uitjes en wandelingen Salzburgerland Oostenrijk

Via de Einsiedelei naar de Steinalm

Mooie wandeling, met korte klim via de Fuchssteig naar de idyllische Steinalm.

Terwijl de zon volop aan de hemel staat te branden en de Imbach en Kitzsteinhorn met hun wit besneeuwde toppen tegen de knalblauwe lucht afsteken, tik ik dit blogje. Vandaag zijn we officieel een jaar in Oostenrijk, ongelooflijk waar is dat jaar gebleven? Wat hebben we een bureaucratische zaken moeten afhandelen en wat hebben we, met allerlei zaken heus wel eens gedacht: ”Waar zijn we aan begonnen?” Maar dit uitzicht vanuit ons huis is onbetaalbaar, de rust die hier nog heerst en de wandelgebieden te kust en te keur om ons heen. De winter is ons ook meegevallen, tuurlijk we hebben af en toe een flink pak sneeuw gehad, maar hebben ons er goed doorheen geslagen en ook qua weer niks te klagen gehad. Dochterlief doet het goed op school en heeft weer een ”Schnupperstage” gelopen, dit keer bij de Kleintierpraxis, en is weer vele ervaringen rijker geworden.

Einsiedelei

Als het weer het toelaat, en dat is hier zeer vaak en we zijn vrij, dan gaan we op pad. Dit keer besloten we richting Saalfelden te rijden en vanuit daar via de Einsiedelei naar de Steinalm door te lopen. De Einsiedelei kenden wij 2 nog van vorig jaar. Op een mooie , onverwachts vrije , herfstmiddag liepen we die ronde met z’n tweetjes. https://familieauswander.org/2023/10/20/wandeling-naar-de-einsiedelei-palfen/ Toen al hadden we ons voorgenomen de wandeling nog eens te lopen en dan via de ”alpine” route Fuchssteig door te lopen naar de Steinalm.

De Einsiedelei is nu nog niet bewoond, maar van april tot november leeft er een monnik, zonder luxe en in stilte. Natuurlijk komen er wel wandelaars en Pelgrims voorbij, maar voor de rest woont hij daar alleen. Vanaf de parkeerplaats is dat dus ons 1e doel, matig steil gaat het via een makkelijk pad omhoog. Ook komen we voorbij Schloss Lichtenberg, maar die wordt nog bewoond door het nageslacht van de Adellijke familie en niet te bezichtigen. We genieten vanaf het kleine 1 persoonsklooster even van het mooie uitzicht en vullen ons vocht aan en dan lopen we een stukje terug om de Fuchssteig te beklimmen.

Er is een ”normalweg” naar de Steinalm, die voor iedereen te doen is, de Fuchssteig is een Alpineweg. Neem dus alleen deze route als je een geoefende wandelaar bent met alpine ervaring! Op zich vonden wij de route goed te doen, er zijn kabels om je eventueel aan vast te houden en je moet ten alle tijde gewoon goed opletten. We hebben in de bergen wel veel moeilijkere routes gelopen, maar ik vond een waarschuwing zeker op z’n plaats. Enkele jaren geleden stortte een 54 jarige Wiener zich daar in de dood omdat hij de route onderschatte en op normale schoenen met gladde zool liep. Hoe tragisch…..

Wij genieten van de klim omhoog, nu de sneeuwgrens steeds hoger komt komen er meer wandelingen vrij en dus ook iets meer uitdaging. Via deze steig komen we weer uit op de ”normalweg” en er komt een schitterend zicht op de Hochkalkalpen vrij. We zien weer volop Leverbloemetjes en ook de 1e viooltjes van het seizoen worden weer gespot. Jammer genoeg gaat de föhnwind steeds harder waaien en we zijn blij dat we in het bos verdwijnen en dus in de luwte zijn.

Wist je dit?

Een föhn is een warme droge wind aan de noordzijde van de Alpen die ontstaat doordat wind uit het zuiden opwarmt als deze over de bergen stroomt.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Steinalm

Als we de Steinalm oplopen zijn we diep onder de indruk van het adem berovende uitzicht, de bloeiende heide op de voorgrond en de idyllisch gelegen hut. Ondanks dat de hut nog gesloten is lopen we er naar toe, we vullen onze bidons bij de houten waterbak en gaan op een bankje even lekker zitten en genieten van de omgeving. De rugzak gaat open en we eten onze klaargemaakte broodjes smakelijk op.

De Steinalm hutte is gebouwd in 1869 en ligt op 1268 meter midden in het ”steinerne meer ”, op een werkelijk ongelooflijk mooie plek. Het is er nu nog vrij rustig, maar straks lopen de koeien en de geiten weer over de almen en vele wandelaars die onderweg zijn naar de hut voor een echte Pinzgauer Schmankerl (lekkernij). Vanaf hier kun je ook verder omhoog richting de Peter Wiechenthalerhutte, maar dat is een zwaardere route en ook deels een Klettersteig.

De wind gaat steeds harder waaien, maar is niet koud, toch besluiten we voor de terugweg te gaan. Dit keer nemen we de ”Normalweg” en op deze wijze maken we er een echte rondwandeling van. We komen nog langs de Kuhloch, een natuurlijk gevormde grot, waar we een korte pauze houden. Daarna wandelen we op ons gemakje al genietend naar beneden.

samenvatting:

via de Normalweg familievriendelijk en voor iedereen die een beetje goed ter been is te doen.
490 hoogtemeters, 8 km
Fuchssteig is alleen voor geoefende wandelaars met alpine ervaring en goed schoeisel
parkeren : kostenvrije parkeerplaats Einsiedelei in het Stadsdeel Bürgerau (Saalfelden)

Op ons YouTube kanaal staat weer een filmpje om te bekijken, als je ons volgt krijg je bij ieder nieuw filmpje daarvan bericht.

Voor nu weer, Pfiat di

en tot een volgende keer

Plaats een reactie Reactie annuleren

Via de Teufelsteg langs het wilde water van de Saalach.

Slechts 6 km en 60 hoogtemeters, maar toch een fantastisch mooie tocht, Over de Teufelsteg loop je langs de rivier de Saalach. Start en eindpunt is het dorp Lofer. Op en top genieten!

Sneeuwdump!

Deze week kwam er een enorme sneeuwdump over Oostenrijk, te danken hadden we dit aan een ”Italientief”. Het begon met veel regen, ging over in natte sneeuw, werd droge sneeuw en bleef daarna doorsneeuwen , met dikke witte vlokken tot in de nacht. Wij zijn er goed afgekomen, maar passen zoals de Brenner stonden finaal vast, hele dorpen kwamen zonder stroom te zitten en bomen begaven het onder hun zware sneeuwlast. Meneer Auswander had gelukkig zijn vracht nog op tijd weg kunnen brengen al was het een erg drukke dag voor hem.

Krokusvakantie

De Toerismebranche was er natuurlijk superblij mee, de pistes waren tot witte linten over de verder groene berg geworden, inclusief grote bruine vlekken. Zo konden de toeristen die nu Krokusvakantie vierden, lees, hoofdzakelijk Nederlanders, toch nog even fijn op de lange latten. Ja het was echt merkbaar aan de vele gele nummerborden bij de weg.

Het gekke was de volgende dag was het al weer warm, de sneeuw gleed in enorme bulten van ons dak af, onze kater Pascha schrok zich een ongeluk als hij net lekker lag te zonnebaden op de veranda. Je hoorde het smeltwater overal vandaan stromen, de zonkracht was gelijk enorm sterk. We zaten dan ook al vrij snel weer op onze veranda in de zon. Maar waar konden we nu gaan wandelen? De sneeuw iets hoger was nog niet direct weg en overal was het nat en drassig. Maar met dit werkelijk zonovergoten weer en ook wat voorspeld stond voor de volgende dag gingen we ons toch even beraadslagen over de wandelplek. Hoe noordelijker, hoe minder sneeuwval, dus we besloten de kant van Lofer op te gaan.

Lofer

We beginnen onze autorit in een witte wereld en hoe noordelijker we komen hoe groener het weer wordt. In Lofer is er van de sneeuw dan ook bijna niks meer te zien. Lofer is een klein, maar lieflijk dorp in het Pinzgauer Saalachtal en ons start en eindpunt van de wandeling. We maken de wandeling langs de Saalach en door de Teufelsschlucht over de Triftsteg, houten bruggen die je een mooie inkijk op de rivier geven vol grote rotsblokken en draaikolken. Met een beetje geluk kun je de capriolen van kajakkers zien, deze rivier is een toplocatie voor watersport.

Wist je dit?

Vroeger was het hout in de rivier laten meedrijven de enige manier om hout over lange afstanden te vervoeren. Voor dit gevaarlijke werk was echter een begaanbaar pad nodig. Zo is de Triftsteg ontstaan. Soms kwam er echter een houten stam vast te zitten en om ze te verwijderen, moesten dappere mannen met touwen in de diepte worden neergelaten. Tegenwoordig is de Triftsteg een mooie wandelroute.

de Trifsteg

We parkeren de auto in Lofer en lopen richting de Saalach, hier zien we de bekende gele wandelbordjes. Wij zelf vinden het een onnodige actie, vermelden op het bord dat je niet met hoge hakken of nette schoenen de route moet lopen, maar je zou ze de kost geven die het wel doen. Hoe vaak wij al niet iemand op slippers door een Klamm zagen gaan of op nette zondagse schoenen de berg omhoog, zo gevaarlijk!

Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken deze wandeling! — Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken lopen !

Het water kolkt wild door de rivier, een machtig gezicht en al gauw zien we een 1e Kajak voorbij komen. Respect hoor, ik doe ze het niet na. We verbazen ons over de hoeveelheid Leverbloempjes die langs de kant groeien, een bloemetje uit de Ranonkel familie. Vorige week zagen we al wat 1e exemplaren in bloei staan, vandaag kleurt de hele rand mooi paars en steekt mooi af tegen de bruine bladeren die op de bodem liggen. Ze is een echte voorjaarsbloeier en bloeit in maart en april op de bosbodem. Ook een 1e Bosanemoon en een Sleutelbloem zien we. De lente komt er aan, heerlijk!

volop Leverbloempjes stonden te stralen in de zon

Als we even een korte stop maken om van het overweldigende landschap te genieten zien we weer een nieuwe groep Kajakkers aankomen. Als ware water acrobaten peddelen ze tussen de rotsen door , een prachtig gezicht. De natuur is overweldigend, je moet soms gewoon even stoppen om achterom te kijken, dan zie die mooie witte toppen boven alles uitsteken. Af en toe passeren we een kleine waterval en er zijn bankjes genoeg om even te zitten en gewoon met je ogen dicht te genieten van het watergeruis, het gezang van vogels en de warme zon op onze wangen.

Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruizen van het water en de warmte van de zon — Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruisen van het water en de warmte van de zon

Op een gegeven moment wordt het watergeruis minder, we lopen langs een stuk met minder hoogteverschil en minder rotsblokken. We naderen een brug die we oversteken en zien dan ook dat de Kajakkers hier uit het water gaan. Na het oversteken van de brug duiken we het bos in, het pad gaat even stijl omhoog en komt in een bijna sprookjesachtig bos uit. Mos in overvloed en tussen de bomen liggen wat rotsblokken, de zon wordt gefilterd doorgelaten en het geeft een heel mysterieus schijnsel. Ik verwacht bijna ieder moment dat een rotsblok zich uitrolt tot een trol!

Aan de bosrand tegen een houten kapschuurtje staat een bankje, hier gaan we zitten om even wat te eten en te drinken. Vanaf die plek hebben we een werkelijk fantastisch zicht op de tegenoverliggende bergen. We hebben nog maar net tegen elkaar gezegd hoe wonderlijk het is dat we met deze temperaturen nog geen vlinder hebben gezien of de 1e vliegt al voorbij. Deze Citroenvlinder is zo mooi fel geel gekleurd en vliegt af en toe even voorbij om ons te groeten, maar blijft jammer genoeg niet zitten om zich te laten fotograferen. Het andere exemplaar vloog te snel om even te kunnen determineren, maar we worden helemaal vrolijk, zo een mooie dag en dan ook nog weer eens vlinders zien. Ongelooflijk dat we 2 dagen terug een echte winterdag hadden.

In het mooie bos gedeelte. Zien jullie ook een trol?

We maken ons op voor het laatste deel. Na het open stuk volgt nog weer een bos, opnieuw weer sprookjesachtig mysterieus. We komen nog langs een Pestzuil en dan dalen we langzaam af naar de rivier. Als we de lange brug oversteken staan we exact op ons startpunt van de wandeling. Wat een geweldige leuke rondwandeling, slechts 6 km maar zoveel moois om te zien onderweg. Wij kunnen hem niks anders dan aanraden.

lekker Hollands Snacken

En als je dan toch in Lofer bent dan ga je ook nog even lekker naar Sanne’s Snackbar. Soms kun je toch wel even een lekker bakje patat oorlog missen, een frikandel speciaal , kroket of kaassouflé. Sanne is 10 jaren geleden met haar ouders ook vanuit Nederland naar Oostenrijk geëmigreerd waar haar ouders een goedlopende appartementenverhuur runnen en zij dus een Nederlandse Snackbar. Boffen wij even! Met een goed gevulde buik, rozige wangen van de zon en geheel ontspannen rijden we weer richting huis.

samenvatting:

parkeren in Lofer 47°35’12.3″N 12°41’43.5″E , maar ook met het openbaar vervoer bereikbaar. Vanaf Zell am see buslijn 260, Vanaf Kitzbühel/St. Johann lijn 4012.
bijna 6 km lopen en slechts 60 hoogtemeters
familievriendelijk, maar niet geschikt om met een buggy te wandelen.

Bedankt weer voor jullie lieve reacties, daar genieten we altijd van.

We zeggen tot een andere keer en

Pfiat di

de Auswanders

ps: Volgen jullie ons YouTube kanaal al? Het nieuwste filmpje staat online

Plaats een reactie Reactie annuleren

Over het Smokkelaarspad naar de Staubfall.

Een korte maar prachtige tour naar de Staubfall.

Een jaar geleden stapten we rond middernacht in een volgepakte auto, met dito volgepakte aanhanger er achter. Er stond een afspraak gepland om bij ons nieuwe huis de sleutels in ontvangst te nemen, een zekere spanning was dus wel bij ons aanwezig. Nu zou het echt gaan gebeuren!

De rit verliep voorspoedig, alhoewel half februari was er van winterse taferelen geen sprake. Een fijne koffie break met wat lekkers bij de grote M onderweg en natuurlijk een plaspauze en nog een keer een stop onderweg en we waren er al. Het bijzondere was dat de afstand steeds kleiner leek te worden nu we al zo vaak heen en weer waren gependeld.

Als we Oostenrijk binnen rijden lijkt het wel voorjaar. Het is werkelijk een komisch gezicht, de ski pistes zijn witte linten over de verder groene bergen. De sneeuw die we de vorige keer hier kregen toen we in het Bluntautal logeerden en de wereld hier in een winterwonderland omtoverde, was nu finaal verdwenen. Als de sneeuwkanonnen hun werk niet hadden gedaan was er helemaal niet veel sneeuw over geweest.

Bij het huis aangekomen maken we eerst een ronde door het huis samen en worden de meterstanden genoteerd. Na de nodige handtekeningen krijgen we de sleutels overhandigd. Daarna moeten we hard aan de slag om de auto en aanhanger leeg te maken voor dat het donker gaat worden.

Het lijkt op kamperen in eigen huis. We slapen met onze nieuwe matrassen op de grond van onze slaapkamer, hebben onze camping klapstoelen meegenomen om op te zitten en opgestapelde bananendozen vormen een tafeltje. Uit het huis in Veendam namen we voor tijdelijk even gordijnen mee om voor ons slaapkamerraam te hangen tot de nieuwe klaargemaakt zijn. Een opgewarmd blik soep en een slaatje vormen voor ons deze 1e avond in ons nieuwe huis onze avondmaaltijd.

Die avond maak ik ons tijdelijk bed op in een verder kale kamer, gordijnen die totaal niet passen, maar voor nu wel even voldoen. Als we bijna 24 uur op zijn valt ons toch echt de moeheid aan en kruipen we onder de wol. Het is aardedonker, ik moet er echt aan wennen, geen straatlantaarn voor de deur en werkelijk doodstil, maar het duurt maar even of we zijn vertrokken. Moe van de lange dag en alle indrukken…..

En dit alles is nu alweer een jaar geleden. Het klinkt cliché maar het jaar is voorbijgevlogen, 11 maanden wonen we alweer in Oostenrijk. Dochter Auswander heeft net haar ”semester zeugnis”ontvangen, vergelijkbaar met een rapport in NL, en hiermee kunnen we haar nu inschrijven bij vervolgopleidingen. We zijn met recht trots op haar, vrijwel allemaal 1 en 2en. Ook dat is hier dus anders, een 1 is het hoogste cijfer, haha , je kijkt er in eerste instantie even gek tegenaan!

Wat is nu de balans? Zijn we blij met de stap om ”Aus zu wandern”of hebben we er toch spijt van? Eerlijk is eerlijk, het was niet altijd even makkelijk. Bureaucratie lijkt hier in Oostenrijk te zijn uitgevonden en alles duurt zo lang voor het geregeld is, dat zijn we als Nederlanders niet gewend. De auto op Oostenrijks kenteken laten zetten was een hele Bureaucratische klus en ook Dochterliefs ”kinderbijslag” duurde 8 maanden alvorens het rond was.

Mijn diploma als Helpende Plus wordt hier niet ”anerkannt”, en terwijl er zo een enorm tekort aan zorgkrachten is kun je er bijna niks mee beginnen hier. Ze weten niet waar ze me onder moeten scharen, daar mijn diploma in hun visie een stukje is van social betreuer, van Pflege hilfe en Heimhilfe. In Nederland ben je dan multi inzetbaar. De ouderenzorg vind ik grotendeels nog erg in de kinderschoenen staan, hopeloos ouderwets. Maar enerzijds ook logisch daar hier in Oostenrijk vaak meerder generaties in een groot huis samenwonen en hulp voor ouders, opa en oma altijd dichtbij is. En dan dat dialect ! Als spreek en versta je vloeiend Duits, dit is wel van een andere orde. Als ze onderling praten heb je echt moeite om het te volgen. In de loop der tijd wordt het wel wat makkelijker maar allesbehalve eenvoudig.

Toch zijn we echt blij met onze stap. De rust en ruimte is werkelijk genieten. Je moet even weg van de Toeristische trekpleisters zoals de ski pistes, maar dan heb je waarlijke ”Kraftplatze” en heb je het gevoel alleen op de wereld te zijn. Als je van rust en natuur houd is dit een geweldig land. Wanneer het ook maar even kan zijn we op pad de natuur in en ontdekken we steeds weer een nieuw stukje van onze Neue Heimat.

Heutal

Zo gingen dit weekend op pad naar het Heutal bij Unken. Het voordeel van veel onderweg zijn met de LKW en werk-bus is dat manlief veel nieuwe wegen en plekjes ontdekt. Zijn laatste ontdekking was dus het Heutal bij Unken. Nu kenden we Unken nog van een prachtige wandeling die we vorig zomer maakten zie hiervoor : https://familieauswander.blogspot.com/search/label/Unken , dus nieuwsgierig gemaakt ging ik kijken of het Heutal ook nog een mooie wandeling herbergde die we in deze tijd van het jaar al konden doen. Alhoewel het in de dalen al heerlijk voorjaarsachtig aandoet, ligt boven natuurlijk nog sneeuw dus vele wandelingen zijn nog niet mogelijk.

Auf 1.000 m Höhe, fernab von Lärm und Trubel liegt das idyllische Heutal im Salzburger Land. Egal ob Sommer oder Winter, hier genießen Sie Ruhe und Natur in ihrem Ursprung.
https://www.heutal.at/de/das-heutal

En dat klopt inderdaad, het idyllische Heutal ligt ver van Lawaai en drukte. We trekken de wandelschoenen aan, doen de rugzak met drinken en wat lekkers op en gaan op pad. Het 1e deel moeten we nog even door wat sneeuw ”baggeren”, nou ja sneeuw, het heeft ook wel wat van Slush puppy, het drankje van ijsdeeltjes en siroop. Jullie kennen dat toch wel?

Al gauw komen we op een pad in het bos, constant begeleid door de rivier de Fischbach, het ruizen van de rivier en het fluiten van de vogels geeft ons direct ontspanning en dan ook nog die zon erbij, het voelt als compleet voorjaar. We zien zelfs de 1e bloemetjes weer bloeien, de kleur komt weer terug in de natuur. Langzaam gaan we afdalen en komen in een soort van brede kloof terecht, dit was het oude smokkelaarspad tussen Duitsland en Oostenrijk, koffie en sigaretten gingen hier stiekem de grens over. Af en toe hebben we een geweldig zicht op de dieper liggende rivier en zien we zo mooi de trapvormige cascaden, ook de Fischbach wasserfall is prachtig om te zien.

Steeds zicht op de Fischbach cascaden — Heutal cascaden

De hoofdattractie van deze wandeling is toch wel ,die geweldige 200 meter hoge, Staubfall , de wandeling loopt namelijk achter de waterval langs en is ook exact de grens tussen Oostenrijk en Duitsland. De naam is echt wel duidelijk, rond de waterval stuift het water verneveld rond en dat is ook nog eens heel gezond, zeker voor mensen met astma en allergie.

We moeten een stuk over een stenen trap omhoog klimmen, maar nergens gevaarlijk en er hangt zelfs een stalen ketting om je eventueel aan vast te houden. Het water gaat steeds harder bulderen naarmate we dichter bij komen, we voelen de waterverneveling en we zuigen onze longen vol met die heerlijke negatieve ionen, want in dit geval is negatief dus positief! Dan hebben we een kort inkijkje achter de waterval, een gordijn van water, wat mooi om te zien! Hoeveel liters water zouden hier wel niet naar beneden komen?

Wandelingen naar watervallen zijn altijd al mooi , maar als je er nog eens achter langs loopt is het nog specialer. Zo staat de wasserfallerlebnisweg Ferleiten me ook nog als zeer mooi in de herinnering. https://familieauswander.blogspot.com/search/label/ferleiten . We besluiten op Beiers grondgebied nog een stuk door te lopen en gaan uiteindelijk op een bankje in de zon heerlijk genieten van het ruizen van het water en de inhoud van onze lunchtrommel.

De wandeling is nog door te lopen tot aan Ruhpolding waar je de tour kunt uitbreiden met een bezichtiging van het Holzknechtmuseum. Holzknecht is een oude informele term voor bosarbeiders, waarvan sommige nog steeds gebruikelijk zijn in Beieren, Bohemen en Oostenrijk. Heen en terug wordt het dan een wandeling van 16,5 km.

Wij houden het heerlijke bankje in de zon als eindpunt en nemen die heerlijke warmte in ons op. Als we in de schaduw van de berg dreigen te raken is dat voor ons het startsein om langzaam aan terug te gaan. Ik ”speel” nog een beetje met mijn fotografie bol bij de waterval en dan lopen we al genietend terug. Een kleine regenboog tekent zich af door de waternevel, maar jammer genoeg niet sterk genoeg om op de foto te kunnen vastleggen.

Het was vanuit ons huis even een klein uurtje rijden, maar zo de moeite waard, alleen al van de autorit naar een wandeling kunnen we enorm genieten. Dat geweldige landschap wat langzaam aan je voorbijtrekt. De bewolking die zich oplost en de bergtoppen tevoorschijn doet komen. In één woord genieten!

samenvatting:

Korte, maar prachtige tour naar de Staubfall

familievriendelijk, maar niet met een buggy en je moet wel goed ter been zijn

parkeren: Parkplatz P4 am Talschluss des Heutals 47°39’41.2″N 12°39’05.0″E

hoogteverschil: 93 meter

van en naar de Staubfall is het totaal 4 km, te verlengen naar Ruhpolding of Winklmoosalm , wordt het 16,5 km. Of in de zomer nog de ronde door het Mäander Hochmoor.

Binnenkort plaats ik op ons YouTube kanaal nog een mooie samenvatting van deze wandeling. Abonneer je daar even om alle beelden te kunnen blijven volgen.

https://youtube.com/@wandelmeemetdefamileauwander?si=6YROlCB3EGHj5fOM

Voor nu zeggen we weer Pfiat di

Bedankt voor jullie lieve reacties en tot een volgende keer!

Plaats een reactie Reactie annuleren

Winterwandelen in Rauris

Opnieuw maken we een geweldige Winterwandeling in Rauris. We lopen via de Mautstrasse, dat nu een perfect geprepareerde wandelweg is omhoog naar Kolm Saigurn en gaan al rodelend terug.

De bergen worden weer zichtbaar, de wolken trekken omhoog en af en toe schijnt een heerlijk verwarmend zonnetje tussen de wolken door. Na een nacht vol regen doet het weer een stuk aangenamer aan. Het voelde echt alsof het ”warm water” regende, een paar dagen geleden was het nog – 15 en ineens zitten we behoorlijk in de plus cijfers. Ik zie dan ook geen langlaufers meer over de Loipes gaan achter ons huis, maar zie grote plassen water tevoorschijn komen. Wat een wereld van verschil!

ziek

Nadat ik zelf 2 weken terug in de lappenmand zat, is nu dochterlief aan de beurt. Als een zielig vogeltje hangt ze wat op de bank of op bed, ze heeft nauwelijks stem, en moet veel hoesten. Om haar weer te mogen afmelden van school moet je dus een ”krankenbestätigung” van de Herr Doktor. Samen togen we dus naar de huisarts en alhoewel we een afspraak hadden moesten we nog bijna driekwartier wachten alvorens we aan de beurt waren. De wachtruimte zat propvol, zieke , hoestende en proestende mensen. Als je nog niet ziek was dan werd je het ter plekke wel!

Ik vind het nog altijd een gek iets, dat je een bevestiging van je arts moet hebben om je ziek te mogen melden van school of werk. Doe je dit niet dan kost het je vakantiedagen. Er zit natuurlijk als voordeel voor de werkgevers in dat als je je ziek meld, je ook echt ziek bent.

We hadden vorige week al op de weerberichten gehoord dat het voorlopig warmer zou worden. Afgelopen zondag hebben we dus nog maar even de slee in de auto gezet en richting Rauris gereden voor een mooie gecombineerde wandel/rodeltocht. De omstandigheden waren er nu super gunstig voor en de ”scenery” ideaal met zijn besneeuwde bomen. Het is immers maar afwachten of het er nog eens van zou komen deze winter? Ja, ok, ik begrijp de winter is hier echt nog niet over, dat zou ijdele hoop zijn, maar de omstandigheden moeten op je vrije dag ook maar net goed zijn.

Ik denk ook nog even terug aan vorig jaar. Rond deze tijd vonden we ons huis waar we nu wonen, en met half februari zaten we, in shirt, tijdens het uitpakken van de verhuisdozen, al onze pauze te nemen op de veranda in de zon. Een Nederlands gezegde zegt:” Als de dagen gaan lengen, gaan de winters strengen”, maar geld dit ook voor Oostenrijk? Vorig jaar in ieder geval niet, toen was het een heel vroeg voorjaar. We zullen zien of de winter dit jaar hetzelfde verloop heeft.

Rauris

Afgelopen zondag. Opnieuw gaan we richting Rauris. We weten hier immers een mooie ”winterwanderweg” die start vanaf Parkplatz Bodenhaus, daarbij is de omgeving hier geweldig, heerst er veel rust en willen we nu de wandeling omhoog maken tot aan Parkplatz Lenzanger.

We zien onderweg dat in het laatste deel van het dal aan de rechterzijde nu een prachtige Langlauf loipe is aangelegd. Zo leuk om vanuit de auto de mensen , ieder op zijn eigen wijze, te zien voortbewegen. De één heel rustig en beheerst, de ander met grote wijdbeense passen alsof ze achterna worden gezeten.

Het is dan ook geen verrassing dat de parkeerplaats dit keer dus behoorlijk vol staat met auto’s, in tegenstelling tot een aantal weken terug toen we hier op de nationale Feiertag Mariä empfängnis waren, alweer 6 weken terug. Zie hiervoor het blog: Sneeuw overlast & Sneeuw pret. We parkeren de auto, trekken de wandelschoenen aan en met een gevulde rugzak gaan we op pad.

De wandelbordjes zijn bijna verdwenen in de sneeuw!

We zien dat de sneeuw in de loop der weken echt nog hoger is geworden hier. De geprepareerde weg ligt er weer prachtig bij. Als die niet was aangelegd viel er hier echt niet te wandelen en waren dochter en ik verdwenen in de sneeuw. Af en toe komen we een wandelbordje tegen die nog net boven de sneeuw uitsteekt, een komisch gezicht!

Sprookjesachtige beelden tijdens onze wandeling omhoog richting Kolm Saigurn

De meeste mensen zijn inderdaad aan het Langlaufen, op de Winterwanderweg komen we slechts enkele medewandelaars tegen, af en toe suist ons een rodelaar of skiër voorbij, voor de rest is het één en al rust. Boven aangekomen drinken we een bakkie Koffie uit de thermos en een verwarmend Schnapsje en daarna maken we ons op voor de terugweg. Met veel lol gaan we om en om een deel van de route met onze slee naar beneden rodelen. Al was er hier wel een mogelijkheid om bij de berghut nog een rodel te huren trouwens.

In het Hoogseizoen gaat het hier wel anders toe. De mooie geprepareerde winterwandelroute is dan weer een Mautstrasse (tolweg 9 euro) en er komen vele toeristen om hier te wandelen of te gaan Goudwassen. Vooral voor kinderen is dit een spannende bezigheid en bovendien heerlijk in de vrije natuur.

Wist je dit?

-Het dal van Rauris word afgesloten door het gebied Kolm Saigurn, wat ontstaan is tijdens de intensieve mijnbouw. De naam is dan ook hier van afgeleid, waarbij Kolm hammer of hammerwerk betekend.

-Daarnaast is Kolm Saigurn thuisbasis van de Sonnblickgruppe en daarmee het hoogst gelegen observatorium van Oostenrijk. Gebouwd op de piek van de berg Hohe Sonnblick.

-Goud speelde al vanaf het begin een belangrijke rol in de geschiedenis van het Raurisertal. Vanaf 1354 was het Raurisertal een centrum van de zoektocht naar goud.

Heerlijk voldaan van een mooie wandeling komen we weer terug bij de parkeerplaats. Het laatste stukje werden we wel een beetje kouder, de zon zakt vrij snel achter de bergen weg en van het rodelen wordt je ook wel wat frisser dan van een wandeling omhoog. De bergschoenen worden vervangen door de normale schoenen , de slee gaat in de auto en we rijden rustig weer richting huis. Het was een geslaagde dag, en of jullie onze neue Heimat, nu in de zomer of winter bezoeken, we kunnen het Rauriser tal altijd weer aanraden!

samenvatting:

47°05’50.8″N 12°59’32.9″E Alpengasthof Bodenhaus, Kolmstraße 6, 5661 Rauris, Österreich

Parkeren bij Parkplatz bodenhaus ( dagkaart 4 euro) of openbaar vervoer Postbus Linie 640

heen en terug 8 km wandelen/rodelen

Bij zomerdag vele mooie wandelingen mogelijk vanaf dezelfde Parkeerplaats:

-de Rauriser Urquell https://familieauswander.org/2023/12/14/rauriser-urquell/

-Knappenweg Bodenhaus – Kolm Saigurn Nr. 29

-Rundwanderung Bodenhaus – Mitterasteralm – Seealm – Rauriser Urwald – Lenzanger – Bodenhaus

Wij Auswanders zeggen weer Pfiat di en bedanken voor jullie likes en commentaren.

Ook kunnen jullie een kijkje nemen op ons YouTube kanaal voor de heerlijke Winterlandschapsbeelden.

Door het Achenwald naar de Krimmler Wasserfälle

Nadat de sneeuw bijna verdwenen was in alle dalen, kwam er vorig weekend weer een lading ”Neu Schnee”, net op tijd dus. Twee dagen sneeuwde het aaneengesloten en moesten we dus weer aan het sneeuw ruimen. Op het moment is het minder mooi, maar daarna komt het het plezier. Zeker als de lucht weer knalblauw is en de bomen weer zwaar hangen van de sneeuw. Een flinke vorst en wat nevel in de vroege ochtend zorgden voor het finalestuk. Het voelde alsof je in een verhaal van Narnia of Frozen was beland, sprookjesachtig mooi.

Schnee wandern

Het ”Bilderbuchwetter ” was op zijn hoogtepunt in het weekend, we konden er dus alle 3 volop van genieten. Zaterdag middag maakten we een wandeling rond de Klammsee in Kaprun, al een beetje ons vaste wandelgebied voor een korte maar mooie ronde. Dit kun je ook hier lezen op het oudere blog. https://familieauswander.org/2023/11/29/winter-en-klammsee/ De vorst had boven op de sneeuw wonderlijk mooie figuurtjes gemaakt, haast kleine veertjes die glommen in de zon en op de takjes leken het wel witte naaldjes. Koud was het wel, min 12,5 graad, maar een droge lucht. In de zon was het heerlijk en er stond geen zuchtje wind dat scheelt. Rustig was het ook, alsof alle mensen op de Piste en Loipes waren, het leek of we de Klammsee voor ons alleen hadden!

Sprookjesachtige sneeuw wereld bij de Klammsee

Deze ontspanning hadden we ook echt even nodig, we voelden ons een beetje down. Sinds kort had ik eindelijk weer werk, en ook werk waar ik me wel goed bij voelde. Als groot voordeel had het ook dat ik geen zon en feestdagen hoefde werken en ik had er mijn plekje wel gevonden. Doordat een oud collega terug kwam uit de ”Karenz”, een soort van verlengde kraamverlof die jaren kan duren, was ik dus nu over en hield het voor mij op…….

Winterwanderweg Krimml

Zondag reden we richting Krimml, vanaf ons huis nog ongeveer 45 minuten rijden, maar zo de moeite waard. Ik had gelezen over een winterwanderweg die vanaf het station in Krimml start en via het pad door het bos en langs de rivier uiteindelijk naar de Krimmler Wasserfälle zou leiden. Dat station was meneer Auswander wel bekend want daar kwam hij regelmatig met de LKW voorbijgereden en hij wist dat er ook plek zou zijn om te parkeren.

De bergschoenen worden weer aangetrokken, de sjaal en handschoenen gaan aan , de rugzak op en de slee gaat ook weer mee op avontuur. Het 1e stuk is het even fris, de tranen springen ons in de ogen van de kou, het is min 10 op dit moment, en er staat een licht briesje. Zo gauw we echter in het bos verdwijnen is er geen wind meer en is het gelijk ook heel aangenaam. Het is een betoverende winterstemming in het bos, de takken hangen zwaar van de sneeuw maar blijven door de vorst keurig hun zware last dragen. Doordat de Winterwanderwegen altijd worden geprepareerd kun je hier heerlijk wandelen zonder diep weg te zakken in de diepe sneeuw, ideaal!

We vergapen ons onderweg aan het natuurschoon, de kunstzinnige sneeuw vormen die aan een prikkeldraad hangen of op een boomstam liggen. De rivier begeleid ons voor een groot deel van de route en hoe hoger we langzaam aan stijgen hoe meer we zien dat de rivier ook deels bevroren is. Je hoort het water onder het ijs door stromen en we zien de wonderlijkste vormen.

We houden even een kleine Jause (pauze eten) op een zonnig open plekje, terwijl we de zon op onze wangen voelen gloeien drinken we onze warme thee met wat lekkers erbij en genieten van de rust. Tot nu toe zijn er alleen 2 dames te paard ons voorbij gekomen, voor de rest lijken we alleen op de wereld te zijn.

de Krimmler Wasserfälle

We komen dichter in de buurt, de bordjes geven nog 10 minuten aan en ook betreden we nu het Nationalpark Hohe Tauern. Ineens zien we ook nog wat medewandelaars , zij hebben dus de auto echt bij de parking van de watervallen neergezet en lopen slechts dit laatste deel. Maar vergeleken met de zomerse drukte die hier kan zijn stelt dit niks voor. Een bord wijst ons er op dit hier aan de voet van de waterval ook Therapie mogelijk is voor mensen met Astma en allerlei vormen van allergie.

Wist je dit?

Er zijn 300 tot 3.000 ionenparen per kubieke centimeter in normale ademlucht – tot 70.000 worden gemeten in de buurt van de Krimml-watervallen! Genezingssuccessen komen niet alleen voor bij astma en allergieën, maar ook bij stress en vegetatieve uitputting. Bovendien wordt het immuunsysteem duurzaam versterkt.
Die Heilkräfte der Wasserfälle in Krimml: Wirkweise und Therapiefelder

We ademen die gezonde ionen dus diep in in onze longen terwijl we staan te genieten van dit mooie schouwspel. Een deel van de waterval stroomt nog, een ander deel lijkt nog het meest op een enorme ”druipkaars” met zijn wonderlijke vormen. Jammer genoeg maakt de water nevel ook erg koud, en daarbij zitten we helemaal in de schaduw van de berg, dus we houden het niet erg lang vol.

De terugweg gaat een stuk sneller dan de heenweg, en de slee kan ook weer dienst doen. Alhoewel er ook grote delen route vrij recht zijn zit er soms een geweldig mooi stuk tussen om even te rodelen. Zo bereiken we al lopend en rodelend ons beginpunt weer, station Krimml. Bijna 9 km, bij flinke min temperaturen, maar het was de moeite waard!

Samenvatting:

– 47°12’43.3″N 12°10’12.3″E

-parkeren bij station Krimml, of je gaat met het openbaar vervoer en stapt hier dus uit.

-je steekt de Bräuern Brücke over en gaat naar rechts, steeds de bordjes Winterwanderweg Krimml volgen en in de zomer de gele bordjes Krimmler Wasserfällen volgend.

-via het Krimmler Achenwald loop je licht stijgend richting de waterval, totaal 140 meter.

-familievriendelijk, in de zomer zou deze wandeling ook met een buggy te maken zijn.

-Als je alleen maar aan de voet van de waterval wil staan houd je op een gegeven moment Alte Tauernweg aan, wil je echt helemaal de wandeling omhoog maken dan houd je de gele bordjes met Krimmler Wasserfällen aan.

-Wij hadden bijna 9 km op onze stappenteller staan, maar liepen soms ook wat stukjes extra. Volgens de borden zou het 8 km heen en terug zijn.

Vorig jaar april liepen we ook een mooie wandeling in deze buurt. Zie daarvoor mijn ”oude blog” https://familieauswander.blogspot.com/search/label/Krimmler%20wasserfall

En de gehele wandeling is als vlog te bekijken op ons nieuwe You tube kanaal, mettertijd zullen hier meer wandelingen volgen. Als jullie je zouden willen abonneren? Heel graag. (Klik daarvoor in de linker bovenkant van het filmpje ons logo aan de abonneer knop verschijnt.)

Voor nu eerst zeggen wij Pfiat di en tot ziens

Bedankt weer voor jullie lieve reacties en likes, we genieten er altijd weer van.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Rauriser Urquell

Korte, maar prachtige, familievriendelijke wandeling naar de Rauriser Urquell

Winterperikelen

Zoals beloofd schrijf ik nog het verslag van de wandel dag naar de Rauriser Urquell, het is zo een mooi plekje aarde, dit wil ik jullie niet onthouden. Terwijl ik naar buiten kijk zie ik nog af en toe een Langlaufer over de loipe voorbij gaan. Na de vele sneeuw heeft zich nu langzaam de dooi ingezet, want het regende ”warm water”. Dit was waar de Einheimischen al bang voor waren, als de sneeuw al vroeg valt, direct vanaf begin november, dan is het vaak gedaan tegen die tijd dat het echt moet komen. Meneer Auswander heeft de sneeuwkettingen al moeten gebruiken, ook die ”vuurdoop” heeft hij in zijn werk weer gehad. Dochter Auswander neemt iedere dag de bus of trein naar school en merkt dat de wintersport fanaten massaal deze kant op zijn gekomen, er is geen plekje meer te vinden en ze staan als haringen in een tonnetje op elkaar. Allemaal gaan ze richting Schmittenhöhe of de Kitzsteinhorn

De Langlaufloipe en de ”winterwanderweg” achter ons huis over de golfbaan zijn volop gebruikt en zullen het nog wel even volhouden verwacht ik.. Het is een prachtig gezicht om vanuit onze huiskamer de Langlaufers voorbij te zien suizen. Zelf maakten we de afgelopen weken ook fijn gebruik van de geprepareerde route om even een ”frisse” neus te halen en de benen te strekken. Heerlijk zo een achtertuin, of niet soms?

Wat me trouwens opviel is dat er zo weinig kinderen hier in de sneeuw spelen. Zodra er in Nederland sneeuw viel zag je hordes kinderen naar buiten komen om sleetje te rijden, sneeuwpoppen te bouwen en sneeuwbal gevechten te houden. In iedere straat zag je vrolijke sneeuwpoppen staan, met een wortelneus, muts en sjaal. Als de sneeuw in de avond viel, zag je de spelende kinderen in het donker nog wel, want je wist immers niet hoe lang de sneeuw nog bleef liggen? Ik vermoed dat de kinderen hier de sneeuw niet zo speciaal vinden omdat er toch eigenlijk altijd wel sneeuw valt in Oostenrijk in de winter. Wat denken jullie?

Rauriser Urquell

In het geweldige zomerse najaar dat maar niet leek te eindigen, maakten wij met zijn tweetjes de mooie korte wandeling naar de Rauriser Urquell. Dochter Auswander vergezelde ons dit keer niet. De volgende dag zou ze starten met haar Schnupperwoche (stageweek) bij Wildpark Ferleiten en ze wilde nog graag wat voorbereidingen treffen. Zondag 1 oktober was het, een dag als uit een plaatjesboek, met bijna zomerse temperaturen. Ik had jullie beloofd deze wandeling nog uit te schrijven, het was er simpelweg nog niet van gekomen, want ja, ook hier vliegen de dagen voorbij en zijn goed gevuld.

We rijden goed geluimd het mooie Rauriser dal binnen, tijdens de rit al genietende van het geweldige landschap wat aan ons voorbijtrekt. De kleuring van de bladeren begint al te komen en geeft de bergen een prachtige warme gloed. Tijdens de rit zien we dat het water hier heel hoog heeft gestaan deze zomer. Alhoewel we een fantastisch lange en warme zomer hadden, was er precies één week met veel neerslag. De smalle rivier die door het Rauriser tal stroomt kon het vele water wat in een korte tijd viel toen niet aan en overstroomde. Het rivierzand wat nu opgedroogd op de weides ligt is er een overblijfsel van. De week voor we besloten om deze wandeling te maken belde ik nog even met het plaatselijke Tourismus bureau om zeker te weten dat we de geplande tour wel konden maken. In de ”nachrichten ” had ik destijds namelijk gehoord dat de Goldwashplatz achter in het dal was vernield en ook de brug daar was weggeslagen, maar de wandeling was prima te maken zei de meneer, maar met een kleine omweg.

de mooie boom wegwijzer in Rauris — de mooie boom wegwijzer

Kraftplatz Urquell

Aangekomen bij de parkeerplaats gaan de wandelschoenen aan en de gevulde rugzak op. Alhoewel het een relatieve korte tocht is willen we er ook gewoon een fijne dag van maken en het rustig aan doen. De boom wegwijzer van de Urquell wandeling is overduidelijk en wijst de richting aan. Dan zien we inderdaad dat de brug die over de rivier zou leiden is weggevaagd door het hoog water. Gelukkig wijst ons een tijdelijk bordje de omweg en zo kunnen we via een andere route alsnog aan de andere kant van de rivier komen.

genieten van het uitzicht en het heerlijke nazomerweer

Via de almen gaat met een licht stijging het pad omhoog en met de zon op ons te schijnen, beginnen we het al gauw warm te krijgen. Het voelt bijna hoogzomers warm aan. Maar als we dan de bosrand bereiken en onder het bladerdak verdwijnen voelen we toch al snel dat we in oktober zitten want hier is het een stuk frisser. Het pad door het bos is erg mooi, bemoste bomen, de beginnende herfstkleuren en de kleine hartjes hier en daar op een steen of boom die ons de weg wijzen.

Voor we het weten staan we voor een enorme wegwijzer die gemaakt is van een boom. Hier moeten we eerst weer een stuk afdalen en dan ineens horen we het zachte geklater van water, we moeten dus in de buurt zijn. En dan wordt het langzaam zichtbaar, de Rauriser Urquell. Er zijn meer dan 300 natuurlijke water ”Quellen”, watervallen en bergbeekjes te vinden in het Rauriser tal. Vele imposant door hun grote of het bulderen van het water, maar dit plekje doet het hem vooral in zijn lieflijkheid. Het is een echte Kraftplatz zoals ze dat zo mooi hier zeggen, een plek om op te laden en bij te komen. Het heldere water ”sprudelt” hier uit de aarde, en je hoort ook verder niks als het water en de vogels. Hier en daar zijn wat bankjes en daar kun je heerlijk in de zon genieten van deze natuurgeluiden.

Waldgeheimnis

Alhoewel het zeer verlokkend is om hier neer te strijken en ons onder te dompelen in dit geweldige natuur oplaad plekje, besluiten we nu eerst nog een stuk door te wandelen en op zoek te gaan naar het Waldgeheimnis. De naam klinkt heel geheimzinnig, wat zou het zijn? Via een kleine rondweg rond de Quell gaan we geleidelijk weer omhoog. We komen langs mooie kleine ”Tumpen”, poeltjes met glashelder water en zien ook hier en daar een Forel zwemmen. Boven bij het pad aangekomen is het nog maar een kort stukje naar het waldgeheimnis, een lieflijk bergmeertje midden in het bos dat even geheimenisvol verschijnt als weer verdwijnt in bepaalde periodes van het jaar. Het zonlicht wordt gefilterd door de licht kleurende herfstbladeren en geven het water een nog mooiere gloed. We nemen even plaats op een bankje en genieten van dit schouwspel, als je geloofde in sprookjes zou je ieder moment de elfjes over het water zien dansen.

Pauze met Jause

Na al dit moois gaan we ons bedenken of we doorlopen richting de Mitterastenalm of heerlijk gaan genieten van onze Jause bij de Urquell. We besluiten voor het laatste. Een Jause betekend letterlijk, kleine tussenmaaltijd, of pauze maaltijd. We strijken neer op een bankje bij de Urquell en proeven eerst een slok van dit water. We hebben altijd een beker in onze rugzak, want alle water, tenminste wat goed stroomt is in principe drinkwater hier in de Alpen. Het water is heerlijk, puurder en natuurlijker kun je het niet krijgen! Dan beginnen we aan onze Jause. We genieten van onze verse broodjes die we op de heenweg nog kochten, onze worst, snoeppaprika en tomaatjes. En natuurlijk hoort daar ook een lekkere Schnaps bij. Het voelt als een 5 sterren maaltijd, het hele decor, de frisse lucht, de rust ,het verfrissende water en ons simpel maar kostelijk maaltje. Hier kan toch niks tegen op?

We nemen alle tijd om te genieten en op te laden. Ja want zelfs als je in zo een mooi land leeft, heb je het druk en kun je zorgen en stress hebben, het is immers geen vakantie meer maar ons dagelijks leven nu. Terwijl de warme najaarszon op ons schijnt komen we helemaal bij en worden gewoon wat ”rozig”, pure ontspanning. Uiteindelijk moeten we toch de rugzakken weer inpakken en ons klaar maken voor de afdaling, maar dit mooie plekje gaan we zeker nog eens een keer weer bezoeken en kunnen we jullie niks anders dan aanraden.

Voor nu eerst Piat di en tot ziens, allen bedankt voor jullie likes en reacties, vinden we erg fijn!

Samenvatting:

Familievriendelijke, korte wandeling met veel natuurschoon.

parkeren (gebuhrenpflichtig, 4 euro voor een dag) Parkplatz Bodenhaus Kolmstrasse, vlak voor het tolpoortje naar Kolm Saigurn

148 hoogtemeters, bijna 2 km tot aan het Waldgeheimnis, maar te verlengen tot aan de Mitterastenalm. Dan worden het 530 hoogtemeters.

niet geschikt voor een kinderwagen/buggy.

tip: na de wandeling nog met de kids naar de ”Goldwaschplatz”, hier kun je een kleine cursus Goud wassen doen en materiaal lenen voor 9 euro p.p. https://www.raurisertal.at/de/sommer/aktiv-im-sommer/goldwaschen/ In de bloeitijd van het Goud zoeken kwam 10 procent van het goud wereldwijd, uit Rauris en het naast gelegen Gasteiner dal.

zie voor nog meer wandelingen in het mooie Rauris https://familieauswander.blogspot.com/2023/04/het-raurisertal.html https://familieauswander.org/2023/12/10/sneeuw-overlast-sneeuw-pret/

Sneeuw overlast & Sneeuw pret

Sneeuw, een wonderlijk goedje!

Wat een bijzonder ”goedje” toch dat sneeuw. Waterdruppels in de wolken, veranderen doordat de temperatuur onder het vriespunt daalt, tot hele fijne ijsnaaldjes of ijskristallen. Op hun weg naar beneden nemen ze op hun weg allemaal stofdeeltjes mee, zoals as en zand en op deze manier groeien de ijskristallen tot sneeuwkristallen uit. Ze kunnen allerlei vormen hebben, maar zijn altijd zespuntig , een beetje stervormig. Als het dan waait plakken de sneeuwkristallen aan elkaar en vormen een vlok. Een vlok bestaat uit ijs, met een heleboel lucht tussen de ijsnaaldjes, vergelijkbaar met een kussen vol dons en lucht.

En zo zagen wij dus , als uit een sprookje, die mooie sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Het zag er betoverend uit, maar de volgende dag was het minder voor ons. We zaten bijna letterlijk en figuurlijk ingesneeuwd. We wonen aan het eind van een doodlopende straat en er lag nu dus bijna een halve meter sneeuw. Waar laat je het?

In plaats dus van even lekker uitslapen en rustig aan doen was het dus sneeuwruimen geblazen. Als eenmaal de grote shovel er is om de boel te ruimen moest je zorgen dat je alle sneeuw had weggeruimd van je pad en in ons geval ook van de werk bus. Het is een verplichting dat daken van bussen en vrachtauto’s ijs en sneeuwvrij moeten zijn , dit kan anders tot hele gevaarlijke situaties leiden op de weg. De trap en de ragebol moesten er dus aan te pas komen, een zware klus. En dan nog eens de vrachtauto op maandagochtend! Aan het eind van de ochtend lagen er op onze parkeerplaats 2 enorme bergen met sneeuw en in de rest van de wijk was op elke vrije hoek ook een berg heen geschoven. We keken ons de ogen uit. Op de radio hoorden we van veel chaos op de weg, ”schneekettenpflicht” op veel wegen en omgevallen bomen door de sneeuwlast. Even overviel ons een gevoel van : Oh jee, zo zijn de winters dus in Oostenrijk, Hellup!

Gelukkig heeft sneeuw ook een andere kant. Je kan er ook enorm veel plezier aan beleven. Zo maakten we een hele mooie wandeling en ”rodeltocht” in het Raurisertal, die we jullie niet willen onthouden.

Rodelen in Rauris

We hebben hier in Oostenrijk zo een 7 extra Feiertage en op ”Maria Empfangnis” besloten wij richting het mooie Rauriser tal te vertrekken. Ik had gelezen dat de tolstraat die naar Kolm Saigurn leid in de winter gesloten is, maar dat je er wel heel mooi kunt wandelen en dat er door de bossen ook mooie Schneeshuhwanderwege waren aangelegd. Dus hup de slee in de auto, de bergschoenen en de rugzak gevuld met een thermos warme Chocomel.

Alleen de rit ernaar toe is een genot, we reden door een waar Winterwonderland. De wegen waren mooi schoon, alleen het laatste deel was niet sneeuwvrij, maar met winterbanden prima te berijden. Het is een prachtig dal zo maakten we dit voorjaar in deze omgeving ook al eens een mooie korte winterwandeling compleet met sneeuwpop https://familieauswander.blogspot.com/2023/04/het-raurisertal.html .

De auto parkeren we vlak voor het begin van de Mautstrasse (tol) bij Alpengasthof Bodenhaus, dit kost je voor een dagkaart 4 euro, maar goed de parkeerplaats is dan ook van sneeuw geruimd. Dit is tevens de startplaats van vele wandelingen, zo maakten wij er in de nazomer nog een mooie tocht naar de Rauriser Urquell, ik heb deze wandeling echter nog nooit uitgeschreven en zal dat binnenkort alsnog proberen te doen, want het is een echte aanrader. In ieder geval gaan we deze ochtend lopend de Mautstrasse richting Kolm Saigurn op, een grappig gevoel als wandelaar heb je nu dit mooie pasje even voor jezelf. We zien ook de bordjes van de winterwandeling, maar daar is voor ons de sneeuw echt te diep om te lopen, daar moet je echt Sneeuwschoenen dragen of van die ”Tennisrackets” zoals ik altijd gekscherend zeg.

We volgen de Mautstrasse en gaan geleidelijk een beetje stijgen. Het is heel stil, nog stiller dan normaal. Is je ooit wel opgevallen hoeveel sneeuw eigenlijk het geluid dempt? Soms horen we even het water in het riviertje maar dat is ook alles. De naaldbomen hangen zwaar van de sneeuw en de natuur is overweldigend. Ik voel me een beetje alsof ik loop in de wereld van Narnia.

Dochter Auswander wil wel eens even proberen of de slee een beetje goed glijd. Ze stapt op de slee en daar suist ze al heen. Maar hoe stuur je met zo een slee, er zit immers geen stuur op. Gelukkig kan ze de slee iets naar de kant sturen en komt ze tot stilstand, waarop haar vader ook even op de slee stapt en laat zien hoe ze met gebruik van haar voeten de slee wat kan bijsturen. We klimmen daarna rustig door en ondanks dat het onder 0 is is het helemaal niet koud. Zeker met die klim, en er staat geen zuchtje wind. Af en toe staan we even stil want het zicht over het hele dal wordt alleen maar mooier. Ook breekt de bewolking wat open en komt er wat blauwe lucht tevoorschijn.

Af en toe suist er ons een skiër voorbij of een andere rodelaar op een slee, maar voor de rest genieten we van de stilte en het uitzicht onderweg. We drinken de warme Chocomel op en een Snelle Jelle koekreep en dan willen we toch echt graag aan het Rodel avontuur beginnen. We besluiten de terugweg in etappes terug te nemen, zodat we elk een mogelijkheid hebben om hier van te genieten. Je zou in één keer naar beneden kunnen suizen , maar dan heeft een ander geen kans. een 2e slee was nu toch wel ideaal geweest. Dit komt op de bucketlist voor volgend winter!

Jullie snappen dat we enorm veel pret hebben gehad, vooral als de slee in een bocht bijna omkiepte. We voelden ons even allemaal kinderen, zorgeloos en vrij. De rit naar beneden ging dus een stuk sneller dan de wandeling omhoog, we hadden nog wel uren door willen rodelen. Maar ja , we hadden geen zin om de hele klim nog eens weer te maken en daarbij werden we het laatste stukje toch ook wel een beetje koud. We kunnen niet anders dan terugkijken op een leuke tijd als gezin. We weten niet hoe de winter verder verloopt, misschien kunnen we het deze winter nog eens doen en anders volgend winter, maar dan met een extra slee erbij!

Pfiat di en de groetjes van de Auswanders.

Een reactie of like vinden we altijd fijn.

Winter en Klammsee

Vanaf dat we terug zijn in Oostenrijk hebben we al meer sneeuw gehad dan in één winter in Nederland en dan denk ik even niet aan de winters uit onze jeugd, maar die van de laatste jaren. Er is een echte ”Schneewalze” over Oostenrijk getrokken en we zijn voor ons gevoel van de nazomer, die maar niet leek te eindigen, in de winter terecht gekomen! Vanmorgen zag het er sprookjesachtig mooi uit vanuit ons raam, de wit besneeuwde Kitstein en Imbachhorn staken prachtig af tegen de blauwe lucht. Toch is het ook wel een beetje spannend. Onze 1e winter hier in de Alpen, wat gaat ze ons brengen?

uitzicht uit ons kamerraam, de tuin bedekt met sneeuw — winter in onze tuin

Als ik nu zie wat een grote bergen sneeuw overal bij elkaar geschoven liggen, dan vraag ik me af hoe dat wel niet moet voor de rest van de winter. De winter is eigenlijk nog niet eens echt begonnen, we zitten nog in november. De werkbus waarmee meneer Auswander naar zijn LKW rijd staat al op een andere plek en onze buurman vertelde dat die hele kant van de parkeerplaatsen wel eens compleet vol lag met sneeuw tot 2 meter hoogte.

Dochter Auswander gaat tegenwoordig , nu het kouder is met de trein naar school en vroeg zich af of de treinen wel zouden rijden nu er zo veel sneeuw lag, in Nederland was het immers vrijwel direct code Oranje en lag alles op ”z’n kont”. Best benieuwd hoe de rest van de winter hier verloopt. Van Einheimischen begrepen we dat als de sneeuw vaak erg vroeg kwam , zoals nu, tegen de tijd dat het echt nodig was, het juist niet kwam, en dan zat je tijdens de kerstvakantie met hoge plus temperaturen. We zullen zien.

krampus

De winkels liggen vol met allerlei december lekkernijen, maar hele andere dan in Nederland, hier vind je geen chocolade letters, speculaas, pepernoten en marsepein. Dat laatste vindt dochter Auswander wat minder, want ze was altijd gek op de Marsepeinen varkentjes, fruit of aardappeltjes. Chocoladefiguren zijn hier wel, maar dan een beetje anders, naast st. Nicolaus zijn hier ook Krampus figuren. Hier in Oostenrijk komt de ”Goed heilig man ” niet mijn zijn zwarte Pieten, maar met de Krampus. Een stel engerds die zo uit een onderwereld weggekropen lijkten te zijn. Het principe is het zelfde, lieve kinderen worden beloond, stoute kinderen worden gestraft door de Krampus.

Als je niet wist dat er onder het houten duivels masker een mens zat, zou je werkelijk doodsbang zijn. Het masker heeft ook nog eens hoorns, vaak van een echt dier. Ze dragen dierenvellen, meesttijds van een geit of schaap, een koeienbel, kettingen, soms ook een zweep of tenenwilg en een zak om de stoute kinderen in te stoppen . Persoonlijk vind ik het een best eng uitziend verschijnsel, en ik lees ook af en toe weer dat er echt mensen gewond raken als de Krampus zo in zijn rol opgaat dat hij mensen bezeerd met zijn zware ijzeren ketting. Jullie snappen dat ik me zodra het donker wordt niet meer op straat begeef. Hier is de Nederlandse Zwarte Piet of Roetveegpiet, zoals ze tegenwoordig liever willen, een lieverdje bij vergeleken.

Wist je dit?

De Krampus is een beestachtige demon uit de folklore van de Alpenregio’s. Het woord komt van het Oud Hoogduitse woord voor klauw: Krampen. De Krampus is in de Alpenregio de metgezel van Sinterklaas. Hij komt voor in onder andere Beieren, Oostenrijk, Hongarije, Slovenië, Kroatië, Italië en Tjechië .
https://nl.wikipedia.org/wiki/Krampus

Klammsee Kaprun

Wij maakten een rondje Klammsee toen het opgehouden had met sneeuwen, even een ”frisse neus” halen en genieten van het Winter Wonder Land . De parkeerplaats was gelukkig ook geschoven dus was er ruimte om de auto te parkeren en om goed uit de auto te stappen. De Klammsee is onderhand een bekend stuk terrein van ons. Makkelijk te bereiken en echt iets voor een leuk kort rondje om.

de houten bruggetjes van de Sigmund Thun klamm bedekt met een laag sneeuw

Hier is ook de start van de Sigmund Thun Klamm een mooie diepe kloof die via houten bruggetjes te wandelen is, maar nu voorlopig winterstop heeft. Via het normale pad dat licht stijgend is bereiken we de brug die over de klamm loopt. In de diepte zien we de rivier en langs de rotsen beginnen de 1e ijspregels zich te vormen. Wat een geweldig gezicht! Afgelopen februari liepen we deze route voor het eerst terwijl we ons even een korte break van de verhuisperikelen gunden en zagen we enorme wanden vol ijspegels. Het begin is er nu weer en zal over de komende maanden waarschijnlijk weer een mooi kunstwerk gaan vormen. Zie voor een uitgebreid verslag op : https://familieauswander.blogspot.com/2023/03/de-bevroren-wereld-van-de-sigmund-thun.html

Via het normale wandelpad bereiken we de uitgang van de kloof, hier steken we via de houten bruggetjes over naar de andere kant . De treden zijn met de verse sneeuw nog goed te belopen en niet zoals in februari één grote glijbaan. Wat hadden we toen een lol toen we probeerden daar ook om hoog te lopen, maar we even hard terug gleden. Boven bij de dam kijken we over de prachtige glasheldere en smaragdgroene Klammsee heen. We zien meer voetstappen in de sneeuw, maar het is heel rustig deze dag.

Toch zien we ineens 2 mannen die zich aan het uitkleden zijn. Zouden ze gaan ijszwemmen? Alleen al bij de gedachte krijgen we alle 3 acuut kippenvel. En ja hoor, daar gaan ze, zonder gil of kreet zo het ijskoude water in. Wat een ”Die hards”, vol verwondering staan we toe te kijken al willen we niet op een stel gluurders lijken. Lang zitten ze niet in het water, dan komen ze eruit, springen nog wat in de rondte om zich warm te krijgen en drogen zich af. Het schijnt heel gezond te zijn maar ik doe het ze niet na!

Klammseehttps://familieauswander.files.wordpress.com/2023/11/winter-3.jpg — Klammsee Kaprun

Op een gegeven moment kom je weer bij een hoge rotspartij, ook hier beginnen zich de ijspregels al mooi te vormen. In de loop van de winter, mits koud genoeg natuurlijk, zal het weer aangroeien tot een ijskoud kunstwerk. En zo zijn we geleidelijk aan weer rond de Klammsee gelopen. We kunnen niet anders dan deze wandeling aan te raden, zeker in combinatie met de Sigmund Thun Klamm als die straks weer open is. Voor nu was de wandeling lang genoeg, de gedachte aan de warme houtkachel en een Chocomel lokt ons richting de auto.

Vanuit een winters Zell am see zeggen we Pfiat di en Groetjes van de Auswanders

ps: Verheugen jullie je in Nederland ook op wat sneeuw? En zijn er nog wintersporters onder jullie? We lezen graag een reactie of krijgen een duimpje.

samenvatting:

parkeren bij de ingang van de Sigmund Thun Klamm in Kaprun Kesselfallstrasse of het pasje richting de Mooserboden Stausee volgen en daar direct naast de Klammsee parkeren.

Korte Familievriendelijke rondwandeling. Er is ook een klein speeltuintje, een Jausenstation (alleen zomers geopend)en een Kneippanlage en veel zitbankjes.

3 km, 112 hoogtemeters

Vanaf hier is zomers ook mogelijkheid om verder te wandelen richting de Schneckenreithalm, die van mei t/m september”bewirtschafted” is en lokale producten aanbied, of via een steile klim naar de Glocknerblick . (wegnummers, 17, 17a en 29)

klararogaar

29 november 2023

Wat een mooie winterwonderland bij jullie. Toen ik vanmorgen naar de auto liep zag het er een beetje winters uit op de ramen maar het kleine beetje natte sneeuw viel er zoweer af Maar even afwachten wat we morgen nog krijgen. Nou hoeft het ook niet als je de weg op moet maar als je vrij bent en een dik pak sneeuw ziet er toch wel heel mooi uit zoals bij jullie en wat een mooi uitzicht in de achtertuin.

Die Krampus vindt ik er ook wel eng uitzien idd Dat is weer heel anders dan hier met de pieten . Dat zal wel even wennen zijn!

Groetjes fam KR

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden
1. Priscilla familieauswander
  
  29 november 2023
  
  Ja op het moment is het in NL ook een beetje winters zien we wel . We hoorden al iets op de radio van schaatskoorts. Jaja we blijven nog wel een beetje op de hoogte. Bedankt voor jullie reactie en lieve Grusse van de Auswanders
  
  LikeLike
  
  Beantwoorden
ciskad80f83de3c

29 november 2023

Jee wat een eng verhaal van die krampus… Lekker binnen blijven..
Maar weer mooie winter wonderland plaatjes..
Groetjes van ons😘

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden
1. Priscilla familieauswander
  
  30 november 2023
  
  dankjewel Cis. En hoe is het in NL, ook al wat sneeuw gevallen? Hahaha ik blijf lekker binnen nadat het donker wordt. Pfiat di en LG van ons
  
  LikeLike
  
  Beantwoorden
  1. ciskad80f83de3c
    
    30 november 2023
    
    Hier nu ook best koud hoor,
    Af en toe wat sneeuw maar blijft niet liggen nog…
    Verder alles goed hier😘
    
    LikeGeliked door 1 persoon
2. erikdrent24f44b7416
  
  17 januari 2024
  
  Prachtig mooi🥳. Hier vriest het eindelijk een beetje en er ligt zowaar een laagje sneeuw. Het schijnt dat komende week de herfst weer begint dus blij aub die geweldige sneeuwfoto’s posten of de socials 👌🏼
  
  LikeGeliked door 1 persoon
  
  Beantwoorden
  1. Priscilla familieauswander
    
    17 januari 2024
    
    Dankjewel Erik, en ja, komt goed, dat zullen we zeker doen!
    
    LikeLike
Door het Achenwald naar de Krimmler Wasserfälle – Familie Auswander

17 januari 2024

[…] vaste wandelgebied voor een korte maar mooie ronde. Dit kun je ook hier lezen op het oudere blog. https://familieauswander.org/2023/11/29/winter-en-klammsee/ De vorst had boven op de sneeuw wonderlijk mooie figuurtjes gemaakt, haast kleine veertjes die […]

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden

@familieauswander

Winterwandelen in Oostenrijk

Winter Wonderland

De sneeuw in de dalen is alweer weggesmolten, maar hogerop en zeker aan de schaduwkant is het nog een heel ”Winter Wonderland”. Na een week met werk en school hebben we wel weer behoefte om onze spreekwoordelijke accu op te laden en een mooie wandeling te maken. Op dit moment is het ook nog een mooi samenspel van de gekleurde bladeren aan de bomen en het wit van de sneeuw. We zitten ”op de wip” van de herfst naar de winter en de zon schijnt, wat wil een mens nog meer?

Wandelplezier in Bad Fusch

Het ooit zo mondaine kuuroord Bad Fusch mogen we inmiddels wel als één van onze favoriete plekjes hier benoemen en dus besluiten we deze ochtend die kant weer eens op te gaan. Bad Fusch met zijn vele bronnen was al eeuwen bekend om zijn helende werking. Zijn bloeitijd bereikte het echter in de 19e eeuw toen bezochten gemiddeld zo een 500 kuurgasten uit binnen en buitenland de kuurplaats tijdens de zomermaanden. Ooit waren er 11 heilquellen maar door verschillende lawines zijn er tegenwoordig nog 3 over gebleven. De laatste jaren is er veel hersteld, zo kwam er een Kneipp anlage en een Jausenstation waar je lekker kunt eten. Maar er is vooral veel wandelplezier te behalen in Bad Fusch. Een korte maar mooie wandeling leid je vanaf de, overigens gratis, parkeerplaats langs de bronnen. Een lange, zwaardere, maar oh zo mooie tocht start hier trouwens ook, zoals je op mijn oude blog kunt lezen. https://familieauswander.blogspot.com/2023/08/kreuzkopfl.html

Weichselbachtal in de sneeuw

Dit keer gaan we voor een tocht het Weichselbachtal in . We nemen eerst nog even een kijkje bij de Teich het betoverend mooie bergmeertje en dan gaan we richting het hek om het Quellengebiet te verlaten . Het lijkt wel of we alleen op de wereld zijn, het enige geluid is het ruizen van de beek en het kraken van de sneeuw onder onze schoenen. De sneeuw heeft de hele wereld hierboven bijna betoverd met haar witte poeder laag, zelfs het geluid klinkt anders. Is jullie dit ooit ook opgevallen? Ik zet één van mijn wandelstokken tegen de sneeuw die op een bankje ligt en meet op die manier 30 cm sneeuw. Wat zullen velen in Nederland hier jaloers op zijn. Hoe lang is het wel niet geleden dat we in Nederland echt even van fijne sneeuw konden genieten? En dan bedoel ik niet die Prut sneeuw maar een echte mooie laag om sneeuwpoppen mee te bouwen of een iglo.

Nationalpark Hohe Tauern

Wist je dit?

een langgerekt bergmassief, midden in de Centrale Alpen in Oostenrijk.
ongeveer 120 km lang en 50 km breed
In de Hohe Tauern bevinden zich de hoogste bergen van Oostenrijk, de hoogste is de Großglockner met 3798 meter
Sinds 1981 zijn grote delen van het bergmassief uitgeroepen tot nationaal park

We wandelen langzaam de Aussenzone van het National Park hohhe Tauern binnen. Onderweg zien we de bekende gele wandelbordjes naar allerlei mooie toppen zoals de Schwarzkopf op 2703 meter, maar die zijn pas ergens in de zomer weer te bewandelen. Voor nu wandelen we over de Schotterstrasse richting verschillende almen, velen trouwens ook in de zomer niet ”bewirtschafted”. Geleidelijk aan zijn we zo een heel stuk gestegen en een heel eind het dal in gegaan. De rust is onwerkelijk, maar doet zo goed. Dit is echt je accu weer opladen. Dochter Auswander baalt nu wel dat ze haar slee niet heeft meegenomen, ze had zo , zittende op haar slee, de terugtocht relaxed kunnen nemen!

Warme Chocomel met slagroom

De lucht begint iets te betrekken, de strakblauwe lucht heeft plaats gemaakt voor een donkere wolkenpartij. En ja hoor, zoals we al dachten, even later vallen de 1e vlokken sneeuw ons tegemoet. Er staat geen wind, dus de vlokken dwarrelen heel mooi naar beneden, wat de sprookjesachtige sfeer alleen maar doet toenemen. We zijn al een heel eind het dal achteruit, we besluiten nu maar terug te gaan. We moeten hetzelfde stuk ook nog terug en we krijgen ook al visioenen van warme Chocomel met slagroom en de houtkachel die we thuis gaan aanmaken.

Tegen de tijd dat we het Quellengebiet weer in komen heeft de donkere wolk met sneeuw weer plaats gemaakt voor de zon, het was een kortstondige bui. We lopen op de terugweg nog even langs de Augenquelle , men zegt dat het water goed voor de ogen is. Dus naast een beker met vers water uit de bron die we drinken, sprenkel ik ook nog wat water op mijn ogen. Je weet maar nooit immers….

Pfiat di

een Hartelijke Groet van de Auswanders

ps: een reactie op het blog zien we graag tegemoet.

korte samenvatting

parkeren : gratis in Bad Fusch, rijden over een 4 km smalle weg die deels niet geasfalteerd is of in Fusch en dan de 4 km lopen of bij de Embachkapelle
korte wandelingen door het Quellengebiet of gaan voor het zware werk naar een Gipfelkreuz
in de wintertijd met sneeuw: een ideale wandeling door het Weichselbachtal richting de verschillende almen. Rust gegarandeerd!

Herfstvakantie in Nederland & Wildpark Ferleiten

Herfstvakantie

In het verleden was vrijwel iedere Herfstvakantie een week die we doorbrachten met fijne wandelingen in de Alpen of een ander gebergte ergens in Duitsland. Meestal hadden we dan enorm veel geluk met het weer, Goldener Oktober wetter, en genoten we van de rust zo tussen zomer en winterseizoen, gekleurde bladeren en paddenstoelen. Dit jaar was voor het eerst geheel anders. Nu we zelf in Oostenrijk wonen, bezoeken we juist deze week Nederland. Een hele Herfstvakantie week hebben we ons ondergedompeld in gezellig samenzijn met familie en vrienden en konden zelfs , zij het iets vertraagd en vervroegd, de trouwdag van onze ouders meevieren. Fijn ook om onze oudste dochter en schoonzoon weer te knuffelen, zelfs ons jaarlijks Moeder/dochters uitje hebben we nog in de week kunnen stoppen. Dochter Auswander bezocht haar oude school en schoolvrienden en zelfs haar Drum leraar op de Muziekschool. Manlief en ik ons oude werk, even bijkletsen met de oude collega’s. Ik werd er zelfs verwend met echte Groninger Mosterdsoep en een Eierbal. En als je dan toch in Nederland bent geniet je ook weer even van alle heerlijkheden die je hier in Oostenrijk niet echt makkelijk kunt verkrijgen, zoals Tompouce, kroket, oliebol en Kibbeling. Welke dingen zou je zelf het meest missen als je naar het buitenland zou emigreren denk je? De week vloog werkelijk voorbij en was echt fijn, toch waren we ook wel weer blij naar ons eigen Stekkie te gaan, want dat voelt inmiddels echt als ons thuis.

Witte wereld

’s Ochtends trokken we de gordijnen open en zagen een witte wereld. ”Der erste Schneeeinbruch” was dus een feit, tot op 700 meter was de sneeuwgrens gedaald. Een warm, wit welkom geven de alpen ons, al zijn de toppen in nevelen gehuld en dus aan ons zicht onttrokken. Persoonlijk geniet ik erg van de sprookjesachtige vlokken die naar beneden dwarrelen en zo een mooi wit kleedje geven aan de wereld. Hier in Oostenrijk zijn ze er heel erg blij mee, zeker de Toerismebranche. Sneeuw levert toeristen op die komen Skiën of Snowboarden en dat is hier een grote inkomstenbron. De voorlopige winter lijkt echter slechts van korte duur te zijn, de komende dagen stijgt de temperatuur alleen maar weer. Het is immers ook nog maar net begin november. We zullen zien wat onze eerste echte winter hier in de alpen ons gaat brengen!

Wild und Erlebnispark Ferleiten

Vlak voor we vertrokken naar Nederland vierden we met onze dochter nog onze trouwdag. Na school en werk kregen we een persoonlijke rondleiding van onze ”dierverzorger in spe”. Twee weken daarvoor had ze een geweldige stageweek beleefd in het Wild & Erlebnispark Ferleiten en ze had nog steeds heimwee naar de dieren en de tijd die ze er doorgebracht had. Zie hiervoor mijn oude blog: https://familieauswander.blogspot.com/2023/10/schnuppern-zirbenzauber.html

Vol passie verteld ze ons over de dieren en de zorg die ze krijgen, van kleine Cavia’s tot grote Wolven en Beren. Geweldig om je kind zo blij te zien. Ik wens me dan ook dat het haar gaat lukken in deze richting een ”Ausbildung” te maken. Het was een geweldige middag, met een lekker herfstzonnetje die we afsloten met een heerlijk etentje.

Familie uitje

Een echt Familie uitje is een bezoek aan het Wild & Erlebnispark Ferleiten aan de voet van de Grossglockner Hochalpenstrasse. In 1874 al was op deze plek een Gastronomiebedrijf ”Lukashansl” van de voorouders van de huidige eigenaar, op dit moment was de Grossglocknerpass nog niet eens gebouwd. Vanaf 1979 zijn ze gestart met de Dam en Rotwild en tegenwoordig wonen hier iets meer dan 40 soorten dieren, zo een 200 stuks die liefdevol worden verzorgd. Sinds 2011 is er een samenwerking met het Nationalpark Hohe Tauern en staat er het gemeenschappelijke Paviljoen ”Haus der fische”.

Wist je dit

”Onderwijs is het machtigste wapen dat je kan gebruiken om de wereld te veranderen”

Origineel:Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.
Nelson Mandela

Dit bovenstaande leidraad volgt het wildpark Ferleiten op. Het wildpark als centrum voor educatie, natuur- en soortenbescherming dat alles in het werk stelt om het welzijn van zijn dieren te waarborgen.

Als je bent uitgekeken bij de dieren en heerlijk hebt verwijld in het park is er ook nog de mogelijkheid om het Belevenis gedeelte te bezoeken met 40 verschillende attracties. En van al die frisse berglucht en avonturen krijg je trek en dan is er nog de mogelijkheid om in het restaurant of op het Panorama terras nog heerlijk wat te eten. Vanaf het terras en trouwens het hele park heb je een schitterend uitzicht op de Wasserfall van Ferleiten. Hier langs loopt een zeer mooie wandeling waarover ik al schreef op mijn oude blog : https://familieauswander.blogspot.com/2023/06/wasserfallweg-ferleiten-achter-een.html

Wij kunnen als gezin dit uitje echt aanraden. Zeker als dagje tussen het wandelen door, even wat anders!

Samenvatting

navigatie: N 47.16882° E 12.81398° / N 47° 10‘ 7.8‘‘ E 12° 48‘ 50.3‘‘

ook met de bus bereikbaar

parkeren is gratis, vlak voor de tolhuisjes van de Grossglockner straat zijn meer dan voldoende parkeerplekken.

geopend van mei tot en met oktober

volwassenen betalen 10 euro, kids 5,50 ( stand 2023)

Kennen jullie het park misschien? Wat vonden jullie ervan?

Plaats een reactie Reactie annuleren