wandelen – Familie Auswander

Berg- & Leitenwaal Schluderns

Een mooie Tour langs natuurlijke Waalwege en vele oude Lariksen. Een echte aanrader!

Jullie hebben nog één mooie wandeling van me tegoed die we in onze Osterferien maakten. We rijden naar Schluderns/Sluderno en parkeren de auto op de parkeerplaats midden in het dorp naast de rivier. Even moeten we zoeken hoe te lopen, we willen namelijk starten via de Kalvariënberg en weer eindigen bij de Churburg. Maar andersom is ook mogelijk.

Midden in het dorp heb je de discount supermarkt Euro spin en daar neem je de afslag tussen de huizen door en klim je langzaam de berg omhoog. Eigenlijk zit hier de hele klim in, bij de waalweg aangekomen loop je grotendeels recht. We komen nog een boer tegen die met zijn geitenbokken de berg afkomt, voor de rest zitten we na de bedrijvigheid in het dorpje helemaal in de rust nu.

vele mooi oude Lariksen onderweg te zien

Boven aangekomen vinden we de Leitenwaal , die nu jammer genoeg nog droog staat, in de zomer zal hij weer volop stromen en de appel en fruitgaarden van het broodnodige water voorzien. Ondanks het gemis van het geklater van water is het een prachtige tocht. Deze Waalweg is echt super natuurlijk. In plaats van tussen de Appelgaarden door, lopen we grotendeels door de bossen en langs prachtige oude Lariksen. Zeker in een warme zomer is deze Waalrunde dus een echte aanrader!

Pauze met Jause

Dan komt de oversteek over de Saldurbach, een heerlijk ruisende rivier. We zijn nu op de helft van de route en we zoeken ons een plekje om onze meegebrachte ”Jause” op te eten. Even van het hoofdpad af leid een smal pad naar een Waalhut, hier vinden we een bankje en houden we een fijne pauze. Denk absoluut bij deze wandeling om eigen proviand, er is namelijk geen ” Einkehrmöglichkeit”. De zon is inmiddels doorgebroken en we genieten van het geruis van de rivier, ons uitzicht, de zon op ons gezicht en onze meegebrachte lunch. Daar kan geen 5 sterren restaurant tegen op.

Nu we aan de andere kant van het dal zijn volgen we de Bergwaal, ook dit deel is weer prachtig natuurlijk om te bewandelen. Ook kom je langs een mooie waterval en hier is een deel van de Waal die nu al wel water voert. En langzaam ga je dan alweer aan de afdaling beginnen. We hadden er eigenlijk nog geen genoeg van. De natuur was zo mooi hierboven en de vogels zongen hun hoogste lied, dat we het gewoon jammer vonden dat er langzaam een einde aan kwam.

De Churburg komt in zicht, als we via de appelgaarden afdalen. Het kasteel Churburg (Italiaans: Castel Coira) is een van de best bewaarde en meest bezochte kastelen in Zuid-Tirol. Het kasteel is met intree (14 euro vw en 32 euro voor een familieticket) te bezichtigen. Maar met dit droge weer en af en toe een zonnetje erbij vonden wij het jammer om binnen te zijn. Maar het kasteel zou ik zeker op een druilerige dag wel eens willen bezoeken. Ook het Vintschger Museum in het dorp schijnt de moeite waard te zijn. Daar kun je vondsten bekijken die ze hier bij Ganglegg opgegraven hebben.

Ga je dus ooit eens op vakantie naar Südtirol, neem dan zeker een Waalweg wandeling mee . Wij hebben ook van deze tocht weer enorm genoten en waren blij naar vele jaren weer eens in dit mooie gebied te zijn geweest. Nu we zelf in Oostenrijk wonen is dit ook nog eens relatief dichtbij voor ons!

Voor nu eerst de groetjes van de Auswanders en Pfiat di

Vergeet niet te liken en eventueel een commentaar te geven daar genieten we altijd weer van. Ook het filmpje staat online inmiddels en is te bekijken via deze link. https://youtu.be/LTaHXTGkud4.

Samenvatiing:

-parkeren in Schluderns , wij parkeerden naast de rivier midden in het dorp is een grote, gratis parkeerplaats.

-8 km

-340 hoogtemeters

-proviand en voldoende drinken meenemen

Plaats een reactie Reactie annuleren

Morter Waalrunde

Een mooie rondwandeling langs de oude ”Waalwege” de Rautwaal en de Neuwaal. Je komt langs twee oude Burchten de Ober en Untermontani. Als je in Südtirol op vakantie bent mag een Waalweg wandeling zeker niet ontbreken!

Wat zijn waalwege?

Eeuwen geleden werden in Südtirol kanalen aangelegd om weiden en akkers te irrigeren, vooral rond Merano en in het Vinschgau-dal, waar zelden regen viel. De waterwachter, ook wel de Waaler genoemd, zorgde ervoor dat elke boer zijn water kreeg. Vandaag de dag zijn de paden langs deze historische waterkanalen geliefde wandelwegen.

De smalle paden in het middelgebergte leiden dwars door bossen, langs appelboomgaarden en wijngaarden, maar ook langs kastelen, ruïnes en kapellen. Het traditionele irrigatiesysteem is zelfs door de Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed en is door zijn hoge ecologische, landschappelijke en culturele kwaliteit een cultuurgoed dat het waard is om te beschermen.

onderweg kwamen we dit ''Bos-monster'' tegen — onderweg kwamen we dit ”Bos-monster” tegen

Morter Waalrunde

De kasteelheuvel van Montani in het buitengebied van het Marteltal/Val Martello vormt het centrum van deze idyllische wandeling in het centrale Vinschgau-dal langs oude irrigatiekanalen tussen het dorp Morter en Latsch.

We parkeren de auto in Morter bij het Kulturhaus. We moeten even zoeken naar de bordjes, ze zijn hier niet geel zoals bij ons in Oostenrijk, maar van bruin hout. Dan zien we de wegwijzer richting Waalrundweg, en zo lopen we het kleine dorpje uit. Dan gaan we in kleine serpentines de berg omhoog, dit is dan ook het enigste stuk wat iets steiler is, ben je eenmaal op hoogte dan zijn de Waalwegen vrij vlak. Ook heb je continu een geweldig zicht over Ober en Unter Montani.

We bewonderen de grote hoeveelheid Pulsatilla bloemen die we hier aantreffen, ze zijn niet te tellen. We nemen dan ook even de tijd om de plant te bewonderen en te fotograferen. Wat een prachtige plant, die mooie lila/paarse kleur en de regendruppeltjes die als parels eraan hangen van de dag ervoor. Deze plant behoort aan de Ranonkel familie en bloeit ongeveer van maart tot mei. Ze is giftig, maar wordt wel gebruikt als medicijn. Van het extract maakt men een verdunning dat kan worden gebruikt bij uiteenlopende klachten zoals in geval van migraine, onregelmatige menstruatie, PMS klachten, spataderen, verkoudheid en oorproblemen. Het werkt kramp opheffend, kalmerend, doet zweten en maakt het hoofd helder.

Dan komen we op een splitsing uit en zien ook voor het eerst de Rautwaal , die zo vroeg in het voorjaar nog geen water voert. (Later zullen we nog een deel van de Waal zien die al wel water voert.) Hier gaan we linksaf en volgen de richting van Schloss Obermontani. Op een gegeven moment komt er een afslag naar links en daal je langzaam iets af naar de rivier, de Plima , die steek je over , om aan de andere kant van de weg, de Waalweg route te vervolgen. Nu lopen we, opnieuw begeleid van veel vogelgezang, weer verder langs de Neuwaal.

Schloss Obermontani

Het middeleeuwse kasteel van Obermontani staat op een rotsachtige bergkam boven de Plima rivier, bij de ingang van het Martelltal .Ongeveer 400 meter naar het noorden op de rotsachtige bergkam staat het kleinere kasteel Untermontani dat meer een ruïne is. Ook vind je hier de Stephanus kapel.

Vanuit Untermontani een blik op Obermontani

We houden een korte pauze bij het kasteel, jammer genoeg is het afgesloten, maar het is een mooi gebouw om te zien. Dan gaan we langzaam afdalen richting Untermontani. Steeds meer komt het uitzicht vrij op het dal en de immense Appelgaarden, een prachtig gezicht.

Untermontani is wel vrij toegankelijk en je kan nog duidelijk zien hoe de Burcht er ooit uit gezien moet hebben. Hier houden we een langere pauze en we genieten van het weidse uitzicht om ons heen. We zien een groep wandelaars voorbij gaan die aan Lama ( of waren het misschien alpaca’s?) trekking deden. Een komisch gezicht, af en toe stoppen ze even om een vers bloemetje of graspolletje te eten en dan gaat de stoet weer verder.

Ook wij gaan verder. Nog even een stukje dalen en dan zijn we onder bij de Plima rivier. Als we op de klok kijken valt het nog mee met de tijd en we besluiten nog even bij de rivier te blijven. In de rivierbedding liggen prachtige stenen, het lijkt wel of er zilver of glas stukjes opzitten, ze schitteren ons tegemoet. We nemen de tijd om even een mooi exemplaar te vinden om mee te nemen naar huis. Drinken een ”Schnapsl” en luisteren naar het geklater van de rivier, wat een ontspanning!

Via de appelgaarden komen we uiteindelijk weer in het dorp uit. Het waren 8 mooie, afwisselende kilometers. De wandeling is uit te breiden met een bezoek aan de Bierkeller of het Wetterkreuz. We kunnen als familie Auswander niet anders als deze wandeling aanraden als jullie ooit het mooie Südtirol zouden gaan bezoeken!

Meer info over wandelingen en Waalwege vind je op : https://www.suedtirol.info/de/de/erlebnisse-und-events/plp-erlebnisse/o/waalwege

Voor nu eerst Pfiat di en tot ziens,

Groetjes van de Auswanders.

Bedankt weer voor jullie likes en commentaren, we vinden dat altijd fijn. En kijk weer even op ons YouTube kanaal voor de opnames van deze mooie wandeling. (Maar vergeet je niet te abonneren en daar een klein berichtje achter te laten )

Plaats een reactie Reactie annuleren

samenvatting:

-Parkeren: Morter bij het Kulturhaus of de Feuerwehrhalle (beide gratis)

-reis je met het openbaar vervoer , dan zou je met je Gastenkaart, gratis, per trein naar het station van Goldrain kunnen rijden en daar starten en je wandeling eindigen in Latsch en daar de Vinschger bahn weer in stappen.

-8 km en ongeveer 200 hoogtemeters

-Familievriendelijk, maar ongeschikt voor een buggy.

Weissbachschlucht Waidring

Een mooie familievriendelijke tour in het Tiroler Pillerseetal.

Landwirtschaftschule

Er viel deze week een bijzondere brief in de bus met heuglijk nieuws, dochter Auswander is aangenomen op de Landwirtschaftschule Bruck! Hier hadden we eigenlijk totaal geen rekening meer mee gehouden, er zijn maar 66 plekken per jaar op de school. Meestal krijgen de ”boerenkinderen” voorrang en je moet een zeer goed ”Zeugnis” (rapport) van school afgeven. Voor de zekerheid had ze zich ook ingeschreven voor een andere school, met een totaal andere richting. Weliswaar een 2e keus, maar je moet toch wat. De enige reden waarom het misschien nog niet doorgaat is als ze ineens een compleet ander Zeugnis eind van dit schooljaar inlevert, met alleen onvoldoendes. Maar daar maken we ons in het geheel geen zorgen om. De komende week gaat ze ”Schnuppern ”, dat wil zeggen stage lopen en wel bij een Kleintierpraxis , een dierenartspraktijk. We zijn benieuwd hoe dat zal gaan.

Pillerseetal

We rijden weer richting het Pillerseetal in Tirol. Hier weten we zeker dat we kunnen wandelen, een boel gebieden zijn nog erg vochtig van de sneeuwsmelt Daarbij hebben we wel zin in een wandeltocht maar geen zware route en we zoeken vooral rust. Ik zelf ben een week flink verkouden geweest en het is voor mij de 1e keer dat ik weer op pad ben. Er zijn 2 mogelijkheden om te parkeren, 1 bij de ingang van de schlucht zelf en de andere is een plekje in het dorp zoeken. Wij zetten de auto in het dorp tegenover de kerk, waardoor onze wandeling iets langer wordt. Een tip: voer niet alleen maar Weissbachschlucht in je navigatie, maar ook de plaats Waidring, anders heb je de kans dat je bij de verkeerde eindigt. Vlak over de grens met Duitsland is namelijk ook een schlucht met dezelfde naam!

Een schlucht is een kloof met steile zijhellingen en is meestal ontstaan door een rivier. Als de kloof heel smal is noemen ze het een klamm. Als een klamm wordt onderhouden middels bruggen , of zoals ze hier zeggen Stegen, moet je er vaak entree voor betalen. Wat ik ook vrij logisch vindt. De hele wandeling worden we begeleid door de rivier, hoe kan het ook anders, de Weissbach. Het pad is eenvoudig te belopen, gaat heel geleidelijk omhoog en tot aan het Kneipp bad ook zeer goed met een buggy te doen. In de berm zien we volop paarse Leverbloempjes en ook witte Kerstrozen, wat een mooi gezicht!

Het is werkelijk heerlijk rustig, alhoewel we een paar auto’s op de parkeerplaats zagen komen we slechts een enkele wandelaar tegen onderweg . We genieten van de natuur en het geruis van het water. Bij een Kneipp bad naast de rivier met rustbankjes houden we even pauze. Op een warme zomerdag zou dit een heerlijke plek zijn om even bij te verkoelen.

Na een fijne pauze steken we een bruggetje over en komen aan de andere kant van de rivier, langzaam klimmen we omhoog en kijken uiteindelijk van boven over de schlucht uit. Steeds verder komen we van de rivier af en uiteindelijk sterft het geluid van het water weg. Opeens lijkt het of we in de verte een Rotwild zien staan met een groot gewei op zijn hoofd. Huh, dat is bijzonder zeg! Maar als we goed kijken zien we dat het beestje stilstaat en het uiteindelijk nep blijkt te zijn. We komen langs een boogschietplaats en het hert is een schietschijf, maar het leek echt superecht. Later ontdekken we op dezelfde manier nog een wild zwijn.

Rodelbahn

Als we het bos uitkomen zien we het Alpengasthaus Waidring met restaurant en vakantie appartementen, wat een ontzettend mooie en bovenal rustige locatie. Bij winterdag is er vanaf hier een rodelbahn die naar beneden gesleed kan worden, van ruim 2 km lengte, en ook hier kun je rodels huren. Dit moeten we goed onthouden voor aankomend winter want we hebben veel genoten van onze gecombineerde wandel/rodeltochten. De rodelbahn is nu een mooie maar deels, steile wandelweg naar beneden geworden. We kunnen ons er nu geen voorstelling meer van maken dat hier de afgelopen winter volop gerodeld werd.

Beneden aangekomen nemen we nog even een laatste pauze bij de rivier op een bankje, de zon is nog iets meer door de wolken gekomen en we pikken nog even de behaaglijke warmte mee terwijl we naar de rivier luisteren. Op de terugweg nemen we nog een kijkje bij een mooie watermolen ( Hackenschmiede) en dan staan we alweer naast onze auto.

Voldaan rijden we richting huis. Een lieve groet van de ”Auswanders ” en we kijken altijd uit naar een leuke reactie van jullie.

Pfiat di

Plaats een reactie Reactie annuleren

samenvatting:

parkeren bij de Schlucht, tegenover het sportparkje, of in het dorp Waidring zelf.
8 km vanuit het dorp, 6 als je direct bij de Weissbachschlucht start
200 hoogtemeters
familievriendelijk en met buggy mogelijk tot aan de Kneippstelle
https://www.youtube.com/watch?v=sKqoGtB9ncM&t=79s
kijk mee naar de beelden van de wandeling, like &follow

Via de Teufelsteg langs het wilde water van de Saalach.

Slechts 6 km en 60 hoogtemeters, maar toch een fantastisch mooie tocht, Over de Teufelsteg loop je langs de rivier de Saalach. Start en eindpunt is het dorp Lofer. Op en top genieten!

Sneeuwdump!

Deze week kwam er een enorme sneeuwdump over Oostenrijk, te danken hadden we dit aan een ”Italientief”. Het begon met veel regen, ging over in natte sneeuw, werd droge sneeuw en bleef daarna doorsneeuwen , met dikke witte vlokken tot in de nacht. Wij zijn er goed afgekomen, maar passen zoals de Brenner stonden finaal vast, hele dorpen kwamen zonder stroom te zitten en bomen begaven het onder hun zware sneeuwlast. Meneer Auswander had gelukkig zijn vracht nog op tijd weg kunnen brengen al was het een erg drukke dag voor hem.

Krokusvakantie

De Toerismebranche was er natuurlijk superblij mee, de pistes waren tot witte linten over de verder groene berg geworden, inclusief grote bruine vlekken. Zo konden de toeristen die nu Krokusvakantie vierden, lees, hoofdzakelijk Nederlanders, toch nog even fijn op de lange latten. Ja het was echt merkbaar aan de vele gele nummerborden bij de weg.

Het gekke was de volgende dag was het al weer warm, de sneeuw gleed in enorme bulten van ons dak af, onze kater Pascha schrok zich een ongeluk als hij net lekker lag te zonnebaden op de veranda. Je hoorde het smeltwater overal vandaan stromen, de zonkracht was gelijk enorm sterk. We zaten dan ook al vrij snel weer op onze veranda in de zon. Maar waar konden we nu gaan wandelen? De sneeuw iets hoger was nog niet direct weg en overal was het nat en drassig. Maar met dit werkelijk zonovergoten weer en ook wat voorspeld stond voor de volgende dag gingen we ons toch even beraadslagen over de wandelplek. Hoe noordelijker, hoe minder sneeuwval, dus we besloten de kant van Lofer op te gaan.

Lofer

We beginnen onze autorit in een witte wereld en hoe noordelijker we komen hoe groener het weer wordt. In Lofer is er van de sneeuw dan ook bijna niks meer te zien. Lofer is een klein, maar lieflijk dorp in het Pinzgauer Saalachtal en ons start en eindpunt van de wandeling. We maken de wandeling langs de Saalach en door de Teufelsschlucht over de Triftsteg, houten bruggen die je een mooie inkijk op de rivier geven vol grote rotsblokken en draaikolken. Met een beetje geluk kun je de capriolen van kajakkers zien, deze rivier is een toplocatie voor watersport.

Wist je dit?

Vroeger was het hout in de rivier laten meedrijven de enige manier om hout over lange afstanden te vervoeren. Voor dit gevaarlijke werk was echter een begaanbaar pad nodig. Zo is de Triftsteg ontstaan. Soms kwam er echter een houten stam vast te zitten en om ze te verwijderen, moesten dappere mannen met touwen in de diepte worden neergelaten. Tegenwoordig is de Triftsteg een mooie wandelroute.

de Trifsteg

We parkeren de auto in Lofer en lopen richting de Saalach, hier zien we de bekende gele wandelbordjes. Wij zelf vinden het een onnodige actie, vermelden op het bord dat je niet met hoge hakken of nette schoenen de route moet lopen, maar je zou ze de kost geven die het wel doen. Hoe vaak wij al niet iemand op slippers door een Klamm zagen gaan of op nette zondagse schoenen de berg omhoog, zo gevaarlijk!

Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken deze wandeling! — Grappig wandelbord: vooral niet op je hoge hakken lopen !

Het water kolkt wild door de rivier, een machtig gezicht en al gauw zien we een 1e Kajak voorbij komen. Respect hoor, ik doe ze het niet na. We verbazen ons over de hoeveelheid Leverbloempjes die langs de kant groeien, een bloemetje uit de Ranonkel familie. Vorige week zagen we al wat 1e exemplaren in bloei staan, vandaag kleurt de hele rand mooi paars en steekt mooi af tegen de bruine bladeren die op de bodem liggen. Ze is een echte voorjaarsbloeier en bloeit in maart en april op de bosbodem. Ook een 1e Bosanemoon en een Sleutelbloem zien we. De lente komt er aan, heerlijk!

volop Leverbloempjes stonden te stralen in de zon

Als we even een korte stop maken om van het overweldigende landschap te genieten zien we weer een nieuwe groep Kajakkers aankomen. Als ware water acrobaten peddelen ze tussen de rotsen door , een prachtig gezicht. De natuur is overweldigend, je moet soms gewoon even stoppen om achterom te kijken, dan zie die mooie witte toppen boven alles uitsteken. Af en toe passeren we een kleine waterval en er zijn bankjes genoeg om even te zitten en gewoon met je ogen dicht te genieten van het watergeruis, het gezang van vogels en de warme zon op onze wangen.

Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruizen van het water en de warmte van de zon — Even Pauze om te genieten van het overweldigende uitzicht, het ruisen van het water en de warmte van de zon

Op een gegeven moment wordt het watergeruis minder, we lopen langs een stuk met minder hoogteverschil en minder rotsblokken. We naderen een brug die we oversteken en zien dan ook dat de Kajakkers hier uit het water gaan. Na het oversteken van de brug duiken we het bos in, het pad gaat even stijl omhoog en komt in een bijna sprookjesachtig bos uit. Mos in overvloed en tussen de bomen liggen wat rotsblokken, de zon wordt gefilterd doorgelaten en het geeft een heel mysterieus schijnsel. Ik verwacht bijna ieder moment dat een rotsblok zich uitrolt tot een trol!

Aan de bosrand tegen een houten kapschuurtje staat een bankje, hier gaan we zitten om even wat te eten en te drinken. Vanaf die plek hebben we een werkelijk fantastisch zicht op de tegenoverliggende bergen. We hebben nog maar net tegen elkaar gezegd hoe wonderlijk het is dat we met deze temperaturen nog geen vlinder hebben gezien of de 1e vliegt al voorbij. Deze Citroenvlinder is zo mooi fel geel gekleurd en vliegt af en toe even voorbij om ons te groeten, maar blijft jammer genoeg niet zitten om zich te laten fotograferen. Het andere exemplaar vloog te snel om even te kunnen determineren, maar we worden helemaal vrolijk, zo een mooie dag en dan ook nog weer eens vlinders zien. Ongelooflijk dat we 2 dagen terug een echte winterdag hadden.

In het mooie bos gedeelte. Zien jullie ook een trol?

We maken ons op voor het laatste deel. Na het open stuk volgt nog weer een bos, opnieuw weer sprookjesachtig mysterieus. We komen nog langs een Pestzuil en dan dalen we langzaam af naar de rivier. Als we de lange brug oversteken staan we exact op ons startpunt van de wandeling. Wat een geweldige leuke rondwandeling, slechts 6 km maar zoveel moois om te zien onderweg. Wij kunnen hem niks anders dan aanraden.

lekker Hollands Snacken

En als je dan toch in Lofer bent dan ga je ook nog even lekker naar Sanne’s Snackbar. Soms kun je toch wel even een lekker bakje patat oorlog missen, een frikandel speciaal , kroket of kaassouflé. Sanne is 10 jaren geleden met haar ouders ook vanuit Nederland naar Oostenrijk geëmigreerd waar haar ouders een goedlopende appartementenverhuur runnen en zij dus een Nederlandse Snackbar. Boffen wij even! Met een goed gevulde buik, rozige wangen van de zon en geheel ontspannen rijden we weer richting huis.

samenvatting:

parkeren in Lofer 47°35’12.3″N 12°41’43.5″E , maar ook met het openbaar vervoer bereikbaar. Vanaf Zell am see buslijn 260, Vanaf Kitzbühel/St. Johann lijn 4012.
bijna 6 km lopen en slechts 60 hoogtemeters
familievriendelijk, maar niet geschikt om met een buggy te wandelen.

Bedankt weer voor jullie lieve reacties, daar genieten we altijd van.

We zeggen tot een andere keer en

Pfiat di

de Auswanders

ps: Volgen jullie ons YouTube kanaal al? Het nieuwste filmpje staat online

Plaats een reactie Reactie annuleren

Rondje Pillersee

Een eenvoudige maar mooie wandeling rond ” Das smaragdgrüne Herz des Pillertals”. Zowel voor de zomer als de winter een aanrader.

Das smaragdgrüne Herz des Pillertals

We zijn van min 15 naar plus 15 gegaan in korte tijd. Nadat er even wat regen is gevallen is het ook weer stralend weer geworden, waardoor het nu op onze veranda achter het huis en uit de wind oploopt naar zomerse waarden van om en nabij de 30 graden. Jullie begrijpen denk ik wel dat meneer Auswander hier dus in zijn korte broek al op de veranda zit te genieten. Persoonlijk heb ik het nog niet toe aan een korte broek, maar als het even kon zou hij er het hele jaar in rondlopen!

De ski pistes zijn weer tot lange witte linten van de verder groene bergen geworden. Alleen op grote hoogte en aan de schaduwzijde zie je nog sneeuw liggen, voor de rest is hier de sneeuw ook in onze tuin, letterlijk en figuurlijk, als sneeuw voor de zon weggesmolten. Wat ons betreft mag het nu lente worden en het lijkt ook eigenlijk in de verste verte niet erop dat er nog sneeuw van betekenis gaat vallen. We zagen al een 1e vlinder vliegen en de bijtjes worden ook al weer actief. Gewekt door de warmte van de zon zijn ze zoekende naar nectar om op krachten te komen, maar er bloeit eigenlijk nog niks. Zo sneu……

De ”Winterwanderwege ”zijn er niet mooier op zijn geworden. Regen in combinatie met het smelten door de zon en in de nacht weer licht opvriezen levert overdag echte ijsbanen op, zeker als het pad ook nog wat klimt. Maar we wilden toch graag alle 3 even fijn aan de wandel, maar op een goed beloopbaar pad en niet al te zwaar na het flinke ziek zijn van onze dochter.

Pillersee

We kozen voor een ronde om de Pillersee. Afgelopen zomer liepen we er al een deel van met mijn ouders toen ze hun vakantie bij ons doorbrachten en zochten we heerlijk verkoeling bij het water.

Alleen al de rit er naar toe is een lust voor het oog, ja we wonen hier nu bijna een jaar maar ik kijk me nog elke dag de ogen uit! We parkeren de auto in st Ulrich am Pillersee en gaan op pad. We besluiten de route tegen de richting in te lopen dan hebben we de hele route het grootste profijt van de zon. We begeven ons op de ”Panormaweg st. Adolari” , net even verder van de weg af en iets hoger waardoor we de intens blauw groene kleur van de see nog mooier kunnen zien. We dragen alle 3 al dunnere jassen, maar na een poosje gaan de jassen al open of zelfs uit. Dan ineens zien we onze 1 vlinder van dit jaar vliegen. Die arme Atalanta is al gewekt door de zon en zoekt naarstig naar wat nectar, maar er bloeit nog maar amper wat. Hopelijk is er uit de Sneeuwheide in de buurt toch wat te vinden voor het arme insect!

Dan horen we het geklater van water wat steeds luider wordt en even later staan we vanaf een houten bruggetje te genieten van een mooie waterval. Iets hoger meer in de schaduw zitten zelfs nog wat ijspegels in de rivier. Zeker weten dat zo een 14 dagen terug dit hier één grote ijswaterval is geweest.

Sankt Adolari

Na de waterval komt de Filial- und Wallfahrtskirche st. Adolari in beeld. In het jaar 1073 werd hier voor het eerst een kerk gevestigd en de Gotisch bouw stamt uit het jaar 1407, een erg oud gebouw dus. Achter de kerk gaat een pad omhoog richting de ADOLARI KLETTERSTEIG. Een korte, maar mooie Klettersteig, je hebt beslist een klimuitrusting en helm nodig. Misschien moeten we hier nog eens terugkomen dus? Onderstaande fotos komen van : https://www.bergsteigen.com/touren/klettersteig/adolari-klettersteig/

Na de kerk gaan we de weg oversteken (voorzichtig!) en komen op Parkplatz Teufelsklamm uit. Ook hier vandaan kun je de wandeling dus starten, maar ook richting de Teufelsklamm wandelen of de Bienen lehrweg lopen.

We zijn nu aan de andere kant van het meer beland en af en toe moeten we wat gladde stukken weg belopen. Maar doordat er nauwelijks hoogteverschil in het pad zit is dit, door er wat ”schaatsend” over te lopen , prima te doen. De Forellenranch komt in het zicht, hier werden we vorig zomer door mijn ouders getrakteerd op een heerlijke forel schotel. De parkeerplaats staat vol en er wordt volop gerookt zien en ruiken we. Heerlijk, een absolute aanrader dit adresje. We komen hier zeker nog eens terug!

Op dit moment zijn we naast het meer beland. Hier en daar in de wat minder zon beschenen plekken ligt nog een dun laagje ijs op het water, de zon schittert er prachtig over heen. We snappen dat ze dit meer ook wel ”Das smaragdgrüne Herz des Pillertals” noemen. Wat wonen we toch in een prachtig land verzuchten we. Ja we komen ook vele nadelen tegen hoor, eerlijk is eerlijk, maar een dag als vandaag maakt alles weer goed.

De Pillersee is ontstaan door een aardverschuiving vele duizenden jaren terug, is werkelijk waar kristalhelder en je mag er in zwemmen. Ook zijn er zomers bootjes te huur en SUPs ( stand up paddeling, voor wie dit niet wist) en is het gewoon een mooi wandelgebied voor als je het een keer niet al te zwaar wilt hebben.

Langzaam aan zien we de zon richting de bergkwam gaan, het zal niet zo lang meer duren voor ze achter de berg verdwijnt. We besluiten nog even lekker op een bankje te genieten van haar warmte, nemen een Schnapsje en turen over het water. De zon laat de kleuren blauw en groen magisch mooi uitkomen. En dan ineens zegt die mooie Koperen Ploert gedag en is het of de kachel naar beneden wordt gedraaid. Dan merk je echt dat het nog maar begin februari is. De jassen gaan dicht, de rugzak weer op en we maken ons op voor het laatste deel van de route.

We komen langs de steiger waar we vorig zomer zo lekker hebben gezeten en waar dochter Auswander als een echte bikkel vanuit de warmte van de zon in het bergwater dook. Dan komen we nog langs een Kneipp bad. Deze vorm van koud water baden zijn vernoemd naar Sebastian Anton Kneipp een Beierse Katholieke priester en een van de grondleggers van de Natuurgeneeskunde.

Het water dat de Schepper aan de mensheid heeft geschonken en de uit het plantenrijk geselecteerde kruiden vormen de essentie van het genezen van ziekten en het gezond maken van het lichaam.

” citaat van Sebastian Kneipp

Iets dichter bij ons huis vind je ook Kneippbaden in Bad Fusch https://familieauswander.blogspot.com/2023/05/bad-fusch-een-bezoek-aan-een-historisch.html en ook bij de Klammsee https://familieauswander.blogspot.com/2023/03/de-bevroren-wereld-van-de-sigmund-thun.html. In de zomer kun je hier fijn gebruik van maken en ik weet uit eigen ervaring hoe fijn dat voelt.

de zon is net achter de bergkam verdwenen

Na ruim 8 km lopen zijn we weer terug bij de auto. De bergschoenen worden weer verruild voor de gewone stappers en alles gaat weer in de auto. We zijn maar een paar medewandelaars tegen gekomen, vooral toen we over de Panoramaweg liepen kwamen we welgeteld 1 persoon tegen. Met gloeiende wangen van de voorjaarszon rijden we rustig aan terug naar huis. Het was een relatief simpele wandeling, maar landschappelijk erg mooi en voor de tijd van het jaar ideaal. De hoogtewandelingen komen wel weer.

de Pillersee is 1,6 km lang en 300 meter breed
is op zijn diepst 7 meter
is één van de koudere bergmeren om in te zwemmen, in de zomer 17-20 graden
er is botenverhuur bij de kiosk, snacks te koop, een kinderspeeltuin en toilet
in de zomer is er ”liggeld” te betalen, 2 euro

samenvatting wandeling

start: st Ulrich im Pillertal (gebührenpflichtig 3 euro)
47°31’48.3″N 12°34’27.3″E Dorfstraße 6, 6393 St. Ulrich am Pillersee
de rondwandeling in zijn geheel is 8,5 km
alternatief is er te starten vanaf Parkplatz Teufelsklamm
hiervandaan start de Teufelsklamm en Bienenlehrweg , deze kun je natuurlijk combineren met de rondweg.
Bij zomerdag : zwemkleding en handdoek mee!
eetgelegenheden genoeg onderweg. De https://www.forellenranch.at/de/ kunnen wij persoonlijk erg aanraden. (En nee, we hebben geen aandelen hier)

Kortom een makkelijke maar mooie wandeling.

Voor nu eerst Pfiat di en Liebe Grüsse van de Auswanders. Bedankt voor jullie likes en reacties en vergeet je vooral niet te abonneren op ons YouTube kanaal.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Rauriser Urquell

Korte, maar prachtige, familievriendelijke wandeling naar de Rauriser Urquell

Winterperikelen

Zoals beloofd schrijf ik nog het verslag van de wandel dag naar de Rauriser Urquell, het is zo een mooi plekje aarde, dit wil ik jullie niet onthouden. Terwijl ik naar buiten kijk zie ik nog af en toe een Langlaufer over de loipe voorbij gaan. Na de vele sneeuw heeft zich nu langzaam de dooi ingezet, want het regende ”warm water”. Dit was waar de Einheimischen al bang voor waren, als de sneeuw al vroeg valt, direct vanaf begin november, dan is het vaak gedaan tegen die tijd dat het echt moet komen. Meneer Auswander heeft de sneeuwkettingen al moeten gebruiken, ook die ”vuurdoop” heeft hij in zijn werk weer gehad. Dochter Auswander neemt iedere dag de bus of trein naar school en merkt dat de wintersport fanaten massaal deze kant op zijn gekomen, er is geen plekje meer te vinden en ze staan als haringen in een tonnetje op elkaar. Allemaal gaan ze richting Schmittenhöhe of de Kitzsteinhorn

De Langlaufloipe en de ”winterwanderweg” achter ons huis over de golfbaan zijn volop gebruikt en zullen het nog wel even volhouden verwacht ik.. Het is een prachtig gezicht om vanuit onze huiskamer de Langlaufers voorbij te zien suizen. Zelf maakten we de afgelopen weken ook fijn gebruik van de geprepareerde route om even een ”frisse” neus te halen en de benen te strekken. Heerlijk zo een achtertuin, of niet soms?

Wat me trouwens opviel is dat er zo weinig kinderen hier in de sneeuw spelen. Zodra er in Nederland sneeuw viel zag je hordes kinderen naar buiten komen om sleetje te rijden, sneeuwpoppen te bouwen en sneeuwbal gevechten te houden. In iedere straat zag je vrolijke sneeuwpoppen staan, met een wortelneus, muts en sjaal. Als de sneeuw in de avond viel, zag je de spelende kinderen in het donker nog wel, want je wist immers niet hoe lang de sneeuw nog bleef liggen? Ik vermoed dat de kinderen hier de sneeuw niet zo speciaal vinden omdat er toch eigenlijk altijd wel sneeuw valt in Oostenrijk in de winter. Wat denken jullie?

Rauriser Urquell

In het geweldige zomerse najaar dat maar niet leek te eindigen, maakten wij met zijn tweetjes de mooie korte wandeling naar de Rauriser Urquell. Dochter Auswander vergezelde ons dit keer niet. De volgende dag zou ze starten met haar Schnupperwoche (stageweek) bij Wildpark Ferleiten en ze wilde nog graag wat voorbereidingen treffen. Zondag 1 oktober was het, een dag als uit een plaatjesboek, met bijna zomerse temperaturen. Ik had jullie beloofd deze wandeling nog uit te schrijven, het was er simpelweg nog niet van gekomen, want ja, ook hier vliegen de dagen voorbij en zijn goed gevuld.

We rijden goed geluimd het mooie Rauriser dal binnen, tijdens de rit al genietende van het geweldige landschap wat aan ons voorbijtrekt. De kleuring van de bladeren begint al te komen en geeft de bergen een prachtige warme gloed. Tijdens de rit zien we dat het water hier heel hoog heeft gestaan deze zomer. Alhoewel we een fantastisch lange en warme zomer hadden, was er precies één week met veel neerslag. De smalle rivier die door het Rauriser tal stroomt kon het vele water wat in een korte tijd viel toen niet aan en overstroomde. Het rivierzand wat nu opgedroogd op de weides ligt is er een overblijfsel van. De week voor we besloten om deze wandeling te maken belde ik nog even met het plaatselijke Tourismus bureau om zeker te weten dat we de geplande tour wel konden maken. In de ”nachrichten ” had ik destijds namelijk gehoord dat de Goldwashplatz achter in het dal was vernield en ook de brug daar was weggeslagen, maar de wandeling was prima te maken zei de meneer, maar met een kleine omweg.

de mooie boom wegwijzer in Rauris — de mooie boom wegwijzer

Kraftplatz Urquell

Aangekomen bij de parkeerplaats gaan de wandelschoenen aan en de gevulde rugzak op. Alhoewel het een relatieve korte tocht is willen we er ook gewoon een fijne dag van maken en het rustig aan doen. De boom wegwijzer van de Urquell wandeling is overduidelijk en wijst de richting aan. Dan zien we inderdaad dat de brug die over de rivier zou leiden is weggevaagd door het hoog water. Gelukkig wijst ons een tijdelijk bordje de omweg en zo kunnen we via een andere route alsnog aan de andere kant van de rivier komen.

genieten van het uitzicht en het heerlijke nazomerweer

Via de almen gaat met een licht stijging het pad omhoog en met de zon op ons te schijnen, beginnen we het al gauw warm te krijgen. Het voelt bijna hoogzomers warm aan. Maar als we dan de bosrand bereiken en onder het bladerdak verdwijnen voelen we toch al snel dat we in oktober zitten want hier is het een stuk frisser. Het pad door het bos is erg mooi, bemoste bomen, de beginnende herfstkleuren en de kleine hartjes hier en daar op een steen of boom die ons de weg wijzen.

Voor we het weten staan we voor een enorme wegwijzer die gemaakt is van een boom. Hier moeten we eerst weer een stuk afdalen en dan ineens horen we het zachte geklater van water, we moeten dus in de buurt zijn. En dan wordt het langzaam zichtbaar, de Rauriser Urquell. Er zijn meer dan 300 natuurlijke water ”Quellen”, watervallen en bergbeekjes te vinden in het Rauriser tal. Vele imposant door hun grote of het bulderen van het water, maar dit plekje doet het hem vooral in zijn lieflijkheid. Het is een echte Kraftplatz zoals ze dat zo mooi hier zeggen, een plek om op te laden en bij te komen. Het heldere water ”sprudelt” hier uit de aarde, en je hoort ook verder niks als het water en de vogels. Hier en daar zijn wat bankjes en daar kun je heerlijk in de zon genieten van deze natuurgeluiden.

Waldgeheimnis

Alhoewel het zeer verlokkend is om hier neer te strijken en ons onder te dompelen in dit geweldige natuur oplaad plekje, besluiten we nu eerst nog een stuk door te wandelen en op zoek te gaan naar het Waldgeheimnis. De naam klinkt heel geheimzinnig, wat zou het zijn? Via een kleine rondweg rond de Quell gaan we geleidelijk weer omhoog. We komen langs mooie kleine ”Tumpen”, poeltjes met glashelder water en zien ook hier en daar een Forel zwemmen. Boven bij het pad aangekomen is het nog maar een kort stukje naar het waldgeheimnis, een lieflijk bergmeertje midden in het bos dat even geheimenisvol verschijnt als weer verdwijnt in bepaalde periodes van het jaar. Het zonlicht wordt gefilterd door de licht kleurende herfstbladeren en geven het water een nog mooiere gloed. We nemen even plaats op een bankje en genieten van dit schouwspel, als je geloofde in sprookjes zou je ieder moment de elfjes over het water zien dansen.

Pauze met Jause

Na al dit moois gaan we ons bedenken of we doorlopen richting de Mitterastenalm of heerlijk gaan genieten van onze Jause bij de Urquell. We besluiten voor het laatste. Een Jause betekend letterlijk, kleine tussenmaaltijd, of pauze maaltijd. We strijken neer op een bankje bij de Urquell en proeven eerst een slok van dit water. We hebben altijd een beker in onze rugzak, want alle water, tenminste wat goed stroomt is in principe drinkwater hier in de Alpen. Het water is heerlijk, puurder en natuurlijker kun je het niet krijgen! Dan beginnen we aan onze Jause. We genieten van onze verse broodjes die we op de heenweg nog kochten, onze worst, snoeppaprika en tomaatjes. En natuurlijk hoort daar ook een lekkere Schnaps bij. Het voelt als een 5 sterren maaltijd, het hele decor, de frisse lucht, de rust ,het verfrissende water en ons simpel maar kostelijk maaltje. Hier kan toch niks tegen op?

We nemen alle tijd om te genieten en op te laden. Ja want zelfs als je in zo een mooi land leeft, heb je het druk en kun je zorgen en stress hebben, het is immers geen vakantie meer maar ons dagelijks leven nu. Terwijl de warme najaarszon op ons schijnt komen we helemaal bij en worden gewoon wat ”rozig”, pure ontspanning. Uiteindelijk moeten we toch de rugzakken weer inpakken en ons klaar maken voor de afdaling, maar dit mooie plekje gaan we zeker nog eens een keer weer bezoeken en kunnen we jullie niks anders dan aanraden.

Voor nu eerst Piat di en tot ziens, allen bedankt voor jullie likes en reacties, vinden we erg fijn!

Samenvatting:

Familievriendelijke, korte wandeling met veel natuurschoon.

parkeren (gebuhrenpflichtig, 4 euro voor een dag) Parkplatz Bodenhaus Kolmstrasse, vlak voor het tolpoortje naar Kolm Saigurn

148 hoogtemeters, bijna 2 km tot aan het Waldgeheimnis, maar te verlengen tot aan de Mitterastenalm. Dan worden het 530 hoogtemeters.

niet geschikt voor een kinderwagen/buggy.

tip: na de wandeling nog met de kids naar de ”Goldwaschplatz”, hier kun je een kleine cursus Goud wassen doen en materiaal lenen voor 9 euro p.p. https://www.raurisertal.at/de/sommer/aktiv-im-sommer/goldwaschen/ In de bloeitijd van het Goud zoeken kwam 10 procent van het goud wereldwijd, uit Rauris en het naast gelegen Gasteiner dal.

zie voor nog meer wandelingen in het mooie Rauris https://familieauswander.blogspot.com/2023/04/het-raurisertal.html https://familieauswander.org/2023/12/10/sneeuw-overlast-sneeuw-pret/

Winter en Klammsee

Vanaf dat we terug zijn in Oostenrijk hebben we al meer sneeuw gehad dan in één winter in Nederland en dan denk ik even niet aan de winters uit onze jeugd, maar die van de laatste jaren. Er is een echte ”Schneewalze” over Oostenrijk getrokken en we zijn voor ons gevoel van de nazomer, die maar niet leek te eindigen, in de winter terecht gekomen! Vanmorgen zag het er sprookjesachtig mooi uit vanuit ons raam, de wit besneeuwde Kitstein en Imbachhorn staken prachtig af tegen de blauwe lucht. Toch is het ook wel een beetje spannend. Onze 1e winter hier in de Alpen, wat gaat ze ons brengen?

uitzicht uit ons kamerraam, de tuin bedekt met sneeuw — winter in onze tuin

Als ik nu zie wat een grote bergen sneeuw overal bij elkaar geschoven liggen, dan vraag ik me af hoe dat wel niet moet voor de rest van de winter. De winter is eigenlijk nog niet eens echt begonnen, we zitten nog in november. De werkbus waarmee meneer Auswander naar zijn LKW rijd staat al op een andere plek en onze buurman vertelde dat die hele kant van de parkeerplaatsen wel eens compleet vol lag met sneeuw tot 2 meter hoogte.

Dochter Auswander gaat tegenwoordig , nu het kouder is met de trein naar school en vroeg zich af of de treinen wel zouden rijden nu er zo veel sneeuw lag, in Nederland was het immers vrijwel direct code Oranje en lag alles op ”z’n kont”. Best benieuwd hoe de rest van de winter hier verloopt. Van Einheimischen begrepen we dat als de sneeuw vaak erg vroeg kwam , zoals nu, tegen de tijd dat het echt nodig was, het juist niet kwam, en dan zat je tijdens de kerstvakantie met hoge plus temperaturen. We zullen zien.

krampus

De winkels liggen vol met allerlei december lekkernijen, maar hele andere dan in Nederland, hier vind je geen chocolade letters, speculaas, pepernoten en marsepein. Dat laatste vindt dochter Auswander wat minder, want ze was altijd gek op de Marsepeinen varkentjes, fruit of aardappeltjes. Chocoladefiguren zijn hier wel, maar dan een beetje anders, naast st. Nicolaus zijn hier ook Krampus figuren. Hier in Oostenrijk komt de ”Goed heilig man ” niet mijn zijn zwarte Pieten, maar met de Krampus. Een stel engerds die zo uit een onderwereld weggekropen lijkten te zijn. Het principe is het zelfde, lieve kinderen worden beloond, stoute kinderen worden gestraft door de Krampus.

Als je niet wist dat er onder het houten duivels masker een mens zat, zou je werkelijk doodsbang zijn. Het masker heeft ook nog eens hoorns, vaak van een echt dier. Ze dragen dierenvellen, meesttijds van een geit of schaap, een koeienbel, kettingen, soms ook een zweep of tenenwilg en een zak om de stoute kinderen in te stoppen . Persoonlijk vind ik het een best eng uitziend verschijnsel, en ik lees ook af en toe weer dat er echt mensen gewond raken als de Krampus zo in zijn rol opgaat dat hij mensen bezeerd met zijn zware ijzeren ketting. Jullie snappen dat ik me zodra het donker wordt niet meer op straat begeef. Hier is de Nederlandse Zwarte Piet of Roetveegpiet, zoals ze tegenwoordig liever willen, een lieverdje bij vergeleken.

Wist je dit?

De Krampus is een beestachtige demon uit de folklore van de Alpenregio’s. Het woord komt van het Oud Hoogduitse woord voor klauw: Krampen. De Krampus is in de Alpenregio de metgezel van Sinterklaas. Hij komt voor in onder andere Beieren, Oostenrijk, Hongarije, Slovenië, Kroatië, Italië en Tjechië .
https://nl.wikipedia.org/wiki/Krampus

Klammsee Kaprun

Wij maakten een rondje Klammsee toen het opgehouden had met sneeuwen, even een ”frisse neus” halen en genieten van het Winter Wonder Land . De parkeerplaats was gelukkig ook geschoven dus was er ruimte om de auto te parkeren en om goed uit de auto te stappen. De Klammsee is onderhand een bekend stuk terrein van ons. Makkelijk te bereiken en echt iets voor een leuk kort rondje om.

de houten bruggetjes van de Sigmund Thun klamm bedekt met een laag sneeuw

Hier is ook de start van de Sigmund Thun Klamm een mooie diepe kloof die via houten bruggetjes te wandelen is, maar nu voorlopig winterstop heeft. Via het normale pad dat licht stijgend is bereiken we de brug die over de klamm loopt. In de diepte zien we de rivier en langs de rotsen beginnen de 1e ijspregels zich te vormen. Wat een geweldig gezicht! Afgelopen februari liepen we deze route voor het eerst terwijl we ons even een korte break van de verhuisperikelen gunden en zagen we enorme wanden vol ijspegels. Het begin is er nu weer en zal over de komende maanden waarschijnlijk weer een mooi kunstwerk gaan vormen. Zie voor een uitgebreid verslag op : https://familieauswander.blogspot.com/2023/03/de-bevroren-wereld-van-de-sigmund-thun.html

Via het normale wandelpad bereiken we de uitgang van de kloof, hier steken we via de houten bruggetjes over naar de andere kant . De treden zijn met de verse sneeuw nog goed te belopen en niet zoals in februari één grote glijbaan. Wat hadden we toen een lol toen we probeerden daar ook om hoog te lopen, maar we even hard terug gleden. Boven bij de dam kijken we over de prachtige glasheldere en smaragdgroene Klammsee heen. We zien meer voetstappen in de sneeuw, maar het is heel rustig deze dag.

Toch zien we ineens 2 mannen die zich aan het uitkleden zijn. Zouden ze gaan ijszwemmen? Alleen al bij de gedachte krijgen we alle 3 acuut kippenvel. En ja hoor, daar gaan ze, zonder gil of kreet zo het ijskoude water in. Wat een ”Die hards”, vol verwondering staan we toe te kijken al willen we niet op een stel gluurders lijken. Lang zitten ze niet in het water, dan komen ze eruit, springen nog wat in de rondte om zich warm te krijgen en drogen zich af. Het schijnt heel gezond te zijn maar ik doe het ze niet na!

Klammseehttps://familieauswander.org/wp-content/uploads/2023/11/winter-3.jpg — Klammsee Kaprun

Op een gegeven moment kom je weer bij een hoge rotspartij, ook hier beginnen zich de ijspregels al mooi te vormen. In de loop van de winter, mits koud genoeg natuurlijk, zal het weer aangroeien tot een ijskoud kunstwerk. En zo zijn we geleidelijk aan weer rond de Klammsee gelopen. We kunnen niet anders dan deze wandeling aan te raden, zeker in combinatie met de Sigmund Thun Klamm als die straks weer open is. Voor nu was de wandeling lang genoeg, de gedachte aan de warme houtkachel en een Chocomel lokt ons richting de auto.

Vanuit een winters Zell am see zeggen we Pfiat di en Groetjes van de Auswanders

ps: Verheugen jullie je in Nederland ook op wat sneeuw? En zijn er nog wintersporters onder jullie? We lezen graag een reactie of krijgen een duimpje.

samenvatting:

parkeren bij de ingang van de Sigmund Thun Klamm in Kaprun Kesselfallstrasse of het pasje richting de Mooserboden Stausee volgen en daar direct naast de Klammsee parkeren.

Korte Familievriendelijke rondwandeling. Er is ook een klein speeltuintje, een Jausenstation (alleen zomers geopend)en een Kneippanlage en veel zitbankjes.

3 km, 112 hoogtemeters

Vanaf hier is zomers ook mogelijkheid om verder te wandelen richting de Schneckenreithalm, die van mei t/m september”bewirtschafted” is en lokale producten aanbied, of via een steile klim naar de Glocknerblick . (wegnummers, 17, 17a en 29)

klararogaar

29 november 2023

Wat een mooie winterwonderland bij jullie. Toen ik vanmorgen naar de auto liep zag het er een beetje winters uit op de ramen maar het kleine beetje natte sneeuw viel er zoweer af Maar even afwachten wat we morgen nog krijgen. Nou hoeft het ook niet als je de weg op moet maar als je vrij bent en een dik pak sneeuw ziet er toch wel heel mooi uit zoals bij jullie en wat een mooi uitzicht in de achtertuin.

Die Krampus vindt ik er ook wel eng uitzien idd Dat is weer heel anders dan hier met de pieten . Dat zal wel even wennen zijn!

Groetjes fam KR

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden
1. Priscilla familieauswander
  
  29 november 2023
  
  Ja op het moment is het in NL ook een beetje winters zien we wel . We hoorden al iets op de radio van schaatskoorts. Jaja we blijven nog wel een beetje op de hoogte. Bedankt voor jullie reactie en lieve Grusse van de Auswanders
  
  LikeLike
  
  Beantwoorden
ciskad80f83de3c

29 november 2023

Jee wat een eng verhaal van die krampus… Lekker binnen blijven..
Maar weer mooie winter wonderland plaatjes..
Groetjes van ons😘

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden
1. Priscilla familieauswander
  
  30 november 2023
  
  dankjewel Cis. En hoe is het in NL, ook al wat sneeuw gevallen? Hahaha ik blijf lekker binnen nadat het donker wordt. Pfiat di en LG van ons
  
  LikeLike
  
  Beantwoorden
  1. ciskad80f83de3c
    
    30 november 2023
    
    Hier nu ook best koud hoor,
    Af en toe wat sneeuw maar blijft niet liggen nog…
    Verder alles goed hier😘
    
    LikeGeliked door 1 persoon
2. erikdrent24f44b7416
  
  17 januari 2024
  
  Prachtig mooi🥳. Hier vriest het eindelijk een beetje en er ligt zowaar een laagje sneeuw. Het schijnt dat komende week de herfst weer begint dus blij aub die geweldige sneeuwfoto’s posten of de socials 👌🏼
  
  LikeGeliked door 1 persoon
  
  Beantwoorden
  1. Priscilla familieauswander
    
    17 januari 2024
    
    Dankjewel Erik, en ja, komt goed, dat zullen we zeker doen!
    
    LikeLike
Door het Achenwald naar de Krimmler Wasserfälle – Familie Auswander

17 januari 2024

[…] vaste wandelgebied voor een korte maar mooie ronde. Dit kun je ook hier lezen op het oudere blog. https://familieauswander.org/2023/11/29/winter-en-klammsee/ De vorst had boven op de sneeuw wonderlijk mooie figuurtjes gemaakt, haast kleine veertjes die […]

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden

@familieauswander

Winterwandelen in Oostenrijk

Winter Wonderland

De sneeuw in de dalen is alweer weggesmolten, maar hogerop en zeker aan de schaduwkant is het nog een heel ”Winter Wonderland”. Na een week met werk en school hebben we wel weer behoefte om onze spreekwoordelijke accu op te laden en een mooie wandeling te maken. Op dit moment is het ook nog een mooi samenspel van de gekleurde bladeren aan de bomen en het wit van de sneeuw. We zitten ”op de wip” van de herfst naar de winter en de zon schijnt, wat wil een mens nog meer?

Wandelplezier in Bad Fusch

Het ooit zo mondaine kuuroord Bad Fusch mogen we inmiddels wel als één van onze favoriete plekjes hier benoemen en dus besluiten we deze ochtend die kant weer eens op te gaan. Bad Fusch met zijn vele bronnen was al eeuwen bekend om zijn helende werking. Zijn bloeitijd bereikte het echter in de 19e eeuw toen bezochten gemiddeld zo een 500 kuurgasten uit binnen en buitenland de kuurplaats tijdens de zomermaanden. Ooit waren er 11 heilquellen maar door verschillende lawines zijn er tegenwoordig nog 3 over gebleven. De laatste jaren is er veel hersteld, zo kwam er een Kneipp anlage en een Jausenstation waar je lekker kunt eten. Maar er is vooral veel wandelplezier te behalen in Bad Fusch. Een korte maar mooie wandeling leid je vanaf de, overigens gratis, parkeerplaats langs de bronnen. Een lange, zwaardere, maar oh zo mooie tocht start hier trouwens ook, zoals je op mijn oude blog kunt lezen. https://familieauswander.blogspot.com/2023/08/kreuzkopfl.html

Weichselbachtal in de sneeuw

Dit keer gaan we voor een tocht het Weichselbachtal in . We nemen eerst nog even een kijkje bij de Teich het betoverend mooie bergmeertje en dan gaan we richting het hek om het Quellengebiet te verlaten . Het lijkt wel of we alleen op de wereld zijn, het enige geluid is het ruizen van de beek en het kraken van de sneeuw onder onze schoenen. De sneeuw heeft de hele wereld hierboven bijna betoverd met haar witte poeder laag, zelfs het geluid klinkt anders. Is jullie dit ooit ook opgevallen? Ik zet één van mijn wandelstokken tegen de sneeuw die op een bankje ligt en meet op die manier 30 cm sneeuw. Wat zullen velen in Nederland hier jaloers op zijn. Hoe lang is het wel niet geleden dat we in Nederland echt even van fijne sneeuw konden genieten? En dan bedoel ik niet die Prut sneeuw maar een echte mooie laag om sneeuwpoppen mee te bouwen of een iglo.

Nationalpark Hohe Tauern

Wist je dit?

een langgerekt bergmassief, midden in de Centrale Alpen in Oostenrijk.
ongeveer 120 km lang en 50 km breed
In de Hohe Tauern bevinden zich de hoogste bergen van Oostenrijk, de hoogste is de Großglockner met 3798 meter
Sinds 1981 zijn grote delen van het bergmassief uitgeroepen tot nationaal park

We wandelen langzaam de Aussenzone van het National Park hohhe Tauern binnen. Onderweg zien we de bekende gele wandelbordjes naar allerlei mooie toppen zoals de Schwarzkopf op 2703 meter, maar die zijn pas ergens in de zomer weer te bewandelen. Voor nu wandelen we over de Schotterstrasse richting verschillende almen, velen trouwens ook in de zomer niet ”bewirtschafted”. Geleidelijk aan zijn we zo een heel stuk gestegen en een heel eind het dal in gegaan. De rust is onwerkelijk, maar doet zo goed. Dit is echt je accu weer opladen. Dochter Auswander baalt nu wel dat ze haar slee niet heeft meegenomen, ze had zo , zittende op haar slee, de terugtocht relaxed kunnen nemen!

Warme Chocomel met slagroom

De lucht begint iets te betrekken, de strakblauwe lucht heeft plaats gemaakt voor een donkere wolkenpartij. En ja hoor, zoals we al dachten, even later vallen de 1e vlokken sneeuw ons tegemoet. Er staat geen wind, dus de vlokken dwarrelen heel mooi naar beneden, wat de sprookjesachtige sfeer alleen maar doet toenemen. We zijn al een heel eind het dal achteruit, we besluiten nu maar terug te gaan. We moeten hetzelfde stuk ook nog terug en we krijgen ook al visioenen van warme Chocomel met slagroom en de houtkachel die we thuis gaan aanmaken.

Tegen de tijd dat we het Quellengebiet weer in komen heeft de donkere wolk met sneeuw weer plaats gemaakt voor de zon, het was een kortstondige bui. We lopen op de terugweg nog even langs de Augenquelle , men zegt dat het water goed voor de ogen is. Dus naast een beker met vers water uit de bron die we drinken, sprenkel ik ook nog wat water op mijn ogen. Je weet maar nooit immers….

Pfiat di

een Hartelijke Groet van de Auswanders

ps: een reactie op het blog zien we graag tegemoet.

korte samenvatting

parkeren : gratis in Bad Fusch, rijden over een 4 km smalle weg die deels niet geasfalteerd is of in Fusch en dan de 4 km lopen of bij de Embachkapelle
korte wandelingen door het Quellengebiet of gaan voor het zware werk naar een Gipfelkreuz
in de wintertijd met sneeuw: een ideale wandeling door het Weichselbachtal richting de verschillende almen. Rust gegarandeerd!

Wandeling naar de Einsiedelei Palfen

Beide onverwachts een vrije middag en ook nog eens ”herliches goldener oktober wetter” Tja wat doe je dan? We pakken de bergschoenen en een klein rugzakje , schrijven dochterlief een appje en gaan op pad. Het wordt een relatief korte maar prachtige tour naar de Einsiedelei. Ik had al eens over deze wandeling gelezen maar voor een dagtocht vond ik het te kort, voor nu vond ik het perfect.

De bladeren van de bomen komen door het zonlicht nog mooier uit, goudgeel, oranje, rood en dan de Lariksen die hun naalden ook zo mooi laten kleuren, het lijkt sprookjesachtig. Nu de nachten wat kouder zijn geworden en we zelfs al wat nachtvorst hebben gehad gaat de verkleuring een stuk sneller. Het pad loopt matig steil door het bos omhoog, maar is niet moeilijk te begaan. Als er een open stuk komt staan we even te genieten van die heerlijke herfst zonnestralen en snuiven de berglucht op. Langzamerhand komt Schloss Lichtenberg in zicht, maar jammer genoeg valt die niet te bezichtigen. Het nageslacht van de laatste ridder die het verkreeg en het van de ondergang redde, woont er nu nog steeds en houd het in privé bezit.

Kluizenaar

We klimmen langzaam aan verder omhoog, nog steeds door het mooie herfstbos. Dan komt er een mooie rotswand in zicht, hier wordt het pad ook iets spannender en wordt het hier en daar gezekerd met touwen. Vanmorgen was het na de nachtvorst nog koud en waren we warm aangekleed, nu worden we toch wel erg warm en meneer Auswander vraagt zich zelfs af waarom hij toch zijn korte broek niet heeft aangedaan! In ieder geval gaan de jassen uit en we klimmen langzaam door. Dan komt ook de Einsiedelei voor het eerst in zicht. Tegen de rotsen geklemd staat hier één van de laatste bewoonde Hermitages van Europa die nog echt bewoond wordt door een Kluizenaar of Heremiet in de maanden april tot november. Het afgelegen gebouw is afgesloten van water en stroom en staat onder Denkmalschutz.

Wist je dit?

Een heremiet (synoniemen: eremiet, kluizenaar, anachoreet) is een religieuze man of vrouw die in afzondering leeft in een kluizenarij of hermitage, buiten de bewoonde wereld.
De aanduiding komt van het Griekse woord ἔρημος, dat “eenzaam, onbewoond, verlaten” betekent.

Tegenwoordig zoekt de gemeente Saalfelden steeds weer iemand die er voor 1 of meerdere seizoenen wil verblijven. Het is dus wel een andere situatie als vroeger, maar toch. Je hebt geen stroom of water en je bent afhankelijk van ”giften” dus wat mensen je eventueel meenemen naar boven. Maar je hebt een overweldigend uitzicht.

De Einsiedelei staat op 1006 meter hoogte en we genieten vanaf hier van het mooie uitzicht. Vanmiddag voelt echt even als een ”kadootje”, wat eerder vrij, mooi weer en dan zo een mooi Herfst wandeling met dit Goldener Oktoberwetter. Op de wandelbordjes zien we dat er ook nog een mogelijkheid is om door te wandelen naar de Steinalm. De route loopt dan over een steil pad met touwen waarbij ze een waarschuwingsbordje hebben geplaatst: Tittsicherheit und Schwindelfreiheit erfordelich. Spannend dus! Maar voor deze middag wordt de route te lang en we zijn er niet op voorbereid qua eten en drinken. We houden deze wandeling zeker in gedachten. Je kunt er een complete lange dag wandeling van maken door vanaf de Steinalm door te lopen naar de Peter Wiechentaler hutte en vanaf door af te dalen in de Stoisengraben. (zie op mijn oudere blogspot : https://familieauswander.blogspot.com/search/label/Stoissengraben)

We maken er nu ook een rondwandeling van en dalen via de andere kant naar beneden. Er staat geen zuchtje wind, het is heerlijk rustig en we genieten volop. Af en toe zien we een Hagedis zonnen op een stuk hout of steen en we aanschouwen de bloemen die nog in bloei staan. Verder zien we inktzwammen en zo geleidelijk aan zijn we ook al weer aangekomen bij de parkeerplaats.

Alhoewel we, nu we hier wonen , ook wel eens de andere kant van Oostenrijk zien, is dit toch zeker een groot voordeel. De deur uitstappen en een heerlijke wandeling in de Alpen maken. Niet hoeven wachten tot we weer vakantie hebben.

Houden jullie ook zo van de natuur en wandelen? Kennen jullie Oostenrijk? Deze korte, maar leuke, uitzichtrijke wandeling kunnen we jullie zeker aanraden.

Voor nu,

Pfiat di

en groetjes van de Auswanders!

Samenvatting van de wandeling

-parkeren op Parkplatz Einsiedelei /Bürgerau (gratis) of met de bus Bushaltestelle “Saalfelden Höhere Internatsschule” nemen , dan is het startpunt goed te belopen.

-235 hoogtemeters

-rondwandeling van 4,8 km

-Geschikt voor de hele familie, mits een beetje goed ter been. Hier en daar hoge stappen te nemen en paden met veel boomwortels. Niet voor Buggy of kinderwagen geschikt.

-Uit te breiden naar de Steinalm en Peter Wiechentaler hutte, maar dan komt er een flinke klim in en wordt het een echte dagwandeling.

Over ons.

Wij zijn de familie ”Auswander” bestaande uit vader, moeder en tienerdochter en hebben het noorden van Nederland verruild voor de Majestueuze bergen van Oostenrijk.

Maar waarom?

”Waarom ga je emigreren, je kan er toch ook fijn vakantie houden ?”, was een vraag die we vaak te horen kregen. Tja, dat klopt inderdaad. Maar zodra de 1e toppen van de alpen in zicht kwamen heerste er grote vreugde in de auto, het gevoel van thuiskomen was er direct weer. Nederland zou met gemak 2 keer in Oostenrijk passen, maar heeft iets minder dan de helft aan inwoners. Hier konden we dus nog echte rust vinden, echte ”Kraftplatze” om onze accu weer op te laden. Om op je vrije dag zo even aan de wandel in de bergen te kunnen gaan, heerlijk te verwijlen bij dat mooie bergmeertje of een picknick te houden bij de rivier, dat trok ons toch wel heel erg aan. Verder hebben ze in Oostenrijk echt nog respect voor b.v. politie en hulpverleners. Iets wat in Nederland jammer genoeg ver te zoeken is.

moedeloos en onzeker.

Bijna 30 jaar terug begon onze liefde voor dit mooie land, maar nooit kwam het tot de echte stap. Zoveel vragen……

Hoe ga je te werk? In welke volgorde? Waar vind ik alle informatie? Zijn er complete checklist te vinden?

Je gaat zoeken, navragen, bellen, maar niemand kan je de echte informatie geven. Nu is het tegenwoordig allemaal wat makkelijker omdat je via internet ook veel kunt vinden, maar dan toch ontdek je, dat geen enkele site je de ECHTE praktische informatie geeft die je nodig hebt.

Verder heb je natuurlijk werk nodig. We zijn geen zelfstandigen met een Home office beroep. Hoe kom je aan werk? Hoe vind je woonruimte? Hoe met ons pensioen? Hoe zit het met de gezondheidszorg en scholing? Door onzekerheid overmand en doordat er in die tijd nog zo weinig via internet was te vinden, bleef het dus bij een mooie droom.

Emigreren kun je leren

Inmiddels wonen we nu al weer 7 maanden in het mooie Salzburgerland. We hebben de stap gewaagd. Soms voelde het als een sprong in het diepe. Maar we voelden aan alles: Dit is het moment! Na de Covid crisis was er ineens volop werk te vinden in Oostenrijk en de huizenmarkt in Nederland was ook nog redelijk goed. Een grote kans op een goede verkoop. Daarbij worden we er niet jonger op. Onze dochter wilde ook heel graag emigreren. Dus we hebben alles bij elkaar opgeteld en gingen er voor.

We hebben dus leren emigreren door het gewoon te doen. Ook de gedachte van: We kunnen altijd nog teruggaan als het toch niet blijkt te lukken, hielp ons over de spreekwoordelijke streep. Inmiddels zijn we, zoals je nu zou kunnen zeggen, ervaringsdeskundigen. Werkelijk niemand kan je de echte ”to do list” geven, iedere situatie is anders. Ben je al met pensioen? Kun je je werk in Nederland behouden? Heb je schoolgaande kinderen? En willen die eigenlijk wel emigreren? Als ik soms de beelden zie op de televisie zoals in ”Ik vertrek” en ”het roer om” dan krab ik me even achter de oren. De ouders willen graag emigreren maar de kinderen zien het niet zitten. Dan kun je wachten op problemen. Mensen proberen altijd alles vooruit te plannen, maar bij emigreren is het advies: verwacht het onverwachte. Het gaat toch net even anders dan je denkt.

Blog

In deze blog willen we jullie advies geven bij een eventuele emigratie, maar ook een inkijkje geven in ons nieuwe leven hier. Ook de mooiste tips over uitjes , bezienswaardigheden en vooral veel geweldige wandelingen zullen voorbij komen. Voel je vrij om ons te volgen, dan krijg je bij ieder nieuw blog een update.

Voor nu, tot ziens

oftewel