het sneeuw ruimen. Op het moment is het minder mooi, maar daarna komt het het plezier. Zeker als de lucht weer knalblauw is en de bomen weer zwaar hangen van de sneeuw. Een flinke vorst en wat nevel in de vroege ochtend zorgden voor het finalestuk. Het voelde alsof je in een verhaal van Narnia of Frozen was beland, sprookjesachtig mooi.

Schnee wandern

Het ”Bilderbuchwetter ” was op zijn hoogtepunt in het weekend, we konden er dus alle 3 volop van genieten. Zaterdag middag maakten we een wandeling rond de Klammsee in Kaprun, al een beetje ons vaste wandelgebied voor een korte maar mooie ronde. Dit kun je ook hier lezen op het oudere blog. https://familieauswander.org/2023/11/29/winter-en-klammsee/ De vorst had boven op de sneeuw wonderlijk mooie figuurtjes gemaakt, haast kleine veertjes die glommen in de zon en op de takjes leken het wel witte naaldjes. Koud was het wel, min 12,5 graad, maar een droge lucht. In de zon was het heerlijk en er stond geen zuchtje wind dat scheelt. Rustig was het ook, alsof alle mensen op de Piste en Loipes waren, het leek of we de Klammsee voor ons alleen hadden!

Sprookjesachtige sneeuw wereld bij de Klammsee

Deze ontspanning hadden we ook echt even nodig, we voelden ons een beetje down. Sinds kort had ik eindelijk weer werk, en ook werk waar ik me wel goed bij voelde. Als groot voordeel had het ook dat ik geen zon en feestdagen hoefde werken en ik had er mijn plekje wel gevonden. Doordat een oud collega terug kwam uit de ”Karenz”, een soort van verlengde kraamverlof die jaren kan duren, was ik dus nu over en hield het voor mij op…….

Winterwanderweg Krimml

Zondag reden we richting Krimml, vanaf ons huis nog ongeveer 45 minuten rijden, maar zo de moeite waard. Ik had gelezen over een winterwanderweg die vanaf het station in Krimml start en via het pad door het bos en langs de rivier uiteindelijk naar de Krimmler Wasserfälle zou leiden. Dat station was meneer Auswander wel bekend want daar kwam hij regelmatig met de LKW voorbijgereden en hij wist dat er ook plek zou zijn om te parkeren.

De bergschoenen worden weer aangetrokken, de sjaal en handschoenen gaan aan , de rugzak op en de slee gaat ook weer mee op avontuur. Het 1e stuk is het even fris, de tranen springen ons in de ogen van de kou, het is min 10 op dit moment, en er staat een licht briesje. Zo gauw we echter in het bos verdwijnen is er geen wind meer en is het gelijk ook heel aangenaam. Het is een betoverende winterstemming in het bos, de takken hangen zwaar van de sneeuw maar blijven door de vorst keurig hun zware last dragen. Doordat de Winterwanderwegen altijd worden geprepareerd kun je hier heerlijk wandelen zonder diep weg te zakken in de diepe sneeuw, ideaal!

We vergapen ons onderweg aan het natuurschoon, de kunstzinnige sneeuw vormen die aan een prikkeldraad hangen of op een boomstam liggen. De rivier begeleid ons voor een groot deel van de route en hoe hoger we langzaam aan stijgen hoe meer we zien dat de rivier ook deels bevroren is. Je hoort het water onder het ijs door stromen en we zien de wonderlijkste vormen.

We houden even een kleine Jause (pauze eten) op een zonnig open plekje, terwijl we de zon op onze wangen voelen gloeien drinken we onze warme thee met wat lekkers erbij en genieten van de rust. Tot nu toe zijn er alleen 2 dames te paard ons voorbij gekomen, voor de rest lijken we alleen op de wereld te zijn.

de Krimmler Wasserfälle

We komen dichter in de buurt, de bordjes geven nog 10 minuten aan en ook betreden we nu het Nationalpark Hohe Tauern. Ineens zien we ook nog wat medewandelaars , zij hebben dus de auto echt bij de parking van de watervallen neergezet en lopen slechts dit laatste deel. Maar vergeleken met de zomerse drukte die hier kan zijn stelt dit niks voor. Een bord wijst ons er op dit hier aan de voet van de waterval ook Therapie mogelijk is voor mensen met Astma en allerlei vormen van allergie.

Wist je dit?

Er zijn 300 tot 3.000 ionenparen per kubieke centimeter in normale ademlucht – tot 70.000 worden gemeten in de buurt van de Krimml-watervallen! Genezingssuccessen komen niet alleen voor bij astma en allergieën, maar ook bij stress en vegetatieve uitputting. Bovendien wordt het immuunsysteem duurzaam versterkt.
Die Heilkräfte der Wasserfälle in Krimml: Wirkweise und Therapiefelder

We ademen die gezonde ionen dus diep in in onze longen terwijl we staan te genieten van dit mooie schouwspel. Een deel van de waterval stroomt nog, een ander deel lijkt nog het meest op een enorme ”druipkaars” met zijn wonderlijke vormen. Jammer genoeg maakt de water nevel ook erg koud, en daarbij zitten we helemaal in de schaduw van de berg, dus we houden het niet erg lang vol.

De terugweg gaat een stuk sneller dan de heenweg, en de slee kan ook weer dienst doen. Alhoewel er ook grote delen route vrij recht zijn zit er soms een geweldig mooi stuk tussen om even te rodelen. Zo bereiken we al lopend en rodelend ons beginpunt weer, station Krimml. Bijna 9 km, bij flinke min temperaturen, maar het was de moeite waard!

Samenvatting:

– 47°12’43.3″N 12°10’12.3″E

-parkeren bij station Krimml, of je gaat met het openbaar vervoer en stapt hier dus uit.

-je steekt de Bräuern Brücke over en gaat naar rechts, steeds de bordjes Winterwanderweg Krimml volgen en in de zomer de gele bordjes Krimmler Wasserfällen volgend.

-via het Krimmler Achenwald loop je licht stijgend richting de waterval, totaal 140 meter.

-familievriendelijk, in de zomer zou deze wandeling ook met een buggy te maken zijn.

-Als je alleen maar aan de voet van de waterval wil staan houd je op een gegeven moment Alte Tauernweg aan, wil je echt helemaal de wandeling omhoog maken dan houd je de gele bordjes met Krimmler Wasserfällen aan.

-Wij hadden bijna 9 km op onze stappenteller staan, maar liepen soms ook wat stukjes extra. Volgens de borden zou het 8 km heen en terug zijn.

Vorig jaar april liepen we ook een mooie wandeling in deze buurt. Zie daarvoor mijn ”oude blog” https://familieauswander.blogspot.com/search/label/Krimmler%20wasserfall

En de gehele wandeling is als vlog te bekijken op ons nieuwe You tube kanaal, mettertijd zullen hier meer wandelingen volgen. Als jullie je zouden willen abonneren? Heel graag. (Klik daarvoor in de linker bovenkant van het filmpje ons logo aan de abonneer knop verschijnt.)

Voor nu eerst zeggen wij Pfiat di en tot ziens

Bedankt weer voor jullie lieve reacties en likes, we genieten er altijd weer van.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Oud en Nieuw & Rodelpret bij Hochfilzen

Inmiddels wonen we al weer meer dan 9 maanden in Oostenrijk en ook zijn we het nieuwe jaar 2024 al weer ingegaan. Het klinkt cliché, maar die maanden zijn werkelijk voorbij gevlogen! Ook hebben we onze 1e winter ervaringen opgedaan en vele kilo’s sneeuw weg geschept. Het is al weer aardig groen aan het worden op onze hoogte en de mooie Langlaufloipe achter ons huis is bijna verleden tijd. Alhoewel we dan vanmorgen wel weer wakker werden met een klein vers laagje sneeuw. Boven in de bergen is het nog goed winter en daar hebben we leuke wandelingen gemaakt om na gedane wandel arbeid weer vrolijk naar beneden te rodelen.

Ski les

Dochter Asuwander heeft Kerstvakantie en heeft zich op de lange latten gewaagd. We gingen vaak naar Oostenrijk , of een ander Alpenland op vakantie, maar nooit in de wintertijd. Erg duur en ondanks dat, vreselijk druk! Nu ook, Pinzgau is werkelijk overlopen van de wintersportfanaten en nu de tunnel van Zell am see ook nog eens is gesloten vanwege ernstige problemen, is het werkelijk een ”crime” om hier te rijden. Ik denk dat ik nog sneller kan lopen. Maar goed, als je dochter dan graag wil leren ”skifahren” dan doe je haar toch maar een beginnerscursus kado en waag je je in de drukte.

Propvolle parkeerplaatsen, auto’s op de gekste plekken geparkeerd en overal mensen met een grappig loopje vanwege de skischoenen en een stel latten over de schouders. Nee niet mijn ding, ik kijk weer uit naar de lente, zomer en prachtig najaar waar we weer heerlijk aan de wandel in de rust kunnen zijn. Maar ik snap onze jongste best.

Toen ik haar aan het eind van de dag ophaalde kon ze nauwelijks meer lopen op die logge zware skischoenen en was ze blij ze uit te kunnen trekken thuis. Ook de volgende dag had ze natuurlijk napret door de spierpijn. Ja je bent zo geconcentreerd bezig en gebruikt toch weer andere spieren dan normaal. Dag 2 ging het al een stuk makkelijker en zag je dat ze de smaak te pakken kreeg. Ik doe het haar niet na hoe ze na zo een korte tijd lessen al mooi zelfstandig naar beneden geskied kwam!

Oud en Nieuw

De jaarwisseling is super rustig verlopen, gewoonweg vreemd. Waar je in Nederland al dagen van te voren de harde knallen hoort hoorden we ze hier pas, heel in de verte, in de oudjaarsavond. Zelfs onze Pascha wilde nog wel naar buiten, al hebben we dat nog maar even niet gedaan voor de zekerheid.

Vanmorgen lag er dus weer een klein laagje verse sneeuw. Op de 1e dag van 2024 waren de bomen weer ”angezuckerd” en ging er zelf weer af en toe iemand over de loipe. We maakten nog een ommetje om even de benen te strekken en een frisse neus te halen. De bergen waren niet te zien, er hangt nevel in de dalen, maar het was fijn om even buiten te zijn. De wegen waren schoon, geen rommel te vinden, wat een verschil met Nederland. Ook horen we op de radio hoe het toegegaan is met hulpverleners, het is gewoon een schande dat mensen die hulp komen bieden bekogeld worden met vuurwerk! Laat ons dan maar in het rustige Oostenrijk wonen.

Hoamatzlhütte

Zaterdag maakten we een leuke wandeling en Rodeltocht naar de Hoametzlhütte die we jullie niet willen onthouden. Lees mee en geniet.

De rit alleen al is om van te genieten, witte bergtoppen steken af tegen de knalblauwe lucht. Het is een dag als uit een reclame spotje voor een wintersportvakantie, betoverend mooi. Al genietend rijden we richting het Pillersee gebied, hier maakten we in juli al een hele mooie, en warme wandeling met mijn ouders toen ze hier op vakantie waren. Via de Griessenpass zijn we vanuit het Salzburgerland Tirol binnen gereden. Hochfilzen valt onder het Bezirk Kitzbühel en telt 1296 inwoners. Normalerwijs dan natuurlijk, want aan de buitenlandse auto’s te zien die hier bij de vakantiehuizen en appartementen staan zal het aantal inwoners nu wel verdubbelt zijn!

We vinden een parkeerplekje vlak bij de kerk in het centrum van Hochfilzen , direct naast het bordje Winterwanderweg. De jassen en wandelschoenen gaan aan, de slee uit de auto en we gaan op pad. We kijken ons de ogen uit, zo een groot Langlauf Loipen gebied hebben we nog nooit gezien en van jong tot oud, gaat met een vaartje voorbij.

Dan zien we op een bordje de route naar de Hoametzlhütte aangegeven en dus het begin van de Rodelbaan. Oei , dit is een steil pad omhoog, al gauw trek ik mijn jas los en mijn sjaal af, met de inspanning en de zon op ons , breekt het zweet je gauw uit. Af en toe nemen we een ”verschnaufpause” en genieten we van de skiërs die naar beneden komen van de naastgelegen Piste.

De slee weet niet wat hem overkomt, sinds we hier winter hebben is hij al op meerdere wandel en rodeltochten meegegaan. in Nederland hing hij vaak jarenlang in de schuur , werkeloos , rond te hangen. Onze beide dochters hebben er als kinderen veel plezier op beleefd, en nu beleefd de slee hier zijn 2e jeugd!

Wanneer komt die hut nou eens in zicht vragen we ons af? De route wordt steeds steiler en wij worden steeds warmer. Tijd voor een pauze dus. Het sleetje dienst als bankje en vader Auswander settelt zich op een achtergebleven stuk gereedschap aan de bosrand. Uit mijn rugzak haal ik een Tupperware doos met Landjäger worst , Glocknerkönig kaas en snoepkomkommertjes. Dit gaat er smakelijk in natuurlijk en geeft genoeg energie om de laatste etappe te lopen.

Bij de hut aangekomen zien we het terras vol met mensen, de heerlijkste geuren komen in onze neus en de serveersters lopen vol dampende borden eten rond. Mensen genieten tijdens hun ski dag van hun welverdiende maaltijd in de zon. Er staat geen wind, dus het voelt bijna als een zweem van de lente aan. We nemen even de tijd om te genieten van het mooie uitzicht en uit te blazen van de tocht. Dan betalen we 3 euro per rodel en zoeken ons er 2 mooie exemplaren uit, zodat we alle 3 zo meteen naar beneden kunnen suizen. Ik kies er 1 exemplaar met een rem uit, want als ik zo die spekgladde en brede ijzers onder deze exemplaren zie, denk ik die wel nodig te hebben.

Met een rotgang suizen we dan van de berg af. Zo steil hebben we nog niet gerodeld hier, maar wat een lol kun je dan hebben. Ik sla nog een keer om met mijn rodel, omdat ik even de handigheid moet krijgen in het remmen en sturen en er dan net om de bocht een stel wandelaars omhoog komt. Gierend van de lach klop ik de sneeuw van mijn kleding , zet mijn slee omhoog en zet de achtervolging in. Een stuk sneller dan we omhoog gingen zijn we natuurlijk beneden.

Voor de ”fun” lopen we nog even een stukje omhoog om nog even het gevoel vast te houden , dit herhalen we een paar keer en dan zetten we de gehuurde rodels bij de anderen onder aan de baan. Het was een leuke , spannende bezigheid. We lopen rustig terug naar de auto en aanvaarden de terugrit. Terwijl we in de auto genieten van de mooie auto rit voelen we onze wangen gloeien van de zon . Zo is de winter echt geen straf!

de rodels staan in de sneeuw — Rodeltocht Hochfilzen

Samenvatting

De Rodelbahn is 1,5 km lang en heeft een hoogteverschil van 215 meter

Rodels zijn te huren bij de Hoametzlhütte voor 3 euro per stuk.

Je wandelt in een klein uurtje, vanuit het dorp bij de rodelbaan omhoog, volg dan eerst de rode bordjes Winterwanderweg.

s’avonds is de Rodelbahn verlicht, je zou een Skidoo kunnen reserveren om je naar boven te vervoeren. (Tel. +43.664.6064415)

Vanuit het mooie Oostenrijk weer Pfiat di

Veel liefs van de Auswanders

en bedankt voor jullie lieve reacties en likes!

Plaats een reactie Reactie annuleren

Sneeuw overlast & Sneeuw pret

Sneeuw, een wonderlijk goedje!

Wat een bijzonder ”goedje” toch dat sneeuw. Waterdruppels in de wolken, veranderen doordat de temperatuur onder het vriespunt daalt, tot hele fijne ijsnaaldjes of ijskristallen. Op hun weg naar beneden nemen ze op hun weg allemaal stofdeeltjes mee, zoals as en zand en op deze manier groeien de ijskristallen tot sneeuwkristallen uit. Ze kunnen allerlei vormen hebben, maar zijn altijd zespuntig , een beetje stervormig. Als het dan waait plakken de sneeuwkristallen aan elkaar en vormen een vlok. Een vlok bestaat uit ijs, met een heleboel lucht tussen de ijsnaaldjes, vergelijkbaar met een kussen vol dons en lucht.

En zo zagen wij dus , als uit een sprookje, die mooie sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Het zag er betoverend uit, maar de volgende dag was het minder voor ons. We zaten bijna letterlijk en figuurlijk ingesneeuwd. We wonen aan het eind van een doodlopende straat en er lag nu dus bijna een halve meter sneeuw. Waar laat je het?

In plaats dus van even lekker uitslapen en rustig aan doen was het dus sneeuwruimen geblazen. Als eenmaal de grote shovel er is om de boel te ruimen moest je zorgen dat je alle sneeuw had weggeruimd van je pad en in ons geval ook van de werk bus. Het is een verplichting dat daken van bussen en vrachtauto’s ijs en sneeuwvrij moeten zijn , dit kan anders tot hele gevaarlijke situaties leiden op de weg. De trap en de ragebol moesten er dus aan te pas komen, een zware klus. En dan nog eens de vrachtauto op maandagochtend! Aan het eind van de ochtend lagen er op onze parkeerplaats 2 enorme bergen met sneeuw en in de rest van de wijk was op elke vrije hoek ook een berg heen geschoven. We keken ons de ogen uit. Op de radio hoorden we van veel chaos op de weg, ”schneekettenpflicht” op veel wegen en omgevallen bomen door de sneeuwlast. Even overviel ons een gevoel van : Oh jee, zo zijn de winters dus in Oostenrijk, Hellup!

Gelukkig heeft sneeuw ook een andere kant. Je kan er ook enorm veel plezier aan beleven. Zo maakten we een hele mooie wandeling en ”rodeltocht” in het Raurisertal, die we jullie niet willen onthouden.

Rodelen in Rauris

We hebben hier in Oostenrijk zo een 7 extra Feiertage en op ”Maria Empfangnis” besloten wij richting het mooie Rauriser tal te vertrekken. Ik had gelezen dat de tolstraat die naar Kolm Saigurn leid in de winter gesloten is, maar dat je er wel heel mooi kunt wandelen en dat er door de bossen ook mooie Schneeshuhwanderwege waren aangelegd. Dus hup de slee in de auto, de bergschoenen en de rugzak gevuld met een thermos warme Chocomel.

Alleen de rit ernaar toe is een genot, we reden door een waar Winterwonderland. De wegen waren mooi schoon, alleen het laatste deel was niet sneeuwvrij, maar met winterbanden prima te berijden. Het is een prachtig dal zo maakten we dit voorjaar in deze omgeving ook al eens een mooie korte winterwandeling compleet met sneeuwpop https://familieauswander.blogspot.com/2023/04/het-raurisertal.html .

De auto parkeren we vlak voor het begin van de Mautstrasse (tol) bij Alpengasthof Bodenhaus, dit kost je voor een dagkaart 4 euro, maar goed de parkeerplaats is dan ook van sneeuw geruimd. Dit is tevens de startplaats van vele wandelingen, zo maakten wij er in de nazomer nog een mooie tocht naar de Rauriser Urquell, ik heb deze wandeling echter nog nooit uitgeschreven en zal dat binnenkort alsnog proberen te doen, want het is een echte aanrader. In ieder geval gaan we deze ochtend lopend de Mautstrasse richting Kolm Saigurn op, een grappig gevoel als wandelaar heb je nu dit mooie pasje even voor jezelf. We zien ook de bordjes van de winterwandeling, maar daar is voor ons de sneeuw echt te diep om te lopen, daar moet je echt Sneeuwschoenen dragen of van die ”Tennisrackets” zoals ik altijd gekscherend zeg.

We volgen de Mautstrasse en gaan geleidelijk een beetje stijgen. Het is heel stil, nog stiller dan normaal. Is je ooit wel opgevallen hoeveel sneeuw eigenlijk het geluid dempt? Soms horen we even het water in het riviertje maar dat is ook alles. De naaldbomen hangen zwaar van de sneeuw en de natuur is overweldigend. Ik voel me een beetje alsof ik loop in de wereld van Narnia.

Dochter Auswander wil wel eens even proberen of de slee een beetje goed glijd. Ze stapt op de slee en daar suist ze al heen. Maar hoe stuur je met zo een slee, er zit immers geen stuur op. Gelukkig kan ze de slee iets naar de kant sturen en komt ze tot stilstand, waarop haar vader ook even op de slee stapt en laat zien hoe ze met gebruik van haar voeten de slee wat kan bijsturen. We klimmen daarna rustig door en ondanks dat het onder 0 is is het helemaal niet koud. Zeker met die klim, en er staat geen zuchtje wind. Af en toe staan we even stil want het zicht over het hele dal wordt alleen maar mooier. Ook breekt de bewolking wat open en komt er wat blauwe lucht tevoorschijn.

Af en toe suist er ons een skiër voorbij of een andere rodelaar op een slee, maar voor de rest genieten we van de stilte en het uitzicht onderweg. We drinken de warme Chocomel op en een Snelle Jelle koekreep en dan willen we toch echt graag aan het Rodel avontuur beginnen. We besluiten de terugweg in etappes terug te nemen, zodat we elk een mogelijkheid hebben om hier van te genieten. Je zou in één keer naar beneden kunnen suizen , maar dan heeft een ander geen kans. een 2e slee was nu toch wel ideaal geweest. Dit komt op de bucketlist voor volgend winter!

Jullie snappen dat we enorm veel pret hebben gehad, vooral als de slee in een bocht bijna omkiepte. We voelden ons even allemaal kinderen, zorgeloos en vrij. De rit naar beneden ging dus een stuk sneller dan de wandeling omhoog, we hadden nog wel uren door willen rodelen. Maar ja , we hadden geen zin om de hele klim nog eens weer te maken en daarbij werden we het laatste stukje toch ook wel een beetje koud. We kunnen niet anders dan terugkijken op een leuke tijd als gezin. We weten niet hoe de winter verder verloopt, misschien kunnen we het deze winter nog eens doen en anders volgend winter, maar dan met een extra slee erbij!

Pfiat di en de groetjes van de Auswanders.

Een reactie of like vinden we altijd fijn.